πνοές τέχνης - Μαρία Βιλλιώτη

  Αυτό που ακούω απ'όλους όσους ασχολούνται με την ζωγραφική και γενικότερα με την δημιουργία, είναι πως πέρα από κάθε ευχαρίστηση, ικανοποίηση ή ό,τι άλλο, αυτό που τους προσφέρει είναι ψυχοθεραπεία. Και θα'ρθω να το επιβεβαιώσω με το παραπάνω, έχοντας μια πλούσια εμπειρία από τα οφέλη αυτής μου της ενασχόλησης. Και να συμπληρώσω πως ειδικά τα μολύβια, επειδή έχουν επιπλέον την ευκολία της μεταφοράς και του βολέματος σε οποιοδήποτε χώρο, λειτουργούν άκρως αγχολυτικά για τον δημιουργό.  Prismacolor colored pencils on fabriano paper   Δεν σας κρύβω πως τα τελευταία χρόνια μ'έχουν συντροφεύσει σε εξαιρετικά δύσκολες στιγμές. Αυτές τις ώρες που τίποτα δεν μπορείς να κάνεις ν'αλλάξεις τα δεδομένα αλλά που μέσα σου πονάς και κόβεσαι χίλια κομμάτια... εκείνες τις πικρές ώρες, τα καλά μου τα μολυβάκια, πόσο πολύ με στήριξαν! Και συνεχίζουν και θα συνεχίσουν να το κάνουν, γιατί πάντα συμβαίνουν γύρω μας πράγματα δυσάρεστα. Μακάρι να μην αλλά...    Δ...

  Η πρώτη ανάρτηση για την νέα χρονιά και να μας ευχηθώ τούτον εδώ τον χρόνο, να γίνουμε λίγο καλύτεροι, ένας ένας ξεχωριστά αλλά και ως κοινωνία συνολικά.    Μια στάλα να καλυτερέψει ο καθένας μας και να δεις πως αλλάζει ο κόσμος.    Το κακό είναι πως όλοι πιστεύουμε πως είμαστε αυθεντίες κι εκεί χωλαίνει το πράγμα. Για όλα μας φταίνε οι άλλοι. Εμείς, όχι επειδή είμαστε μπροστά αλλά η αλήθεια να λέγεται, τα κάνουμε όλα σούπερ. Έχουμε γνώμη για όλους και για όλα, εκτός φυσικά για τα μούτρα μας. Τα συμπεράσματα τα βγάζουμε σε χρόνο ντε τε, πριν προλάβουν να συμβούν τα γεγονότα καλά καλά. Ααα και φυσικά είμαστε ειδικοί σε όλα.    Ξέρουμε από τέχνες, από πολιτική, από επιστήμες, από θάλασσες κι από στεριές... καλά στα ναυάγια έχουμε εντρυφήσει... Να σου βγάλει η κυρά Πιπίτσα πόρισμα κι εσύ ακόμα να είσαι με το σωσίβιο. Τι μαύρα κουτιά και σαχλαμάρες. Δεν ξέρω εγώ;;;       Να μην ανοίξουμε το θέμα ''εκλογές''...

Ένα φιλάκι είναι λίγο πολύ λίγο... κι ένα ευχαριστώ επίσης!!!  Χωρίς φιλάκι δεν έχει δωράκι...    Το παζάρι του νηπιαγωγείου μας έγινε την προηγούμενη Παρασκευή και ήταν παραπάνω από επιτυχημένο! Οι πάγκοι μας γέμισαν υπέροχες δημιουργίες που ξετρέλαναν όλους!    Στην διπλανή αίθουσα τα παιδιά είχαν την δική τους πραμάτεια εξίσου εντυπωσιακή! Δυστυχώς δεν πρόλαβα να φωτογραφίσω τα πράγματα των παιδιών. Άξιζε πραγματικά να τα δείτε!    Ο κόσμος δεν ήξερε τι να πρωτοδιαλέξει. Οι σακούλες δυο και τρεις στα χέρια! Άκουσα από πολλούς πως ήταν το ομορφότερο παζάρι που είχαν πάει ποτέ!     Το κλίμα πολύ χαρούμενο και γιορτινό κυρίως από το φως που σκόρπιζαν τα παιδικά χαμόγελα.    Εκεί που τα μάγουλα κόντεψαν να σκάσουν από ένταση και τα στόματα έφτασαν στ' αυτιά, ήταν η στιγμή που εμφανίστηκε ο αγαπημένος όλων με την άσπρη γενειάδα και τον φουσκωμένο σάκο! Έκπληξη που ετοίμασαν οι δασ...

  Το φθινόπωρο κοντεύει να τελειώσει κι εγώ νομίζω πως μόλις γυρίσαμε από τις διακοπές! Πολύ φορτωμένοι μήνες, πολλά γεγονότα και οι μέρες περνούν νερό. Κι εκεί που στρώσαμε τα εκπαιδευτικά μας και προσαρμοστήκαμε στους ρυθμούς του νηπιαγωγείου (ε, είμαστε μεγάλα παιδιά πια), να μη πάρουμε ανάσα και κακομάθουμε... τσουπ πάρε μια διάρρηξη να'χεις να πορεύεσαι.    Εξηγώ στα γρήγορα γιατί είναι πολλά τα θέματα και δεν θέλω να σας κουράσω. Πριν λίγες ημέρες για 4η φορά, διέρρηξαν το νηπιαγωγείο μας. Αφαίρεσαν πολλά χρήσιμα πράγματα, όπως τον κεντρικό υπολογιστή, δυο laptops που χρησιμοποιούσαν τα παιδιά για διάφορες εργασίες και διαδραστικά παιχνίδια, 3 φωτογραφικές μηχανές, scanner και άλλα παρόμοια, όλα απαραίτητα για την υλοποίηση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του σχολείου.    Επίσης έγιναν ζημιές κι άλλα ''όμορφα'' που δεν θέλω να σας τα περιγράψω... βάλτε την φαντασία σας να δουλέψει. Εδώ να σας πω πως, όλα σχεδόν αυτά, ήταν δωρεές γονέων ή είχαν αγορα...

