πνοές τέχνης - Μαρία Βιλλιώτη

  Δύσκολες μέρες...Τι να γράψει κανείς τέτοιες ώρες. Η ιστορία της χώρας μας γεμίζει μαύρες σελίδες. Δεν έχουμε δει τα χειρότερα δυστυχώς. Όλα έχουν δρομολογηθεί και τίποτα δεν μπορεί να τους σταματήσει. Δεν ξέρω πως μπορούν να κοιτάνε στα μάτια τα παιδιά τους όλοι αυτοί. Πως θα κοιτάζουμε εμείς τα δικά μας όταν θα πρέπει να τους εξηγήσουμε. Πώς αφήσαμε να γίνει όλο αυτό; Πώς κοιμηθήκαμε τόσα χρόνια ήσυχοι στα ανατομικά μας στρώματα; Πόσο ατομιστές είμαστε και πόσο ηλίθιοι που δεν καταλαβαίναμε πως όλα γυρνάνε πίσω σε μας; Ποιος είναι αυτός που την επόμενη φορά που θα βρεθεί στις κάλπες θα τους ψηφίσει; Πως γίνεται να έχουν ακόμη διψήφιο ποσοστό στις δημοσκοπήσεις; Είναι και η αποχή θα μου πεις. Δεν την υπολογίζουν όμως. Όταν ψηφίζεις υπολογίζεται η ψήφος σου. Δεν πρέπει να απέχουμε. Αυτό τους ευνοεί. Θα ξυπνήσουμε άραγε οριστικά ή είναι προσωρινή η αφύπνιση;  Σε  καμιά δεκαριά χρόνια μπορεί να έχουμε απαντήσεις.    Παρατηρώ πως μες σ'αυτ...

  Εχθές το βράδυ έγινε η παράσταση των παιδιών του 3ου Γυμνασίου Σαλαμίνας. Πρώτα πρώτα να πω πως   όλα πήγαν καλά και χωρίς τεχνικά προβλήματα τα παιδιά έδωσαν τον καλύτερό το εαυτό.    Το ''Ευριπίδειο"" θέατρο είναι για την Σαλαμίνα ένα πραγματικό στολίδι. Είναι ανοιχτό σαν αρχαίο θέατρο, πέτρινο και σε μια θέση εξαιρετική. Είναι χτισμένο πάνω σε λόφο κι έχει θέα στον κόλπο του νησιού. Με μόνο μειονέκτημα τα λίγο άβολα καθίσματα (φεύγεις με μια μικρή καμπουρίτσα!), τα τελευταία χρόνια δίνει πνοή στα καλοκαίρια του νησιού , αφού εκτός από τις τοπικές εκδηλώσεις σχολείων και άλλων τοπικών φορέων, φιλοξενεί  θεατρικά έργα μεγάλων θιάσων και συναυλίες  γνωστών καλλιτεχνών. Πάρτε μία γεύση από το θεατράκι:   Από την Σαλαμίνα έφυγα σχεδόν αμέσως μετά  τα μαθητικά χρόνια. Κάθε φορά που επιστρέφω συναντώ μέρη και ανθρώπους έντονα δεμένους με τη ζωή μου κι αυτό βγάζει μια γλυκιά νοσταλγία.  Τι  διαπίστωσα ,λοιπόν, αυτή τη φορά που ήρθ...

  Τα σκηνικά  ολοκληρώθηκαν! Την προηγούμενη εβδομάδα ξέχασα να βγάλω φωτογραφίες κι έτσι δεν είχα τίποτα καινούριο να σας δείξω. Θα δείτε  κάποια μέρη πάλι γιατί ολόκληρα θα σας τα παρουσιάσω μετά την παράσταση. Την Παρασκευή λοιπόν, 24/06 και στις 8.30μμ στο ''Ευριπίδειο'' θέατρο Σαλαμίνας , τα παιδιά του 3ου Γυμνάσιου Σαλαμίνας θα ανεβάσουν το θεατρικό έργο '' Μαντάμ Σουσού'' του Δ.Ψαθά. Όποιοι μπορέσετε να παρευρεθείτε  θα ήταν μεγάλη μας χαρά.    Ένα μεγάλο μπράβο πρώτα στα παιδιά που έχουν προσπαθήσει πολύ όλον αυτόν τον καιρό και το δεύτερο μπράβο στις καθηγήτριες τους Κατερίνα Ψαράκη και Ειρήνη Παπαδά, που αφιέρωσαν πολλές ώρες πέραν του ωραρίου τους για να στηθεί όλη αυτή η παράσταση. Τα παιδιά μας είναι η μόνη ελπίδα και μόνο με σωστή παιδεία θα μπορέσουν να ξανακερδίσουν τις χαμένες αξίες της ζωής. Παιδεία βέβαια δεν παίρνουμε μόνο απ'τα σχολεία, ούτε μόνο από τα μαθήματα. Τέτοιες πρωτοβουλίες πρέπει να τις επικροτούμε και να τις ...

     Η σημερινή ανάρτηση αφορά κάτι τελείως διαφορετικό απ' όσα σας έχω δείξει μέχρι τώρα. Είναι ένας ξεχωριστό κεφάλαιο στην τέχνη με το οποίο κι εγώ ασχολούμαι για πρώτη φορά. Πρόκειται για τη σκηνογραφία. Δεν θα πω πως είμαι σκηνογράφος φυσικά, γιατί αυτό απαιτεί πολύ μεγάλη εμπειρία και πολλές και διαφορετικές γνώσεις.    Πριν χρόνια πέρα από τη ζωγραφική ασχολήθηκα και με έναν άλλον κλάδο. Σπούδασα σχέδιο μόδας και ιστορία κοστουμιού. Για το κεφάλαιο αυτό μπορεί να κάνω κάποια άλλη ανάρτηση στο μέλλον και να σας δείξω τι σχεδίαζα την δεκαετία του '90! Ένα κομμάτι λοιπόν της σκηνογραφίας είναι και τα κοστούμια. Το άλλο είναι τα ίδια τα σκηνικά. Χρειάζεται να γνωρίζεις αρκετά πράγματα και τεχνικά αλλά και ιστορικά για να στήσεις ένα σκηνικό.   Στην συγκεκριμένη περίπτωση  ανέλαβα να φτιάξω ένα σκηνικό ως ζωγράφος περισσότερο. Πρόκειται για μία σχολική παράσταση που θα ανέβει στο τέλος του Ιουνίου στο  ''Ευριπίδειο'' θέατρο Σαλαμίνας ...