Ευχές πολλές και... λίγο διαφορετικές.

  Με την ακουαρέλα δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα. Όχι για κάποιο συγκεκριμένο λόγο, απλά δεν έτυχε. Για να πω την αλήθεια δεν είχα καν τα απαραίτητα υλικά. Πριν λίγες ημέρες, ως παιδάκι κι εγώ, πήρα τα Χριστουγεννιάτικα δώρα μου. Ένα από χέρι αγαπημένο κι ένα από το δικό μου... χαχα.
   Έτσι με μια κασετίνα μολύβια ακουαρέλες της Conte κι ένα σετ Sennelier ( αγαπημένη, αξίζει να δείτε την ιστορία της εταιρείας και να παρακολουθήσετε και τα βίντεο  στη σελίδα της), εξοπλίστηκα για να μπορέσω να κάνω τις δοκιμές μου. 

  Τις εγκαινίασα  φτιάχνοντας μια ζωγραφιά-κάρτα κι έτσι να σας ευχηθώ για τις ημέρες που έρχονται:

Ακουαρέλα σε χαρτί

  Εφέτος η αλλαγή της χρονιάς δεν είναι ένα απλό πέρασμα από τον έναν χρόνο στον άλλον. Εδώ και καιρό δοκιμαζόμαστε όλοι, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο. Δοκιμαζόμαστε σε αντοχές, σε υπομονή, σε ανθρωπιά αλλά περισσότερο δοκιμάζεται η προσαρμοστικότητά μας. 

  Αναλογιστείτε πως ο άνθρωπος προσαρμόστηκε σε αλλαγές απίστευτες ανά τους αιώνες κι όχι μόνο άντεξε αλλά εξελίχθηκε μέσα απ'αυτό. 

   Τι δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε; Δεν θα μπορέσουμε να ζήσουμε σε 40τμ μικρότερο σπίτι; Χωρίς δύο αυτοκίνητα; Σε σκηνή αντί σε ξενοδοχείο; Θα μου πείτε ποιος μιλάει γι'αυτά... εδώ πεινάμε. Πολλοί μιλούν γι'αυτά και πολλούς ακούω να λένε πως πεινάμε και άλλα παρόμοια. Ναι υπάρχει κι αυτό. Αλλά αυτό δικαιούνται να το πουν οι άνθρωποι που βρίσκονται στο δρόμο, όσοι έχουν να φάνε πραγματικά μέρες ολόκληρες, όσοι δεν έχουν ρούχα, παπούτσια... και ναι υπάρχουν και είναι πολλοί, όμως δεν θέλω να το ακούω από όλους τους άλλους. 

  Φτωχοί, πολύ φτωχοί, υπήρχαν πάντα, λιγότεροι... οκ...αλλά ποιος ενδιαφερόταν;  Όχι δεν λέω να προσαρμοστούμε και να δεχτούμε όσα γίνονται. Κάθε μέρα χάνουμε όσα αποκτήσαμε με αγώνες εδώ και χρόνια. Και δεν εννοώ τα σπίτια και τις πολυτέλειες. Αυτά που πραγματικά χάνονται κι έχουν αξία είναι η παιδεία μας, το σύστημα υγείας, το δικαίωμα στην εργασία, η εθνική μας ακεραιότητα. Αυτά είναι τα σημαντικά, τα σπουδαία. Αρκετά από τα υπόλοιπα καλώς τα χάνουμε. Δεν μας άξιζαν, δεν ήταν καν δικά μας. Γι'αυτά πρέπει να παλέψουμε. Αυτά οδηγούν σε μια ''αξιοπρεπή ζωή'' που θέλουμε και αναζητούμε. Όχι τα Cayenne!!! (δεν μπορώ να το ξεπεράσω πως η Λάρισα ήταν η πρώτη πόλη παγκοσμίως σε πωλήσεις!!!). 

  Έχουμε πολλά να ευχηθούμε αυτές τις γιορτές. Εγώ θα πω πρώτα ας αναθεωρήσουμε... ας βάλουμε νέες βάσεις, ας αλλάξουμε όλα αυτά που με μαθηματική ακρίβεια μας οδήγησαν εδώ. Και πρώτα να απαλλαχτούμε από τον χειρότερο εχθρό μας τον εγωκεντρισμό...

  Σας στέλνω λοιπόν τις ευχές μου για καλές, χαρούμενες γιορτές. Να χαλαρώσετε, να διασκεδάσετε, να δημιουργήσετε, να απολαύσετε τους αγαπημένους σας... να κάνετε με λίγα λόγια ό,τι σας ευχαριστεί περισσότερο αυτές τις ημέρες, μα περισσότερο να σκεφθείτε, να σκεφθούμε όλοι μας, ποιες είναι οι πραγματικές αξίες της ζωής.