πνοές τέχνης - Μαρία Βιλλιώτη

  Η πρόκληση για έναν πορτρετίστα, είναι να μπορέσει να αποδώσει εκτός από τα βασικά χαρακτηριστικά ενός προσώπου, την έκφραση. Συνήθως, όταν σου ζητούν ένα πορτρέτο, επιλέγουν την πιο κλασσική ''πόζα''. Ξέρετε... αυτή του φωτογράφου (δεν εννοώ του καλλιτέχνη, του άλλου του ''κουρέα'' όπως λέει μια φίλη μου... χαχα). Τριών τετάρτων στάση, ελαφρύ μειδίαμα, χτένισμα, βάψιμο... κλπ. Θέλει ''μαγκιά'' για να ξεφύγεις απ΄αυτό το πρότυπο.   Φυσικό είναι ο καθένας να θέλει στο πορτρέτο του να φαίνεται όσο γίνεται πιο όμορφος, όμως οι πιο πετυχημένες προσωπογραφίες, είναι αυτές που δεν στήθηκαν, που η έκφραση είναι αυθόρμητη και η στάση τυχαία.  Σπάνια, λοιπόν, μου δίνεται η ευκαιρία να ζωγραφίσω ένα πρόσωπο με  τα χαρακτηριστικά που θα ήθελα. Εδώ η επιλογή ήταν δική μου... και ο ενθουσιασμός μου μεγάλος.    Περίεργη έκφραση (αλήθεια εσείς τι βλέπετε σ'αυτό το πρόσωπο;), ιδιαίτερος φωτισμός... αφαιρετικό ως ένα σημείο... η χα...

  Πολλές φορές οι καλλιτέχνες ψάχνουν το ξεχωριστό, το διαφορετικό, σ'ένα έργο τους. Αναζητούν τεχνικές, φόρμες, ιδέες, εμπνεύσεις... που θα κάνουν το έργο τους ιδιαίτερο. Να μη μοιάζει με τίποτα, να υπονοεί... όχι να δείχνει αυτό που θέλει, να περιέχει μυστήριο...αναζήτηση. Αυτή είναι η τάση των τελευταίων χρόνων στη ζωγραφική.    Η κλασσική ζωγραφική έφτασε ν'απαξιωθεί και οι δημιουργοί οδηγήθηκαν αλλού, καμιά φορά όχι με μεγάλη επιτυχία. Θαυμάζω πολλά έργα και πολλούς καλλιτέχνες μοντέρνους. Πολλά αριστουργήματα είδαμε και θα δούμε στην κατηγορία που απλά λέμε ''αφηρημένη ζωγραφική''.   Όμως στ'  όνομα του μοντέρνου, πολύ συχνά, συναντούμε έργα που μόνο να χαμογελάσουμε μπορούμε μπροστά τους. Αρκεί μια καλή κριτική (απ'αυτές που γράφονται κατά παραγγελία) και ξαφνικά το ''τίποτα'' γίνεται σπουδαίο!!!  Όλοι όσοι ασχολούμαστε με τις τέχνες, ξέρουμε πως αυτό γίνεται πολύ συχνά.    Πολλά μπορούμε να πούμε πάνω σ'αυτό το θέμα. Ό...

  Υποσχέθηκα φωτογραφικό ρεπορτάζ από τα εγκαίνια και δεν μπορούσα παρά να είμαι συνεπής. Στις φωτογραφίες που ακολουθούν είναι όλα σχεδόν τα έργα. Σίγουρα  κάτι θα μου ξέφυγε, γιατί ο κόσμος ήταν πολύς και από νωρίς συγκεντρωμένος και με δυσκολία μπόρεσα να φωτογραφίσω τους πίνακες σωστά. Είναι μεγάλη χαρά να βλέπεις ανθρώπους να έρχονται σε τέτοιες εκδηλώσεις!   Η αίθουσα ''μύριζε'' Αίγυπτο. Τα χρώματα, οι εικόνες, όλο το κλίμα πραγματικά σε ταξίδευε. Οι άνθρωποι της πρεσβείας τόσο ζεστοί και φιλόξενοι... εξάλλου είναι γνωστό πως Έλληνες και Αιγύπτιοι είμαστε πολύ κοντά ως λαοί κι έχουμε εξαιρετικές σχέσεις.    Το Ελληνικό στοιχείο στο παρελθόν ήταν πολύ έντονο στην γείτονα χώρα. Πολλοί οι Έλληνες εξ Αιγύπτου, οι οποίοι όπως κι αν έφυγαν από  εκεί, ό,τι κι αν άφησαν πίσω, εξακολουθούν να την αγαπούν και να νοσταλγούν τη ζωή τους εκεί.    Ο κάθε καλλιτέχνης εμπνεύστηκε από κάτι δ...

  Μια χώρα με μεγάλη ιστορία, με σπουδαίο πολιτισμό, αλλά και ατελείωτες ομορφιές, ένας τόπος που έχει χρώμα, άρωμα, μαγεία... Παράλληλα ένας λαός που πέρασε και περνά πολλά δεινά, αναταραχές, συγκρούσεις, επαναστάσεις... Αίγυπτος.    Και να μην έχεις ταξιδέψει ποτέ σ'αυτήν την χώρα, όλες οι αισθήσεις σου ζωγραφίζουν την εικόνα της στ'άκουσμά της.    Αφορμή για τούτον τον πίνακα, η έκθεση που διοργανώνει η ΠΕΛΤ σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Αιγύπτου.    Θα μου πείτε, που είναι οι πυραμίδες, οι καμήλες, ο Νείλος, το παζάρι... που είναι όλ' αυτά που με το που τα κοιτάζεις καταλαβαίνεις σε ποιον τόπο βρίσκεσαι;    Διάλεξα να ζωγραφίσω κάτι απλό... έναν τοίχο με δυο παράθυρα, γιατί η Αίγυπτος είναι τόσο ξεχωριστή, που κι ένα κομμάτι τόσο δα από το παζλ που συνθέτει την εικόνα της  να κοιτάξεις, θα την αναγνωρίσεις. Τόσο δυνατή, τόσο μοναδική είναι η παρουσία της. The silence of colors Λάδι σε καμβά 70 x 100...