Πάμε παράδεισο... κι αν όχι, πάμε Μ.Βρετανία...όλε!!!

  Μια έκθεση τελείωσε, με πολύ καλά αποτελέσματα κατά κοινή ομολογία, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις και δίνοντάς μας δύναμη κι ελπίδα ανέλπιστη, σε μια περίοδο που η μιζέρια και η γκρίνια πρωτοστατούν. 

 Τέλειωσε και η δράση με τους κουμπαράδες στην Πάτρα, επίσης με αποτελέσματα εξαιρετικά και αποδεικνύοντας γι'άλλη μια φορά την ασύλληπτη δύναμη του διαδικτύου   

 Διαβάζοντας μια σχετική ανάρτηση πριν λίγες ημέρες, μπήκα κι εγώ στον προβληματισμό του ''γιατί προσφέρουμε'', τι είναι αυτό που μας οδηγεί στη ''φιλανθρωπία''... και πραγματικά πιστεύω πως οι λόγοι δεν είναι ίδιοι για όλους. 

 Ακόμα και για τον ίδιο μας τον εαυτό ίσως να μη γνωρίζουμε τι είναι αυτό που  ενεργοποιεί τους μηχανισμούς και τον οδηγεί σε τέτοιες ''ενάρετες'' πράξεις. ΄Ωχου θα μου πείτε, άσε να χαρούμε την επιτυχία βρε παιδί μου... παντού πρέπει να κάνουμε αναλύσεις; Δεν θα διαφωνήσω, απλά ήθελα να πω πως η ''καλή πράξη'' από μόνη της, δεν σε οδηγεί απαραίτητα στον ''Παράδεισο'' (και δεν εννοώ αυτόν με τα μήλα και τα φίδια!) ...  υπάρχουν και τα κίνητρα... και δεν θα συνεχίσω παραπέρα... ο καθένας ας αναλογιστεί μοναχός του... 

 Αυτό που έχει σημασία είναι πως μέσω αυτών των δράσεων, εκτός των ορατών ωφελειών, όπως πχ η συγκέντρωση χρημάτων για ιδρύματα που τα έχουν πραγματικά ανάγκη, το πιο σπουδαίο ίσως είναι η ευκαιρία που δίνεται στον καθένα από εμάς, να νιώσει τη χαρά της προσφοράς και του εθελοντισμού.

 Και μιας και είπα για μήλα παραπάνω... χαχα... θα σας δείξω ένα πινακάκι από τη σειρά ''μικρά, αλλά αγαπημένα'': 

χρωματιστά μολύβια σε χαρτί και ξύλο

 Ποτέ δεν θα μπορέσω να πω πως τα ΄χω δοκιμάσει όλα με τα χρωματιστά μολύβια. Kάθε είδος μολυβιού σε συνδυασμό με άλλο χαρτί ή επιφάνεια, δίνουν κι ένα διαφορετικό αποτέλεσμα. Στο συγκεκριμένο δούλεψα με μολύβια ακουαρέλας Mondeluz (χρησιμοποιώντας τα όμως απλά, όχι με νερό), σε χαρτί για παστέλ και κάρβουνο της winsor & newton. Το χαρτί αυτό είναι λίγο άγριο και τα μολύβια της ακουαρέλας είναι περισσότερο βουτυρώδη από τα κανονικά, έτσι ώστε να καλύπτουν τους πόρους.

  Αυτό το έργο, μαζί με κάποια που θα σας παρουσιάσω σύντομα, θα είναι υποψήφιο για την 12η διεθνή έκθεση του συνδέσμου των ζωγράφων με χρωματιστά μολύβια της Αγγλίας (UKCPS). Εάν κάποιο ή κάποια από αυτά γίνουν δεκτά, θα είναι η τρίτη συνεχόμενη χρονιά που θα λαμβάνω μέρος... πρώτα όμως πρέπει να περάσουμε το στάδιο της επιλογής, ας μη βιαζόμαστε. 

 Αυτό το καλοκαίρι θα δοκιμάσω την τύχη μου και σε μια δεύτερη έκθεση, αυτή της Derwent, στην οποία θα γίνουν δεκτά μόλις 80 έργα απ' όλον τον κόσμο! Όπως καταλαβαίνετε το τρέξιμο είναι αρκετό... πρέπει να αποφασίσω για ποια έργα θα κάνω αιτήσεις, να ολοκληρώσω κάποια που δεν έχω προλάβει, να ετοιμάσω κορνίζες σ' όσα χρειάζονται (γιατί τα θέλουν κομπλέ, τα διαλέξουν, δεν τα διαλέξουν... ουφ... Άγγλοι... αν ήταν για μας εδώ...τελευταία μέρα θα τρέχαμε...χαχα). 

 Προηγείται ο σύνδεσμος όμως με έναν μήνα διαφορά, οπότε θα πάρω μια ανάσα ενδιάμεσα. Και οι δύο εκθέσεις θα γίνουν το φθινόπωρο και όσα έργα έχουν επιλεγεί θα πρέπει να αποσταλούν σε συγκεκριμένα χρονικά όρια. 

  Προς το παρόν θα τα παρατήσω όλα και θα πάω ταξιδάκι...χαχα... ξέρετε που, να μη τα ξαναλέμε... Κάτι ετοιμάζουν εκεί πάνω στον βορρά αλλά δεν μου λένε!!! Εγώ θα πάω να κάνω το σεμινάριό μου σαν συνετή δασκάλα κι ο Θεός βοηθός! Μετά θα τα μαρτυρήσω όλα όμως!!! Φιλιά πολλά!!!