πνοές τέχνης - Μαρία Βιλλιώτη

    Μπορεί εγώ να λείπω χρόνια από την ''χώρα'' των bloggers, αυτό εδώ όμως το σπιτάκι δεν έπαψε να δέχεται τους επισκέπτες του. Άνθρωποι που αγαπάνε την ζωγραφική είτε ως δημιουργοί είτε ως θεατές, περνάνε από εδώ καθημερινά, προφανώς γιατί βρίσκουν ακόμη πλούσιο υλικό, χρήσιμο για τα ενδιαφέροντά τους. Ξεκινώντας λοιπόν κάτι νέο, θεωρώ υποχρέωσή μου να το παρουσιάσω κι εδώ, για όλους αυτούς τους φίλους που μπορεί να το βρουν ενδιαφέρον. Οι παλιοί θα θυμούνται πως εκτός από την παρουσίαση της δουλειάς μου, μέσα εδώ ξεκίνησε και η ιδέα των μαθημάτων, αρχικά με τη μορφή αναρτήσεων. Στην πορεία τα μαθήματα έγιναν σεμινάρια που μου έδωσαν τη χαρά να γνωρίσω από κοντά πολλά αγαπημένα πρόσωπα, ταξιδεύοντας σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Υπέροχες εμπειρίες που οδήγησαν σε υπέροχες φιλίες. Τι πολύτιμος θησαυρός! Είμαι ευγνώμον για όλα αυτά που έχω ζήσει μέσα από την τέχνη μου και τις δυνατότητες που μου έδωσε το διαδίκτυο.     Πέρασαν πολλά χρόνια, πράγματα άλλαξαν γι...

Φαίνεται το ρέμα που με παρέσυρε από την προηγούμενη ανάρτηση, ήταν κομμάτι δυνατό  και με πήγε πολύ μακριά! Ούσα, όμως, δεινή κολυμβήτρια, να που τα κατάφερα και ξαναβγήκα στην επιφάνεια... των αναρτήσεων! Τι μεσολάβησε σ'αυτό το διάστημα, δεν θα σας το πω, όχι πως δεν θέλω αλλά και θα μου κουραστείτε να διαβάζετε και δεν θα καταλάβετε...χαχαχα. Όχι δεν υποτιμώ την νοημοσύνη σας αλλά ούτε κι εγώ τα'χω καταλάβει όλα, για να'μαι ειλικρινής. Μπουρδουκλωμένο το καλοκαιράκι του '16... αλησμόνητο! Έδωσε τροφή για πολλές εσωτερικές διεργασίες, σκέψεις, απολογισμούς, κρίσεις και κριτικές... να'χουμε να πορευόμαστε και τον χειμώνα!    Κέντρο όλων των διεργασιών, ''ο άνθρωπος''.  Λογιών λογιών άνθρωποι στον κόσμο ετούτο, που καλούνται να συνυπάρξουν... όχι πάντα αρμονικά κι όχι πάντα πετυχημένα. Τώρα γι'αυτό μπορούμε να κουβεντιάζουμε ώρες αλλά δεν είναι το ζητούμενο. Αλλού θέλω να καταλήξω... Caran d'ache supracolor pensils on pastelmat ...

     Θυμάστε που σας έλεγα κάτι γι'ακεφιές; Ε,  last year... πάει πέρασε... όλα μια χαρά!!! Βρήκα παιχνιδάκι καινούριο και μου ανέβηκε με τη μία η διάθεση...χαχα! Πριν καιρό σας είχα μιλήσει για τα pastel και σας είχα πει πως υπάρχει ένα προϊόν  Αμερικάνικο, το οποίο δεν υπήρχε στην Ελλάδα ...μπλα μπλα... τα pan pastel !    Το φθινόπωρο που μας πέρασε μου δόθηκε η ευκαιρία, μέσω κάποιου φίλου, να πάρω μια σειρά απ'αυτά τα χρώματα (και συγκεκριμένα την γκάμα του πορτρέτου) σε πολύ καλή τιμή (γιατί είναι ολίγον τσουχτερά), όμως με τις εκθέσεις, τα σεμινάρια, τις υποχρεώσεις, δεν είχα προλάβει να τα δοκιμάσω.    Δεν ήταν και κάτι εύκολο, καθώς είναι αρκετά διαφορετικά στην τεχνική τους, απ' ό,τι έχω ως τώρα χρησιμοποιήσει κι έχρηζαν μελέτης.    Εδώ να σας ενημερώσω πως μέσα σ'αυτό το διάστημα τα προϊόντα αυτά ήρθαν και στη χώρα μας! Ω, ναι!!! Έκπληξη μεγάλη!    Όλον αυτόν τον καιρό κι αυτά κι εγώ, περιμ...

