Τεχνική κόκκος

  Να μιλήσουμε λίγο για την τεχνική το πουαντιλισμού ( pointillisme) ή πουαντιγισμού που αναπτύχθηκε από νεο-ιμπρεσιονιστές στα τέλη  του 19ου αιώνα με κύριο εκφραστή τον Γάλλο ζωγράφο Georges-Pierre Seurat. Πρόκειται για μια τεχνική όπου μικροί κόκκοι διαφορετικών καθαρών χρωμάτων παραθέτονται ώστε να συνθέσουν ένα νέο χρώμα. Με πιο απλά λόγια όταν έπρεπε να δοθεί ένα χρώμα ροζ για παράδειγμα σε ένα πρόσωπο ο ζωγράφος έβαζε μικρές πινελιές από άσπρο και κόκκινο τη μία δίπλα στην άλλη δίνοντας την αίσθηση του ροζ. Βέβαια είναι λίγο πιο περίπλοκο γιατί δεν αποτελείται από ένα μόνο χρώμα ένα πρόσωπο. Με τον ίδιο τρόπο δίνονται οι σκιές ή οι λάμψεις.  Αν κάποιος γνωρίζει από φωτογραφία κι εκτύπωση θα καταλάβει πως αυτό ακριβώς συμβαίνει κι όταν τυπώνουμε ένα χρώμα. Μικροί κόκκοι από τα βασικά χρώματα συνθέτουν κάθε εικόνα που εκτυπώνεται. Η πυκνότητα αυτών των κόκκων δίνει και την υψηλή ή χαμηλή ανάλυση όπως λέμε.

  Η τεχνική που χρησιμοποιώ εγώ κι ονομάζω κόκκο στηρίζεται πάνω σ' αυτό αλλά διαφέρει σε κάποια βασικά σημεία. Το πιο σημαντικό είναι η απουσία χρώματος. Τα δικά μου έργα έχουν ένα χρώμα (άσπρο, μαύρο ή καφέ) και χρησιμοποιώ ραπιδογράφο και σινική μελάνη κι όχι πινέλο. Με μικρές κουκίδες από μελάνη που αλλού είναι πιο πυκνές κι αλλού λιγότερο δίνω τους τόνους και τις σκιές στον πίνακα. Καταλαβαίνει κανείς πως όταν μιλάμε για ένα έργο 50εκ.x70εκ. κι ένα ραπιδογράφο με μύτη 0.3, δεν είναι και ο πιο γρήγορος τρόπος για να ζωγραφίζει κανείς. Είναι όμως μια τεχνική που μου αρέσει πολύ και όταν μπορέσω να την εφαρμόσω σε υλικό που δεν θα είναι χαρτί (έχω μιλήσει γι' αυτό σε προηγούμενες αναρτήσεις για τα χρωματιστά μολύβια), θα πάρει και την αξία που του αναλογεί.

  Να λοιπόν το πρώτο που έργο με κόκκο που έφτιαξα πριν αρκετά χρόνια. Συγχωρέστε μου την ποιότητα της φωτογραφίας. Είναι τραβηγμένη με μια απλή κλασική φωτογραφική μηχανή και την έχω σκανάρει.