πνοές τέχνης - Μαρία Βιλλιώτη

  Με την ακουαρέλα δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα. Όχι για κάποιο συγκεκριμένο λόγο, απλά δεν έτυχε. Για να πω την αλήθεια δεν είχα καν τα απαραίτητα υλικά. Πριν λίγες ημέρες, ως παιδάκι κι εγώ, πήρα τα Χριστουγεννιάτικα δώρα μου. Ένα από χέρι αγαπημένο κι ένα από το δικό μου... χαχα.    Έτσι με μια κασετίνα μολύβια ακουαρέλες της Conte κι ένα σετ Sennelier ( αγαπημένη, αξίζει να δείτε την ιστορία της εταιρείας και να παρακολουθήσετε και τα βίντεο  στη σελίδα της), εξοπλίστηκα για να μπορέσω να κάνω τις δοκιμές μου.    Τις εγκαινίασα  φτιάχνοντας μια ζωγραφιά-κάρτα κι έτσι να σας ευχηθώ για τις ημέρες που έρχονται: Ακουαρέλα σε χαρτί   Εφέτος η αλλαγή της χρονιάς δεν είναι ένα απλό πέρασμα από τον έναν χρόνο στον άλλον. Εδώ και καιρό δοκιμαζόμαστε όλοι, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο. Δοκιμαζόμαστε σε αντοχές, σε υπομονή, σε ανθρωπιά αλλά περισσότερο δοκιμάζεται η προσαρμοστικότητά μας.    Αναλογιστείτε...

  Θέλω να σας εξομολογηθώ έναν εθισμό μου... Έχω καταφέρει να απαλλαχθώ από κάποιους  βλαβερούς του παρελθόντος κι έχω κρατήσει έναν που προς το παρόν δεν με βλάπτει (ως προς την υγεία μου τουλάχιστον). Έχει να κάνει με τα υλικά ζωγραφικής. Μου αρέσει να δοκιμάζω και να πειραματίζομαι με διάφορα υλικά κι έχω πεισθεί πως, όπως σ'όλα τα πράγματα, η καλή ποιότητα είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες ενός καλού αποτελέσματος.    Καταστήματα ειδών ζωγραφικής στην Ελλάδα δεν μπορώ να πω πως υπάρχουν πολλά. Το χειρότερο δε είναι, πως κι αυτά είναι υποτυπωδώς ενημερωμένα και τον τελευταίο καιρό ''άδεια''. Μπαίνοντας σ'αυτά τα καταστήματα τους τελευταίους μήνες, αντικρίζεις κενά ράφια. Ένας συνηθισμένος διάλογος πωλητή - πελάτη: -Τι θα θέλατε; -Τι έχετε; -Δεν σας καταλαβαίνω... -Βλέπω υπάρχουν ελλείψεις...θα ήθελα μερικά ακρυλικά αλλά δεν βρίσκω τα χρώματα  που θέλω. -Α γιατί το λέτε αυτό. Ο καλός ζωγράφος μπορεί να δημιου...

  Θα σας πω για ακόμη μια φορά πόσο αγαπώ τα μολύβια! Αυτά τα μικρά ξύλινα ραβδάκια με τις χρωματιστές  μυτούλες, που ''λιώνουν'' πάνω στα χαρτιά (και όχι μόνο σ'αυτά) και δημιουργούν εικόνες και κόσμους μαγικούς.    Πολλοί δεν ξέρουν ακριβώς τι είναι τα ''χρωματιστά μολύβια'' και με ρωτούν. Η αλήθεια είναι πως στην Ελλάδα η μόνη εικόνα που έχουμε γι'αυτά είναι από την παιδική μας ηλικία και τα γνωρίζουμε ως ''ξυλομπογιές''. Πρόκειται για το ίδιο ακριβώς υλικό με τη διαφορά πως υπάρχουν πολλές ποιότητες. Από τις παιδικές ξυλομπογιές, έως τις επαγγελματικές αλλά και από εταιρεία σε εταιρεία, οι διαφορές είναι σημαντικές.   Σε άλλες χώρες, όπως η Αμερική, η Αγγλία, η Δανία, ο Καναδάς κ.α., υπάρχουν σύνδεσμοι ζωγράφων με χρωματιστά μολύβια. Εγώ ανήκω σ'αυτό της Μ. Βρετανίας ( UKCPS ). Σε παλαιότερες αναρτήσεις σας έχω δώσει διάφορες πληροφορίες σχετικές.   Σήμερα θέλω να σας πω για μια άλλη κατηγορία μολυβιών, άγνωστη κι ...

   Πολλά τα bazaar αυτές τις μέρες και πολλή δουλειά στα εργαστήρια! Πήραν φωτιά τα εργαλεία, τα υλικά και τα χέρια μαζί! Ένα απέραντο εργοστάσιο έγινε η γειτονιά μας! Σκεφτόμουν πολύ καιρό (ατελείωτα πολύ μάλλον, γιατί παραλίγο να μη προλάβω...), τι θα μπορούσα να κάνω. Κάτι με ζωγραφική σίγουρα... αλλά τι; Ένα κάδρο κουμπαρά μήπως; Ναι...αυτό...ένα κάδρο που στο πίσω μέρος του θα μπορούσαν να μπαίνουν τα χρήματα. Κάτι σαν κρυφό χρηματοκιβώτιο (η σπαζοκεφαλιά του κλέφτη...χαχα)!!!    Το κάδρο βρέθηκε (αρκετά φαρδύ στο πλάι ώστε να λειτουργεί ως κουμπαράς) και μια τρυπούλα στο πίσω μέρος ήταν αρκετή. Ωραία και τώρα πρέπει να ζωγραφίσουμε... μμμ...τι να ζωγραφίσουμε; Άλλη σκέψη τώρα αυτή...Ξέρετε εμείς οι ζωγράφοι περισσότερο σκεφτόμαστε παρά ζωγραφίζουμε... χαχα. Και αφού το μυαλό στύφτηκε έως αποξήρανσης, η ιδέα έλαμψε και φώτισε τα βαθιά σκοτάδια του στοχασμού... Η καρδιά!   Τι πιο συμβολικό γι'αυτό το σκοπό που προορίζεται! Και βέβαια ε...