  Οι προσωπογραφίες παιδιών είναι από τ'αγαπημένα μου θέματα, θα το'χετε καταλάβει ήδη! Το πολυτιμότερο πράγμα πάνω στη γη... τα παιδιά, αυτά που θα συνεχίσουν τη ζωή, που θ'αλλάξουν όσα άσχημα τους αφήσαμε εμείς.    Για μένα δεν υπάρχουν μητρικά φίλτρα, αν υπήρχαν όλες οι μαμάδες του κόσμου θα'ταν καλές. Υπάρχει όμως η μαγεία του να μεγαλώνεις ένα παιδί. Να είσαι εσύ ο υπεύθυνος για ό,τι καλό ή κακό θα του συμβεί, εσύ που θα πρέπει να το φροντίσεις, να του μάθεις τον κόσμο, να το κάνεις δυνατό στο σώμα και στη ψυχή για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια του μεγαλώνοντας και να μη σε χρειάζεται.    Ανεξάρτητα, λοιπόν αν είσαι μαμά ή μπαμπάς, βιολογικός ή όχι γονιός του, τα ίδια πράγματα θα νιώσεις εφόσον είσαι ψυχικά υγιής και συνειδητοποιημένος για το τι κάνεις. Δεν μπορώ ν'ακούω πως ''σαν την μάνα'' κλπ. Πιστεύω πως είναι καθαρά θέμα κοινωνικών δομών και παιδείας. Τα παιδιά δένονται μ'αυτόν που τα φροντίζει. Αν οι μπαμπάδες είναι ...

  Τα χρωματιστά μολύβια, θα φανταζόταν κάποιος, πως είναι μόνο για να ζωγραφίζουμε χρωματιστές εικόνες. Το αυτονόητο δηλαδή. Αυτό έκανα κι εγώ μέχρι πρόσφατα.  Όταν, λοιπόν, ήθελα να ζωγραφίσω ασπρόμαυρο έργο, χρησιμοποιούσα γραφίτη. Δεν θυμάμαι αν ήταν η πρώτη φορά τότε ή το'χα σκεφθεί και νωρίτερα, αλλά όταν είδα ένα σετ χρωματιστών μολυβιών της LYRA, με αποχρώσεις μόνο του γκρι, νομίζω πως τότε μπήκε στο μυαλό μου η ιδέα να δοκιμάσω ασπρόμαυρο έργο με χρωματιστά μολύβια.  Πέρασε πολύ καιρός από τότε, για να πω την αλήθεια χρόνια, μέχρι να αποφασίσω να δοκιμάσω. Το μικρό σετάκι των γκρίζων μολυβιών ήταν ό,τι πρέπει για να μπει στο βαλιτσάκι των υλικών που θα κουβαλούσα στις διακοπές. Οπότε το πείραμα έγινε εκεί.    Θέμα υπήρχε και μάλιστα επίκαιρο (για τότε... γιατί τώρα μπρρρ), το μοντέλο κλασσικό και αγαπημένο... τα μολύβια ακονίστηκαν και.......... ταράμ ταράμ!!! Χρωματιστά μολύβια σε χαρτί.  Καιρό είχα ν'ασχοληθώ μ'αυτόν τον τυ...

