Δυο πράσινα μάτια...

  Μερικές φορές  έχεις το θέμα και ψάχνεις που θα το ζωγραφίσεις... άλλες έχεις την επιφάνεια και ψάχνεις το θέμα. Σας μπερδεύω; Θα σας τα εξηγήσω όλα από την αρχή. Η αγάπη μου για τα χρωματιστά μολύβια είναι κάτι παραπάνω από γνωστή σε όλους σας. Το μόνο μειονέκτημα για μένα όταν ζωγραφίζω με μολύβια είναι πως αυτό πρέπει να γίνει σε χαρτί, που σημαίνει, μεγαλύτερη φθορά (σε σχέση με τον καμβά) και χρήση τζαμιού για την προστασία του έργου. 

  Παλαιότερα εδώ σας είχα μιλήσει για τις επιφάνειες που ανακάλυψα στην Αμερική (για μένα το ίδιο σημαντικό σαν να ανακάλυψα την ίδια την Αμερική... αν και η ωφέλεια του δεύτερου  παίρνει συζήτηση). Αυτές οι ''σαν ξύλινες'' επιφάνειες, μου επιτρέπουν να ζωγραφίζω με μολύβια και να μπορώ να περνάω βερνίκια που σταθεροποιούν τη ζωγραφιά ώστε να μη χρειάζεται καμία άλλη προστασία από πάνω. Τζάμια τέλος λοιπόν! 

  Όμως δεν σταμάτησα να ψάχνω, να αναζητώ τρόπους, ώστε να μη χρειάζεται να ''τρέχω'' μέχρι την άλλη άκρη της γης κάθε τόσο (ε, δεν πάω και με το πλοίο, ας είναι καλά το διαδίκτυο). Και το κόστος και ο χρόνος που χρειάζεται αλλά και ο φόβος πως αν για παράδειγμα πτωχεύσουμε (καλά μη γελάτε... το έχω σκεφτεί κι αυτό...τέτοιο κόλλημα με τη ζωγραφική, καλλιτέχνες παιδάκι μου!!!), θα είναι απαγορευτική η αγορά τους, μου δημιουργούν την αναγκαιότητα να βρω εναλλακτικές λύσεις. 
  Και τα νέα είναι καλά! Μετά από σκέψεις, πειράματα, ανατινάξεις (που λέει ο λόγος), ατελείωτες ώρες σε εργαστήρια και νύχτες χωρίς ύπνο... βγήκε το πρώτο δείγμα από το δοκιμαστικό σωλήνα.
  Το πως και τι, ίσως σας τα εξηγήσω κάποια στιγμή στο μέλλον... έτσι κι αλλιώς τίποτα δεν είναι οριστικά τελειωμένο. Τα πρώτα δειγματάκια ήταν κάποια μικρά, μακρόστενα ξυλάκια που γυρνούσαν στο εργαστήριό μου όλο το καλοκαίρι. Κάποια στιγμή σκέφτηκα πως είναι κρίμα να μην αξιοποιηθούν... 
  Εδώ πρέπει να σας πω πως  σ'αυτό μου το εγχείρημα δεν ήμουν μόνη, είχα συνοδοιπόρο και μάλιστα τον καλύτερο! Για την ακρίβεια την καλύτερη! Διότι μου λείπουν τεχνικές γνώσεις, οι οποίες και μου δόθηκαν απλόχερα. Γι'αυτό κι εγώ είπα να βάλω την σφραγίδα της πάνω στο πρώτο μας δείγμα για να κατοχυρωθεί και η πατέντα...χαχα... 
  Δυο μάτια σμαραγδένια  φώτισαν το άψυχο ξυλάκι μου, καθρέφτες μια καρδιάς που έχω την τύχη και την χαρά να πλησιάζω σιγά σιγά... 

 Επειδή η επιφάνεια όμως ήταν λίγο μακρόστενη, τα κενά συμπληρώθηκαν μ'ένα διακοσμητικό μοτίβο αυτοσχέδιο. 

Χρωματιστά μολύβια σε ξύλινη επιφάνεια με επένδυση

 Τι όμορφο οι άνθρωποι να έρχονται κοντά όταν έχουν κοινά ενδιαφέροντα, να δημιουργούν μαζί, ν'ανταλλάσσουν ιδέες, προβληματισμούς, ανησυχίες! Κι όταν βρεθούν κι άλλα κοινά, πέρα των καλλιτεχνικών, γίνεται ακόμα πιο υπέροχο. 

  Και ένα τραγουδάκι αφιερωμένο:

Υ.Γ.1 Η έκθεση στον ''Φλοίσβο'' συνεχίζεται μέχρι την Δευτέρα 8/10. Πραγματικά αξίζει μια βόλτα ως εκεί!
Υ.Γ.2 Ευχαριστώ πολύ τις φίλες ''Αρμονία'', '' daphnofila'' και ''pergamonto'', για τα βραβεία που μου έδωσαν. Βρίσκονται αναρτημένα στην ειδική σελίδα.