'' Άνθρωποι - χρώμα+σίδερο ''

 Έχω ενθουσιαστεί με τούτη εδώ την έκθεση! Αιτίες πολλές... Πρώτα πρώτα διοργανώνεται σ'έναν χώρο εξαιρετικό... άκρως καλλιτεχνικό για μένα. Όχι μη φανταστείτε τίποτα γκαλερί και εκθεσιακούς χώρους πολυτελείας... Η έκθεση αυτή θα γίνει στη Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος! Σ'ένα κιόσκι τεραστίων διαστάσεων όπου επισκευάζονται πλοία!

 Έπειτα, η διοργάνωση αυτή είναι στημένη από τους ίδιους του ανθρώπους του χώρου, τα συνδικάτα και τα σωματεία δηλαδή, σε συνεργασία με την Κίνηση Εικαστικών Καλλιτεχνών Πέρα(σ)μα. 

 Στην τέχνη δεν πρέπει να έχουν πρόσβαση μόνο οι ''ανώτερες'' κοινωνικές τάξεις... Το ''ανώτερες'' προσδιορίζει και οικονομικά και πνευματικά κριτήρια και χωρίς να είναι απαραίτητο το ένα να συμπεριλαμβάνει το άλλο σε καμία περίπτωση. Όμως δυστυχώς οι τέχνες στη σύγχρονη εποχή απευθύνονται μόνο στους έχοντες και κατέχοντες. Πως να μην είναι ξεχωριστή τούτη εδώ η έκθεση... σ'έναν τέτοιο ''αληθινό'' χώρο και από ''αληθινούς'' ανθρώπους! 

Από την περυσινή έκθεση. Πηγή tvxs.gr

  Εδώ μέσα, χρόνια πολλά, σφυροκοπούνται ανθρώπινες ζωές...  λιωμένες από την ανυπόφορη ζέστη, διαβρωμένες από τη σκουριά και πασπαλισμένες με αρμύρα, αγκαλιά  με  άπειρους,  κινδύνους κάθε δευτερόλεπτο. Μεγαλωμένη πολύ κοντά (στη Σαλαμίνα), δεν θα ξεχάσω την αγωνία και τον τρόμο κάθε φορά που μία έκρηξη σημειωνόταν και σε λίγο η είδηση έφτανε... ''τόσοι... '' . Ήταν κάποιος γνωστός, κάποιος δικός μας; Κι αν δεν ήταν; Τι σημασία είχε, όλοι συνάνθρωποι, γιοι, σύζυγοι, πατέρες. 

  Με αγώνες και αίμα βελτιώθηκαν αρκετά οι κανόνες ασφαλείας κι ευτυχώς δεν ακούμε, παρά σπάνια πια, τέτοια περιστατικά. Ο κίνδυνος φυσικά υπάρχει πάντα γι'αυτούς τους ανθρώπους. Και δεν έφτανε αυτό και η σκληρή δουλειά που κάνουν, ένας άλλος τρομακτικός κίνδυνος ήρθε τα τελευταία χρόνια να τους αποτελειώσει. Η ανεργία! Απόρροια του ευρύτερου ξεπουλήματος της χώρας μας. 

  Ας μην επεκταθώ άλλο σ'αυτό. Θα πω μόνο πως το Πέραμα ζούσε από τα ναυπηγεία, ενώ ταυτόχρονα υπέφερε απ'αυτά και τα υπόλοιπα δεινά της περιοχής, σε μια σχέση ζωής-θανάτου αλληλένδετης. Τώρα δεν μπορεί καν να ζήσει και περιορίζεται μόνο στις κακές συνέπειες. 

  Σ' έναν τέτοιο λοιπόν, δυνατό, γεμάτο ένταση, χώρο, θα συγκεντρωθούν πάνω από 200   ζωγράφοι, γλύπτες, φωτογράφοι... και θα δώσουν διαφορετική ανάσα, άλλη όψη στις λαμαρίνες και τους τόνους σίδερου. 

  Ενημερώθηκα κάπως αργά για την έκθεση αυτή και ο χρόνος που είχα στη διάθεσή μου ήταν περιορισμένος, καθώς το θέμα δεν μπορούσε να είναι οτιδήποτε. 

  Το υλικό ήταν μονόδρομος, δεν ήθελα πολύ χρώμα, με 'χει πιάσει και μια νοσταλγία για το ασπρόμαυρο...οπότε... μολύβια!

''Απόγνωση''
Μολύβια σε ξύλινη επιφάνεια με επένδυση.
Από φωτογραφία της Dorothea Lange

  Το έργο όμως δεν τελείωσε εδώ... έπρεπε να βρεθεί και η κατάλληλη κορνίζα να το πλαισιώσει, η οποία θα έπρεπε να δέσει με τον πίνακα και το περιβάλλον. Οπότε πάλι μονόδρομος... χειροποίητη! Εδώ επιστρατεύτηκαν οι μεγάλες δυνάμεις. Με τη βοήθεια της γνωστής πλέον τεχνικής μου συμβούλου (κι όχι μόνο εκείνης, μεγάλη ιστορία...) και μετά από πολλές ώρες σκέψης κι άλλες τόσες εφαρμογής... το αποτέλεσμα είναι αυτό: 

Κορνίζα ξύλινη με πατίνες

    Δεν θα το καταλάβετε απόλυτα στη φωτογραφία, γι'αυτό ελάτε να το δείτε από κοντά! Χαχα... Τα εγκαίνια είναι την Παρασκευή 19/10 στις 7μμ ενώ η έκθεση θα διαρκέσει έως 28/10. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει πολλές εκδηλώσεις, συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, εργαστήρια για παιδιά κλπ. Σας το δίνω αναλυτικά  παρακάτω.

  Για όσους δεν θα μπορέσουν να την επισκεφτούν θα προσπαθήσω να μεταφέρω όσο καλύτερα μπορώ τις εικόνες... την αίσθηση δεν νομίζω να τα καταφέρω...

Οι ώρες λειτουργίας θα είναι καθημερινά από τις 12:00μ.μ.-21:00μ.μ. και το Σαββατοκύριακο από τις 11:00π.μ.-21:00μ.μ.

  Κλείνοντας να ευχαριστήσω την Φανούλα μας που για μια ακόμη φορά μου έδωσε ένα βραβείο. Το βραβείο μπήκε στη θέση του αλλά δεν αρκεί... έχει κανόνες κι ερωτήσεις, όμως η Φανούλα ξέρει πως τρέχω και δεν προλαβαίνω... άσε που έχω πει πολλά για μένα και φοβάμαι μην εκτεθώ...χαχα... Οπότε αυτοσυγχωρούμαι και κλείνω εδώ για να συνεχίσω το τρέξιμο. Σας φιλώ και μακάρι να τα πούμε κι από κοντά με όσους μπορέσουν.