  Τον Πειραιά τον αγαπάω για πολλούς λόγους. Συνδεδεμένος από τα παιδικά μου χρόνια, με τις πρώτες εξορμήσεις εκτός νησιού, με τις πρώτες βόλτες (κοπάνες κυρίως και κρυφές αποδράσεις) των εφηβικών μου χρόνων και φυσικά τα όμορφα ταξίδια στα νησιά μας, έως τώρα!    Δεν ξέρω εάν είναι όμορφος ο Πειραιάς, εμένα μου αρέσει πολύ(και δεν λέω μόνο για τις παράλιες περιοχές του... ολόκληρος έχει μια μαγεία ξεχωριστή. Βέβαια έχει τα θέματά του, χειρότερος από την Ομόνοια για παρκάρισμα, όμως αυτό σε λίγο θα είναι παρελθόν, καθώς θα επανέλθουμε στην πεζοπορία ή στην καλύτερη στα... κάρα! Από την άλλη χιλιοταλαιπωρημένος... από δημάρχους, διοικήσεις κλπ... έφτασε κάποια στιγμή να μοιάζει μ' έναν απέραντο σκουπιδότοπο! Δεν πρέπει άλλος δήμος να μάζεψε τόσους απατεώνες ποτέ!!! Ας μην αρχίσουμε όμως αυτήν την κουβέντα σήμερα.  Τώρα είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση, τουλάχιστον καθάρισαν οι δρόμοι... τ'άλλα ποιος ξέρει...    Μια βόλτα στον Πειραιά έκανα πρ...

  Έχετε διάθεση να κάνουμε μια βόλτα σε μια έκθεση; Σας έχω ξεναγήσει σε αρκετές, αλλά αυτή εδώ είναι διαφορετική! Το 'ξερα από την αρχή πως θα'ναι και επιβεβαιώθηκα με τον καλύτερο τρόπο. Ο χώρος έπαιξε καταλυτικό ρόλο σ'αυτό. Ένα τεράστιο κιόσκι όπου επισκευάζονται πλοία!    Η αυλαία έπεσε την Κυριακή το βράδυ και τώρα μπορώ να σας πάρω απ'το χέρι και να περπατήσουμε ανάμεσα στα έργα περισσότερων από 150 δημιουργών. Ζωγραφική - γλυπτική - φωτογραφία!   Έργα θαυμαστά, ερασιτεχνών και επαγγελματιών, χωρίς ορατή διαχωριστική γραμμή. Θ'αφήσω τις φωτογραφίες να ταξιδέψουν όσους δεν μπόρεσαν να την επισκεφθούν.   Ήταν εξαιρετική η ποιότητα των εκθεμάτων, αυθεντικός και ζωντανός ο χώρος της έκθεσης και πολύ ενδιαφέρουσες κι αξιόλογες οι εκδηλώσεις που την πλαισίωσαν, συναυλίες καταξιωμένων καλλιτεχνών, θεατρικές παραστάσεις, συζητήσεις, εργαστήρια για παιδιά και άλλα πολλά.   Τα έργα εναρμονίζονταν τόσο ...

 Έχω ενθουσιαστεί με τούτη εδώ την έκθεση! Αιτίες πολλές...  Πρώτα πρώτα διοργανώνεται σ'έναν χώρο εξαιρετικό... άκρως καλλιτεχνικό για μένα. Όχι μη φανταστείτε τίποτα γκαλερί και εκθεσιακούς χώρους πολυτελείας... Η έκθεση αυτή θα γίνει στη Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος! Σ'ένα κιόσκι τεραστίων διαστάσεων όπου επισκευάζονται πλοία!  Έπειτα, η διοργάνωση αυτή είναι στημένη από τους ίδιους του ανθρώπους του χώρου, τα συνδικάτα και τα σωματεία δηλαδή, σε συνεργασία με την Κίνηση Εικαστικών Καλλιτεχνών Πέρα(σ)μα.   Στην τέχνη δεν πρέπει να έχουν πρόσβαση μόνο οι ''ανώτερες'' κοινωνικές τάξεις... Το ''ανώτερες'' προσδιορίζει και οικονομικά και πνευματικά κριτήρια και χωρίς να είναι απαραίτητο το ένα να συμπεριλαμβάνει το άλλο σε καμία περίπτωση. Όμως δυστυχώς οι τέχνες στη σύγχρονη εποχή απευθύνονται μόνο στους έχοντες και κατέχοντες. Πως να μην είναι ξεχωριστή τούτη εδώ η έκθεση... σ'έναν τέτοιο ''αληθινό'' χώρο κα...