Περιμένοντας τη βροχή...

  Στο μυαλό μου από παιδί, έχω δύο πράγματα για τον Σεπτέμβρη... το άνοιγμα των σχολείων και τα πρωτοβρόχια. Ξέρω πως δεν πρωτοτυπώ, αλλά και η πρωτοτυπία δεν είναι πάντα και το καλύτερο. Να που τα τελευταία χρόνια ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου μας εκπλήσσει και ούτε πρωτοβρόχια βλέπουμε, ούτε δροσούλες έχουμε, απλά έχει γίνει μια προέκταση του καλοκαιριού. 

Από την άλλη μας βοηθάει να προσαρμοστούμε ευκολότερα και να παρηγορηθούμε πως το καλοκαίρι δεν έφυγε ακόμη. Όσο όμως κι αν αντιστέκεται το φθινόπωρο και δεν θέλει να'ρθει, εγώ θα κάνω μια μικρή παρέμβαση και θα φέρω λίγες σταγόνες δροσερές στις οθόνες σας, έτσι για να το καλοπιάσω και να μας ανταμείψει... 

''Wet blue''
Χρωματιστά μολύβια σε επιφάνεια pastelbord

  Αυτός είναι ο πίνακάς μου που επιλέχθηκε από την επιτροπή, ανάμεσα σε τέσσερα συνολικά,για να συμμετέχει στην έκθεση που θα γίνει τον Οκτώβριο στην Αγγλία. Τα υπόλοιπα που δεν επιλέχθηκαν τα έχετε δει. Αυτόν δεν είχα προλάβει να σας τον δείξω. Ένωσα δυο θέματα αγαπημένα... τη βροχή (λέτε να πάρω ειδικότητα;) και το παιδί (αυτή τη φορά το μοντέλο δεν είναι το γνωστό). Ζωγραφισμένος με χρωματιστά μολύβια, σε σταθερή επιφάνεια και με μια γκάμα χρωμάτων στις αποχρώσεις του μπλε. 

  Το μπλε είναι ένα εκ των τριών βασικών χρωμάτων και ανήκει στα ψυχρά. Αν δεν έχει τύχει να το διαβάσετε κάπου, από την αρχαιότητα και για πολλούς αιώνες μετά, θεωρούνταν για τους Έλληνες και του Ρωμαίους, κατώτερο χρώμα...ευτελές. Γι'αυτό και απουσίαζε από πολλά έργα μεγάλων ζωγράφων της εποχής αλλά και από τα κείμενα, ακόμη και την καθημερινότητα. Ένας από τους λόγους ίσως ήταν η ευκολία στην παρασκευή του. 
  Από τον 12ο αιώνα και συνδεόμενο αρχικά με την Παναγία στις αγιογραφίες, άρχισε σιγά σιγά να παίρνει άλλη αξία ώσπου έγινε χρώμα βασιλικό, ενώ στα σύγχρονα χρόνια πήρε εξέχουσα θέση, δημιουργήθηκαν πολλές αποχρώσεις του και σήμερα αποτελεί ένα από τα πιο αγαπημένα χρώματα. 

Τα άλλα τρία υποψήφια