''Συνήθως γελάς! Με τα μάτια σου να λάμπουν.. Όμως διάλεξα αυτή την έκφραση. Είναι οι ώρες που συλλογίζεσαι και θέτεις τους στόχους σου! Όταν έχεις δώσει το χέρι στα κουμάντα σου παίρνεις αυτή την έκφραση σίγουρη πια πως έχεις νικήσει! Είκοσι επτά χρονών και ξέρεις από τα δεκατέσσερα τι θα πει δουλειά.. σπουδές παράλληλα και αγώνας. Δυνατή! Αυτόνομη! Άξια! Με πείρα και λογική που εντυπωσιάζει… Θυμώνεις και με βρίζεις όταν στο λέω.. Να είσαι γερή καρδούλα μου.. εκεί στις φορτοεκφορτώσεις του γκαζάδικου.. στις φουρτούνες.. και στην αναμονή να σμίξεις με τον αγαπημένο σου. Με τη φόρμα της δουλειάς σε είδα… Με το γέλιο σου.. Με το μάλωμα σου… που έχεις δίκιο τις περισσότερες φορές! Όσο μου λείπει ο γιός μου.. μου λείπεις και εσύ! Ας ακούγεται υπερβολικό.. είναι η αλήθεια μου! Σε λατρεύω! Αν ποτέ δω τα μάτια σου να συννεφιάσουν και φταίει το «καμάρι» μου θα με βρει απέναντι του!'' Αυτά δεν είναι δικά μου λόγια...είναι τα λόγια της Αν...
Μια σελίδα για τη ζωγραφική και τη δημιουργία