πνοές τέχνης - Μαρία Βιλλιώτη

  Πάει κι ο Σεπτέμβριος και το τελευταίο του Σ/Κ είχε πολλά για μένα, χαρούμενα στο σύνολό τους, πασπαλισμένα με μπόλικη γλυκιά κούραση!    Ο Οκτώβριος και η  καινούρια βδομάδα που έρχεται ξεκινάει με μια έκθεση. Το μέρος γνωστό από παλαιότερες εκθέσεις, το πολιτιστικό κέντρο ''Φλοίσβος''. Ο τίτλος της έκθεσης, ''Ελεύθερες φωνές'', με θέμα ελεύθερο όπως μαρτυρά κι ο τίτλος.  Η έκθεση αυτή είναι ομαδική και τη διοργανώνει ο Σύλλογος Ελλήνων Εικαστικών και Πολιτισμικών Δημιουργών με τίτλο ''Τεχνόσφαιρα''. Τα εγκαίνια θα γίνουν την Τρίτη 2/10 στις 7.30μμ και η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 8/10. Τις ώρες λειτουργίας, καθώς και το αναλυτικό πρόγραμμα (διάφορα δρώμενα θα πραγματοποιούνται καθημερινά), θα τα δείτε παρακάτω.    Συμμετέχω με δύο πίνακες που τους έχω παρουσιάσει στο παρελθόν, έναν πρόσφατα το καλοκαίρι κι έναν αρκετά παλαιότερα που όμως δεν έτυχε να συμμετέχει σε κάποια έκθεση και θεώρησα ευκαιρία την τωρινή, λόγω του ελεύθερο...

  Άνοιξαν τα σχολεία, καιρός να ξεκινήσουμε κι εμείς... αρκετά τεμπελιάσαμε, τι λέτε; Να μιλήσουμε λίγο για τα λάδια; Ξέρω θα μου πείτε είναι για πιο προχωρημένους αλλά νομίζω πως δεν είναι τόσο δύσκολο ν'αρχίσετε να πειραματίζεστε.   Οι περισσότεροι πιστεύουν πως, όταν μιλάμε για ζωγραφική, ένα είναι το μέσο...τα λάδια. Μόνο οι ζωγράφοι που τα χρησιμοποιούν και μόνο οι ελαιογραφίες έχουν αξία στη ζωγραφική.  Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω με κάτι τέτοιο. Πως θα γινόταν αυτό άλλωστε, αφού ξέρετε πολύ καλά πως χρησιμοποιώ πολλά διαφορετικά υλικά στα έργα μου, όπως τα (αγαπημένα μου) χρωματιστά μολύβια, τη Σινική μελάνη και άλλα. Δεν ασπάζομαι λοιπόν αυτή την άποψη, θεωρώ όμως τα ελαιοχρώματα τον βασιλιά της ζωγραφικής.   Ας αρχίσουμε λοιπόν να ζωγραφίζουμε...   Συνήθως με τα λάδια ζωγραφίζουμε πάνω σε καμβάδες. Οι καμβάδες δεν είναι όλοι ίδιοι, υπάρχουν διαφορετικές ποιότητες κι εδώ όπως σ'όλα τα πράγματα στη ζωή. Η τιμή είναι ένα κριτή...

  Μετά από την προηγούμενη ανάρτηση και χωρίς να μου'χει χαλάσει ποτέ το χατήρι ο καιρός, σε σχέση με την ζωγραφική πάντα (γιατί γενικώς έχουμε πολλές κόντρες...), ήρθαν οι βροχούλες, οι πολυπόθητες από πολλούς, οι ανεπιθύμητες απ'όσους αρνούνται να πιστέψουν πως το καλοκαίρι αρχίζει και απομακρύνεται.    Μέσα στο κλίμα λοιπόν  του φθινοπώρου, μου 'φυγε  η διάθεση για τα χρώματα και νοστάλγησα κάτι σε άσπρο-μαύρο.    Είχα αφήσει πολύ καιρό τα μολυβάκια μου στην άκρη, για την ακρίβεια...χρόνια. Επειδή τα χρησιμοποιούσα πολύ τακτικά στην παράδοση μαθημάτων ελευθέρου σχεδίου, δεν αποφάσιζα να ζωγραφίσω κάτι δικό μου μ'αυτά. Έτσι όσα ασπρόμαυρα έχετε δει από μένα ως τώρα, είναι με μελάνη. Άλλο πράγμα όμως το μολύβι. Κλασσική αξία. Η αρχή του σχεδίου, η βάση της ζωγραφικής.    Πήρα πρόσφατα μια όμορφη κασετίνα δώρο (μαζί με άλλα από τον διαγωνισμό αν θυμάστε), με 12 μολύβια γραφίτη της Derwent. Θέμα είχα από καιρ...

  Στο μυαλό μου από παιδί, έχω δύο πράγματα για τον Σεπτέμβρη... το άνοιγμα των σχολείων και τα πρωτοβρόχια.  Ξέρω πως δεν πρωτοτυπώ, αλλά και η πρωτοτυπία δεν είναι πάντα και το καλύτερο. Να που τα τελευταία χρόνια ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου μας εκπλήσσει και ούτε πρωτοβρόχια βλέπουμε, ούτε δροσούλες έχουμε, απλά έχει γίνει μια προέκταση του καλοκαιριού.  Από την άλλη μας βοηθάει να προσαρμοστούμε ευκολότερα και να παρηγορηθούμε πως το καλοκαίρι δεν έφυγε ακόμη. Όσο όμως κι αν αντιστέκεται το φθινόπωρο και δεν θέλει να'ρθει, εγώ θα κάνω μια μικρή παρέμβαση και θα φέρω λίγες σταγόνες δροσερές στις οθόνες σας, έτσι για να το καλοπιάσω και να μας ανταμείψει...  ''Wet blue'' Χρωματιστά μολύβια σε επιφάνεια pastelbord   Αυτός είναι ο πίνακάς μου που επιλέχθηκε από την επιτροπή, ανάμεσα σε τέσσερα συνολικά,για να συμμετέχει στην έκθεση που θα γίνει τον Οκτώβριο στην Αγγλία. Τα υπόλοιπα που δεν επιλέχθηκαν τα έχετε δει. Αυτόν δεν είχα προλάβ...