πνοές τέχνης - Μαρία Βιλλιώτη

  Μια έκθεση τελείωσε, με πολύ καλά αποτελέσματα κατά κοινή ομολογία, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις και δίνοντάς μας δύναμη κι ελπίδα ανέλπιστη, σε μια περίοδο που η μιζέρια και η γκρίνια πρωτοστατούν.   Τέλειωσε και η δράση με τους κουμπαράδες στην Πάτρα, επίσης με αποτελέσματα εξαιρετικά και αποδεικνύοντας γι'άλλη μια φορά την ασύλληπτη δύναμη του διαδικτύου     Δ ιαβάζοντας μια σχετική ανάρτηση πριν λίγες ημέρες, μπήκα κι εγώ στον προβληματισμό του ''γιατί προσφέρουμε'', τι είναι αυτό που μας οδηγεί στη ''φιλανθρωπία''... και πραγματικά πιστεύω πως οι λόγοι δεν είναι ίδιοι για όλους.   Ακόμα και για τον ίδιο μας τον εαυτό ίσως να μη γνωρίζουμε τι είναι αυτό που  ενεργοποιεί τους μηχανισμούς και τον οδηγεί σε τέτοιες ''ενάρετες'' πράξεις. ΄Ωχου θα μου πείτε, άσε να χαρούμε την επιτυχία βρε παιδί μου... παντού πρέπει να κάνουμε αναλύσεις; Δεν θα διαφωνήσω, απλά ήθελα να πω πως η ''καλή πράξη'' από μόνη τη...

  Τον Πειραιά νόμιζα πως τον γνώριζα καλά, όμως ποτέ δεν είχα προσέξει αυτό το πανέμορφο κτήριο, το παλιό ταχυδρομείο, που έχει μετατραπεί σ' έναν υπέροχο εκθεσιακό χώρο, την Πινακοθήκη Πειραιά!    Εδώ, λοιπόν, από την Τρίτη, φιλοξενούνται τα έργα των μελών της ''Τεχνόσφαιρας'', έργα 51 καλλιτεχνών που πραγματικά αναδεικνύονται με τον καλύτερο τρόπο.    Ο ''πολύπαθος'' Πειραιάς μας, (να μη σας εξηγήσω γιατί... είναι γνωστά τα βασανιστήρια που έχει περάσει τα τελευταία χρόνια, που για μεγάλο διάστημα τον είχαν καταντήσει έναν τεράστιο σκουπιδότοπο και όχι μόνο...), έχει, εκτός από μεγάλη ιστορία, πολλές όμορφες γωνιές, πολλά ενδιαφέροντα σημεία και πάνω απ'όλα έχει άρωμα, άρωμα μιας Ελλάδας που όλοι αναζητούμε και νοσταλγούμε, τον τελευταίο καιρό.    Μια βόλτα στα στενά του, στα μαγαζάκια του (όσα αντιστέκονται), σε χαλαρώνει και σε μεταφέρει σ'άλλες εποχές. Συνδυάστε μια τέτοια βόλτα και μια επίσκεψη σ'αυτήν την ξεχωριστή έκθεση! ...

  Σήμερα έχουμε να πούμε πολλά. Ας ξεκινήσω μ'ευχές, όπως επιβάλλεται τούτες τις μέρες. Χρόνια πολλά, χρόνια δημιουργικά, γεμάτα χαρές αλλά και λύπες (γίνεται ζωή χωρίς αυτές;) τόσες, όσες μπορούμε ν'αντέξουμε μόνο! Χαμογελάμε και προχωράμε, προσπαθούμε να ζήσουμε τη ζωή που μας χαρίστηκε, όχι απλά να την περπατήσουμε.    Η κάθε στιγμή μας είναι μία και μοναδική, δεν γυρίζει πίσω... τα 'χουμε ξαναπεί. Ας απολαύσουμε, λοιπόν, όσα έχουμε, ας προσπαθήσουμε να κάνουμε όσα αγαπάμε, ας αγαπήσουμε όσο μπορούμε...    Αυτός ο μήνας από δω και πέρα έχει πολλά καλλιτεχνικά για μένα. Πρώτα πρώτα μια έκθεση. Και μάλιστα σ' έναν αγαπημένο τόπο... στον Πειραιά! Ο Σύλλογος Ελλήνων Εικαστικών και Πολιτισμικών Δημιουργιών, ''Τεχνόσφαιρα'', διοργανώνει την 6η Εικαστική Έκθεση στην Πινακοθήκη Πειραιά, από Τρίτη 14/5 έως Κυριακή 19/5. Συμμετέχω μ' ένα νέο έργο μου, που φτιάχτηκε ειδικά για τη συγκεκριμένη έκθεση... Χρωματιστά μολύβια και soft pastels σε ξύλο ...