  Την δεκαετία του 1930, η εταιρεία Eberhard Faber, κυκλοφόρησε ένα μολύβι που έμελλε να μείνει στην ιστορία ως ''το καλύτερο μολύβι που φτιάχτηκε ποτέ''! Πρόκειται για το blackwing 602, ένα μολύβι από εξαιρετικής ποιότητας γραφίτη και βελούδινη υφή.    Η φήμη του οφείλεται στο γεγονός πως έγινε το αγαπημένο μολύβι πολλών διάσημων , όπως ο John Steinbeck, αλλά και του Chuck Jones, του δημιουργού των Looney Tones και πολλών άλλων συγγραφέων, μουσικών, σκιτσογράφων... κλπ.   Η κυκλοφορία του σταμάτησε το 1998 (πλέον το παρήγαγε η Αμερικάνικη Faber Castell η οποία είχε εξαγοράσει το εργοστάσιο της Eberhard Faber στις ΗΠΑ) προς μεγάλη απογοήτευση όσων το λάτρευαν. Ό,τι κυκλοφορούσε, αμέσως, έγινε συλλεκτικό και μέχρι και σήμερα μπορεί να βρει κάποιος στο ebay ορισμένα κομμάτια που κοστίζουν ως και 50ευρώ έκαστο! Εάν αγαπάτε τα μολύβια και τις ιστορίες, αξίζει να διαβάσετε  εδώ .    Τι διαφορετικό έχει; Αυτό το μολύβι πραγματικά ''γλισ...

 Πολύ έχω τεμπελιάσει στο θέμα των αναρτήσεων και των σχολίων... θα το'χετε παρατηρήσει, ε δεν σας ξεφεύγει κι εσάς τίποτα! Έχω όμως δικαιολογία, για την ακρίβεια, έχω πολλές δικαιολογίες και όλες σοβαρές. Θα σας εξηγήσω στη συνέχεια και θα με κατανοήσετε.   Πρώτα πρώτα πάμε σχολείο (σταθμό πάμε αλλά τον έχουμε αναβαθμίσει!).  Όχι εγώ... το τερατάκι... κι έτσι πάνε τα ξενύχτια για όλους. Ανάγκα και οι Θεοί ...μπλα μπλα...  Έπειτα είχαμε σεμινάρια, αφίξεις από τον βορρά,  αφίξεις από τα δυτικά... γενικώς Ελ. Βενιζέλος είχαμε γίνει αυτές τις μέρες στο ΑΤΤ  (Άντρο  Τεχνών και Τσιμπουσίων)! Για τις λεπτομέρειες μπείτε σε όποιο blog θέλετε και θα τις μάθετε... όλοι κάτι γράφουν. Να επιβεβαιώσω μόνο πως ήταν υπέροχα! Το Μαράκι μας έκανε πάλι το θαύμα του!  Δεν τελείωσα ... έχω κι άλλα. Έχω ένα στραβοαυχενομεσομπουρδούκλωμα...που μου'χει τσακίσει τα νεύρα... και  όταν βλέπει υπολογιστή μουρλαίνεται εντελώς!   Δεν σας έχω κα...

  Τυχαία σχεδόν, συμπίπτει αυτή μου η ανάρτηση με την ημέρα γενεθλίων. Τώρα το συνειδητοποιώ... τα πρώτα χωρίς την ευχή της. Τα πρώτα ως πραγματική ενήλικας... γιατί όταν φεύγουν και οι δυο γονείς, τότε πιστεύω πως μεγαλώνουμε πραγματικά. Χάνουμε την ''αγκαλιά'' μας... τη σιγουριά πως όλα θα πάνε καλά κι ας γκρεμίζεται ο κόσμος γύρω μας. Ποιος μπόρεσε να σταματήσει τον κύκλο της ζωής; Χαίρομαι που τους είχα τόσα χρόνια μαζί μου... είμαι τυχερή γιατί με άφησαν χωρίς δεκανίκια. Είμαι τυχερή γιατί ήταν εκείνοι.    Αυτά για εισαγωγή και λόγω της ημέρας που λένε... Πάμε τώρα στα πιο καλλιτεχνικά. Γραφίτης σε χαρτί bristol smooth  Αυτό το έργο το έχω ολοκληρώσει από καιρό, τώρα όμως ήρθε η σειρά του να παρουσιαστεί. Μια εικόνα από τα παλιά. Πόσο μου αρέσουν αυτές οι φωτογραφίες! Πόσο θα'θελα να'χα μια αντίστοιχη... δυστυχώς έχω ελάχιστες απ'αυτή την ηλικία (τα λέγαμε και πέρυσι, όταν ανέβασα τη μία και μοναδική μου βρεφική φωτό ... άσχημηηηηηηηη......

