Άλλο ένα έργο με την τεχνική του κόκκου. Πρόκειται για μια προσωπογραφία που έφτιαξα δοκιμάζοντας λευκή σινική μελάνη σε σκούρο καφέ φόντο. Αυτό που είναι ξεχωριστό με τη λευκή μελάνη είναι πως ζωγραφίζεις ανάποδα. Στην κανονική τεχνική ( με μαύρη μελάνη ) πυκνώνεις τον κόκκο για να δώσεις τους πιο σκουρόχρωμους τόνους. Εδώ πυκνώνεις τον κόκκο στα πιο φωτεινά σημεία. Ήταν περίεργο στην αρχή και δεν μπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς έπρεπε να κάνω. Είναι κάτι σαν το αρνητικό στη φωτογραφία.
Η συγκεκριμένη τεχνική δεν γνωρίζω να έχει χρησιμοποιηθεί ξανά. Ίσως να έχω και την πρωτιά. Γενικότερα η χρήση του κόκκου με τη σινική μελάνη και τον ραπιδογράφο χρησιμοποιείται για σκίαση συμπληρωματικά και δύσκολα εξ ολοκλήρου σ' ένα ζωγραφικό έργο. Για όσους θέλουν να δοκιμάσουν να αναφέρω πως οι ραπιδογράφοι και η μελάνη που δουλεύω είναι της εταιρείας rotring http://www.rotring.com/. Όσοι από εσάς κάνατε ποτέ γραμμικό σχέδιο θα τους γνωρίζετε. Δίνω πάντα στοιχεία για τις μάρκες των υλικών γιατί είναι πολύ σημαντικό, όπως έχω ξαναπεί, να έχει κάποιος τα σωστά και να μπορεί να αποφύγει τους πειραματισμούς και τις σπατάλες. Οι μαθητές μου θα γελάνε αν διαβάσουν αυτά που γράφω γιατί αστειεύονται μαζί μου πως οι εταιρείες αυτές είναι σπόνσορές μου. Σκεφτείτε όλοι αυτοί οι κολοσσοί να περίμεναν από εμένα να τους προωθήσω !!!
Πέρα από την τεχνική ας μιλήσουμε λίγο για το θέμα. Τα παιδικά πρόσωπα έχουν για μένα μεγάλο ενδιαφέρον. Η ιστορία του συγκεκριμένου χάνεται κάπου στη Ρωσία και αρκετές δεκαετίες πριν. Δεν γνωρίζω κάτι περισσότερο. Η φωτογραφία βρέθηκε στο οικογενειακό άλμπουμ κάποιων φίλων και μου έκανε εντύπωση το τόσο ανοιχτό χρώμα των ματιών, τα κατάξανθα, σχεδόν λευκά, μαλλιά μα πάνω απ' όλα το αινιγματικό βλέμμα αυτού του παιδιού. Λατρεύω τις παλιές φωτογραφίες. Είναι στιγμές από διαδρομές ανθρώπων και τόπων και κρύβουν ιστορίες που ίσως να μη μάθουμε ποτέ.
Πέρα από την τεχνική ας μιλήσουμε λίγο για το θέμα. Τα παιδικά πρόσωπα έχουν για μένα μεγάλο ενδιαφέρον. Η ιστορία του συγκεκριμένου χάνεται κάπου στη Ρωσία και αρκετές δεκαετίες πριν. Δεν γνωρίζω κάτι περισσότερο. Η φωτογραφία βρέθηκε στο οικογενειακό άλμπουμ κάποιων φίλων και μου έκανε εντύπωση το τόσο ανοιχτό χρώμα των ματιών, τα κατάξανθα, σχεδόν λευκά, μαλλιά μα πάνω απ' όλα το αινιγματικό βλέμμα αυτού του παιδιού. Λατρεύω τις παλιές φωτογραφίες. Είναι στιγμές από διαδρομές ανθρώπων και τόπων και κρύβουν ιστορίες που ίσως να μη μάθουμε ποτέ.
είναι πολύ όμορφο καλή μου Μαρία και έτσι όπως το περιγράφεις πρέπει να έχει και μεγάλο βαθμό δυσκολίας για να το δημιουργήσεις! Υπάρχει κάποιος οδηγός ή απλά δημιουργείς εσύ εξ αρχής το πρόσωπο με τον ραπιδογράφο? γιατί έχεις πετύχει τέλεια την έκφραση του παιδιού...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΑ ΕΡΓΑ ΣΟΥ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ! ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΟΥ ΜΑΣ ΚΟΙΤΟΥΝ ΚΑΤΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ!!! ΕΓΩ Η ΠΑΠΑΦΟΥΡΙΑ ΣΤΕΚΟΜΑΙ ΤΟΣΗ ΩΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΣΟΥ ΕΚΦΡΑΣΩ ΤΙ ΕΝΙΩΣΑ ΜΕ ΤΑ ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΤΩΝ ΑΘΩΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ,ΤΟΣΗ ΩΡΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ,ΜΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΙΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφή