πνοές τέχνης - Μαρία Βιλλιώτη

  Είναι καιρός που το σχεδιάζω στο μυαλό μου, αλλά συνέβαιναν και συμβαίνουν τόσα, που μόνο σε αναβολές οδηγούσαν. Όμως έχω μάθει, εδώ στου δρόμου μου τα μισά (που λέει και ο ποιητής), πως ποτέ δεν βρίσκονται οι ιδανικές συνθήκες από μόνες τους για να κάνεις κάτι. Απλά πρέπει να το αποφασίζεις και τότε όλα μαγικά έρχονται και μπαίνουν στη θέση τους, ώστε η ιδέα να γίνει πραγματικότητα.    Αιτίες κι αφορμές για να αναβάλουμε πράγματα είναι πολύ εύκολο να βρούμε. Όπως όμως σας έχω ξαναπεί, η ζωή είναι μία, ο χρόνος δεν μας χαρίζεται, όσα θέλουμε και αγαπάμε πρέπει να προσπαθούμε να τα κάνουμε τώρα!  Το αποφάσισα λοιπόν και σας το ανακοινώνω:  Έρχομαι!!!  ...χαχα... Μη τρομάζετε...    Πως θα σας φαινόταν αν σ'ένα Σ/Κ  μαθαίνατε να φτιάχνετε πορτρέτα; Δεν το πιστεύετε; Καθαρίζοντας προχθές το πατάρι μου βρήκα ένα λυχνάρι μ'ένα τζίνι μέσα... χαχαχα.  Θα σας ξεμπερδέψω μη μου αγχώνεστε...   Σοβαρεύομαι και σας λέω π...

   Η μέρα έφυγε... η κλήρωση έρχεται... Θα γίνει άμεσα και σχεδόν ζωντανά. Κάποια πράγματα είχαν ετοιμαστεί από πριν (και βιάστηκαν να βγουν στη ροή...χαχα) και στη συνέχεια περίμενα να κλείσουν τα σχόλια για να ξεκινήσει η διαδικασία.      Οι συμμετοχές έφτασαν τις 48. Δεν εξαίρεσα κανέναν, διότι κανείς δεν είχε καλό επιχείρημα για να το κάνω... χαχα. Όλοι, λοιπόν, θα πάρετε το ρίσκο!!! Το όλο εγχείρημα θα ακολουθήσει τις τελευταίες μεθόδους της τεχνολογίας... ειλικρινά θα εντυπωσιαστείτε! Ξεκινάμε...  Όλα τα ονόματα γράφτηκαν σε χαρτάκια, διπλώθηκαν στα τέσσερα και μπήκαν μέσα σ'αυτό το μεγάλο πλαστικό δοχείο!!! Εντυπωσιακό;     Ένα μικρό-τρυφερό χεράκι (μην σας κάνει εντύπωση η ώρα... δεν κοιμάται λέμε!!!), άρχισε να κατευθύνεται προς τον πάτο του δοχείου, άρπαξε ένα χαρτάκι (ρωτώντας συνεχώς... γιατί να πιάθω το χατάκι;;; γιατί να πιάθω ο χατάκι;;; γιατί να πιάθω το χατάκι;;;) και ...  ...the winner...

   Πριν δυο χρόνια, τέτοιες μέρες, ξεκίνησα αυτό εδώ το blog. Σιγά το σπουδαίο θα μου πείτε... Μα δεν το λέω για σπουδαίο, απλά ψάχνω μια αφορμή να σας κάνω ένα δωράκι. Και τι άλλο θα μπορούσα να σας χαρίσω παρά μια ζωγραφιά και συγκεκριμένα ένα πορτρέτο, ασπρόμαυρο αυτή τη φορά! Έχω δυο, τρία έτοιμα και λέω να σας τα δώσω...χαχαχα... Όχι βρε, το δικό σας πορτρέτο θα φτιάξω, ή αν δεν θέλετε το δικό σας, ενός αγαπημένου σας προσώπου. Και όπως είπε μια φίλη, μη φοβάστε... αν κερδίσετε και δεν με εμπιστεύεστε, θα φτιάξω το πορτρέτο της πεθερά σας... χαχαχα...    Ας σοβαρευτούμε όμως γιατί τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Τι εννοώ... Για να είστε ο ''τυχερός'' θα πρέπει να ακολουθήσετε κάποιους κανόνες. Ξεκινάμε! Πρώτα πρέπει να αφήσετε εδώ ένα σχόλιο (καλό!) έως και την 25η Μαρτίου (όχι τυχαία η επιλογή, εδώ μιλάμε για ισάξιες επετείους!), έπειτα πρέπει να περιμένετε την κλήρωση που θα γίνει την επομένη (εκτός απροόπτου... έχει γίνει η ατάκα μου τελευτα...

  Πριν λίγους μήνες έλαβα ένα e-mail από έναν, άγνωστο ως τότε σε μένα, κύριο. Μου έλεγε πως ζει στην Αμερική είναι 56 χρονών (μη σκέφτεστε πονηρά...) και πριν 3 χρόνια απέκτησε το πρώτο του παιδί. Από τότε έφτιαξε ένα blog κι άρχισε να συγκεντρώνει έργα τέχνης, πίνακες ζωγραφικής στην πλειοψηφία τους αλλά όχι μόνο, με θέμα τη μικρή του κόρη. Καλούσε καλλιτέχνες απ'όλο τον κόσμο να ζωγραφίσουν με όποιο μέσο ήθελαν και να στείλουν μια φωτογραφία  με το έργο ώστε να το αναρτήσει.    Αμοιβή κανονική δεν θα υπήρχε (θα ήταν αδύνατον με τόσα έργα!), ένα συμβολικό ποσό μόνο ή η δυνατότητα πώλησης του έργου εάν υπήρχε ενδιαφερόμενος αγοραστής. Μου έγραψε πως του άρεσε η δουλειά μου και θα ήθελε πολύ να έχει ένα έργο μου για την επετειακή του ανάρτηση με το 550ο έργο!!!     Στην αρχή παραξενεύτηκα κι άρχισα να ψάχνω τα λινκ που μου είχε στείλει να δω αν είναι όντως έτσι. Ήταν μια πραγματικότητα! Η αλήθεια είναι πως από τη μία το βρήκα πολύ τιμητικό που με ξεχώ...