 Θυμάστε που σας είχα μιλήσει για το  καστόρινο χαρτί  (suede); Αυτή η επιφάνεια είναι ιδανική για να ζωγραφίζεις ζωάκια λόγω της υφής της. Είχα ξεκινήσει, λοιπόν, με τον Μανδαρίνο... και γενικώς έχω φάει ένα κόλλημα με το ζωικό βασίλειο αυτόν τον καιρό.  Σ' επόμενες αναρτήσεις θα δείτε τι εννοώ.   Όμως επειδή το ''κουσούρι φεύγει τελευταίο'', όπως λέει η λαϊκή ρήση, δεν θα μπορούσα να μη δοκιμάσω κι ένα πορτρέτο! Δεν ξέρω αν το έχει επιχειρήσει άλλος, δεν έχω δει κάτι, τουλάχιστον στο διαδίκτυο, αλλά δεν βρίσκω και τον λόγο που δεν...   Και το εγχείρημα ολοκληρώθηκε. Εσείς θα κρίνετε αν τελικά στέφθηκε με επιτυχία. Χρωματιστά μολύβια σε επιφάνεια suede   Και αυτό το έργο, μαζί με τα δύο προηγούμενα και άλλα δύο από παλαιότερες δουλειές μου, που επίσης σας έχω παρουσιάσει, θα είναι υποψήφιο για την έκθεση του φθινοπώρου στην Αγγλία. Το αν θα επιλεγούν κάποια απ'αυτά στο να με εκπροσωπήσουν, θα το μάθουμε στις 30 Ιουνί...

  Σήμερα θα σας παρουσιάσω ένα νέο υλικό (τι πρωτότυπο...)! Πρόκειται για ένα χαρτί εξαιρετικής ποιότητας, ιδανικό για soft pastels, αλλά και για χρωματιστά μολύβια. Το ξεχωριστό είναι πως έχει κατασκευαστεί από έναν ζωγράφο, τον  Tim Fisher .    Ο πολυβραβευμένος αυτός καλλιτέχνης, θέλησε να φτιάξει ο ίδιος μια επιφάνεια για τα παστέλ και τα μολύβια του, η οποία να καλύπτει όλες τις απαιτήσεις του. Όμως στην πορεία, άρχισε να το πουλά και σήμερα είναι ένα από τα πιο αγαπημένα χαρτιά πολλών δημιουργών.  Έχω πει και σε προηγούμενες αναρτήσεις, πως κάθε τύπος ή μάρκα μολυβιού και σε κάθε διαφορετική επιφάνεια, έχει άλλο αποτέλεσμα. Μπορεί κάποιος συνδυασμός να μας απογοητεύσει, μπορεί και να μας ενθουσιάσει... αρκεί να είναι ο σωστός.    Σ'αυτό το χαρτί, λοιπόν, τα ιδανικά μολύβια για να αποδώσει τα μέγιστα, είναι τα supracolor της Caran d'ache. Αυτά τα μολύβια είναι ιδιαίτερα μαλακά γιατί είναι μολύβια ακουαρέλας, εδώ όμως τα χρησιμοποιούμε ως κ...

