Πείτε μου αν μπορεί να μπει τίποτα, πάνω από το βλέμμα ενός παιδιού, πάνω από την αγωνία του, τον πόνο του, αλλά και πάνω από το γέλιο του, τη χαρά του, την ανιδιοτελή αγάπη του! Από την άλλη, ποιος μπορεί να κοιτάξει έναν άνθρωπο που φεύγει, κατάματα, έναν που κάποτε ήταν παιδί, μα τώρα βρίσκεται στο τέλος του δρόμου του; Να δει την αγωνία του, τον φόβο, τον δικό του πόνο και την πικρία; Έχω πει κι άλλη φορά, πως ο πολιτισμός μια χώρας, η παιδεία ενός ανθρώπου, φαίνεται από το πως συμπεριφέρεται στα παιδιά και στην τρίτη ηλικία. Κι ενώ στις πολιτισμένες, υποτίθεται, χώρες τα παιδιά είναι ''το παν'', τι θα φάνε, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσουν, τι θα φορέσουν, πως θα'ναι η ψυχολογία τους... κλπ, το ίδιο δεν μπορώ να πω πως συμβαίνει και για τους ανθρώπους που βρίσκονται στην δύση της ζωής τους. Αντίθετα σε χώρες και σε πολιτισμούς λιγότερο εξελιγμένους, εκεί θα βρούμε κουλτούρες στις οποίες οι ηλικιωμένοι του τόπου, της φυλής, έχουν περίοπτη θέσ...
Μια σελίδα για τη ζωγραφική και τη δημιουργία