  Ήρθε η στιγμή να σας παρουσιάσω το πορτρέτο της Μαρίας μας , που ήταν η νικήτρια στην κλήρωση που έκανα πριν λίγες ημέρες.  Graphite pencils on paper   Τρεις φωτογραφίες ήρθαν στα χέρια μου (λίγο θολούτσικες, λίγο μακρινές... χαχα) και συνδυάστηκαν  ώστε να βγει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Δούλεψα παίρνοντας, αλλά και αφαιρώντας στοιχεία απ' όλες. Το αν τα κατάφερα, θα μας το πει το Μαράκι κι όσοι τη γνωρίζουν προσωπικά. Εγώ να την ευχαριστήσω και να πω πως μόνο θετικά στοιχεία μου 'βγαλε όσο διάστημα ήμασταν ''παρέα''.   Σας εύχομαι να'χετε μια όμορφη εβδομάδα!!!

  Είναι καιρός που το σχεδιάζω στο μυαλό μου, αλλά συνέβαιναν και συμβαίνουν τόσα, που μόνο σε αναβολές οδηγούσαν. Όμως έχω μάθει, εδώ στου δρόμου μου τα μισά (που λέει και ο ποιητής), πως ποτέ δεν βρίσκονται οι ιδανικές συνθήκες από μόνες τους για να κάνεις κάτι. Απλά πρέπει να το αποφασίζεις και τότε όλα μαγικά έρχονται και μπαίνουν στη θέση τους, ώστε η ιδέα να γίνει πραγματικότητα.    Αιτίες κι αφορμές για να αναβάλουμε πράγματα είναι πολύ εύκολο να βρούμε. Όπως όμως σας έχω ξαναπεί, η ζωή είναι μία, ο χρόνος δεν μας χαρίζεται, όσα θέλουμε και αγαπάμε πρέπει να προσπαθούμε να τα κάνουμε τώρα!  Το αποφάσισα λοιπόν και σας το ανακοινώνω:  Έρχομαι!!!  ...χαχα... Μη τρομάζετε...    Πως θα σας φαινόταν αν σ'ένα Σ/Κ  μαθαίνατε να φτιάχνετε πορτρέτα; Δεν το πιστεύετε; Καθαρίζοντας προχθές το πατάρι μου βρήκα ένα λυχνάρι μ'ένα τζίνι μέσα... χαχαχα.  Θα σας ξεμπερδέψω μη μου αγχώνεστε...   Σοβαρεύομαι και σας λέω π...

   Η μέρα έφυγε... η κλήρωση έρχεται... Θα γίνει άμεσα και σχεδόν ζωντανά. Κάποια πράγματα είχαν ετοιμαστεί από πριν (και βιάστηκαν να βγουν στη ροή...χαχα) και στη συνέχεια περίμενα να κλείσουν τα σχόλια για να ξεκινήσει η διαδικασία.      Οι συμμετοχές έφτασαν τις 48. Δεν εξαίρεσα κανέναν, διότι κανείς δεν είχε καλό επιχείρημα για να το κάνω... χαχα. Όλοι, λοιπόν, θα πάρετε το ρίσκο!!! Το όλο εγχείρημα θα ακολουθήσει τις τελευταίες μεθόδους της τεχνολογίας... ειλικρινά θα εντυπωσιαστείτε! Ξεκινάμε...  Όλα τα ονόματα γράφτηκαν σε χαρτάκια, διπλώθηκαν στα τέσσερα και μπήκαν μέσα σ'αυτό το μεγάλο πλαστικό δοχείο!!! Εντυπωσιακό;     Ένα μικρό-τρυφερό χεράκι (μην σας κάνει εντύπωση η ώρα... δεν κοιμάται λέμε!!!), άρχισε να κατευθύνεται προς τον πάτο του δοχείου, άρπαξε ένα χαρτάκι (ρωτώντας συνεχώς... γιατί να πιάθω το χατάκι;;; γιατί να πιάθω ο χατάκι;;; γιατί να πιάθω το χατάκι;;;) και ...  ...the winner...