  Σας υποσχέθηκα ξενάγηση στην έκθεση και δεν μπορώ να μη κρατήσω τον λόγο μου. Άργησα λίγο, αλλά θα με συχωρέσετε έτσι δεν είναι;   Καλώς ή κακώς, έχω μπλέξει με πολλά και το χειρότερο, έχω δεσμεύσει τα ΣΚ μου. Όσοι δουλεύετε τις καθημερινές, ξέρετε τι σημαίνει δεν έχω ΣΚ! Βάλε κι έναν μαθητή που αντί για βιβλία (από του χρόνου θα'χουμε τέτοια), γεμίζει την τσάντα του μ'ένα σωρό τάπερ κάθε πρωί. Καταλαβαίνετε πως το βράδυ παίρνουν φωτιά οι κατσαρόλες!!! Πως να μη πιάσω αράχνες εδώ μέσα (που λέει και η Ρουλίτσα), εδώ κοντεύουμε (στο νήμα είμαστε) να πιάσουμε αράχνες και στο κανονικό σπίτι... αχαχα... Όμως θα ξεφύγω απ'αυτό σύντομα. Δεν έχω σκοπό να περάσω την ζωή μου ως Βέγγος. Υπομονή (σε μένα το λέω, εσείς τι ζόρι να'χετε...χαχα) και όλα θα τακτοποιηθούν. Αρκετά κλάφτηκα (καρκίνος γαρ) ας πάμε στα ωραία και πολύ πολύ ενδιαφέροντα.    Η έκθεση, λοιπόν, ήταν για μια ακόμη φορά υπέροχη. Ένα σμίξιμο διαφορετικών ανθρώπων κι έργων, ένα πάντρεμα...

  Μετά από πολύ καιρό, να'μαι πάλι εδώ στα γνωστά μου λημέρια. Επιστρέφοντας από τις διακοπές, ξεκίνησε ένα ανελέητο τρέξιμο που δεν μ'έχει αφήσει να πάρω ανάσα. Και τούτο εδώ βρε παιδί μου, θέλει το χρόνο του, δεν είναι σαν το άλλο το γρήγορο, το FB. Να εδώ να φρενάρω, να εκεί... τίποτα, κόντεψα να σπάσω τα μούτρα μου. Τελικά τα κατάφερα (για να δούμε...θα την ολοκληρώσω την ανάρτηση) και επιβράδυνα, προσωρινά έστω!    Έχω να σας πω τόσα πολλά, που καλό θα ήταν να πάρετε κοντά σας ένα παγούρι νερό και κάτι να έχετε να φάτε...αχαχα. Όχι μωρέ, μη φεύγετε, πλάκα κάνω... θα γράψω λίγα σήμερα και σιγά σιγά θα σας πω και τα υπόλοιπα. Σάμπως έχω εγώ χρόνο να σας τα πω μονοκοπανιά; Ας ξεκινήσω από το τέλος γιατί αυτό δεν παίρνει αναβολή.    Έχω πολύ καιρό να πάρω μέρος σε ομαδική έκθεση εντός αυτής της χιλιοβασανισμένης χώρας (σκέτο το χώρα δεν μπορώ πια να το γράφω, θέλει τον προσδιορισμό της). Ο λόγος, όλα αυτά που έχω αναλάβει και μπλεχτεί κι έπρεπε κάθε φορά να...

  Να'μαι κι εγώ! Αυτή την ανάρτηση την προσπαθώ μέρες πολλές. Όλο δουλειές κι απρόοπτα κι όλο στην αναβολή. Ελπίζω να τα καταφέρω αυτή τη φορά.    Ήρθε και πάλι ο καιρός των διακοπών και πραγματικά τις έχω πολλή ανάγκη.  Ήταν για μένα μια κουραστική χρονιά αλλά άκρως δημιουργική. Εκθέσεις, σεμινάρια, μαθήματα, πολλή ζωγραφική κι ένα σωρό άλλα, ευτυχώς μόνο ευχάριστα (ουφ... μου το χρώσταγε μετά από πολύ καιρό), που έκαναν τον χρόνο να κυλήσει χωρίς ανάσα.    Σας το 'χω ξαναπεί, νομίζω, πως για μένα οι χρονιές δεν ξεκινούν με το νέο έτος αλλά με το άνοιγμα των σχολείων. Παιδικό κατάλοιπο, ίσως, δεν ξέρω, πάντως κάθε που φεύγω για διακοπές, νιώθω πως κλείνει μια χρονιά και κάνω το δικό μου απολογισμό. Δεν θα σας τον αναλύσω γιατί πάλι δεν θα προλάβω να σας πω αυτά που θέλω. Στην επιστροφή τα μεγάλα συμπεράσματα!    Τώρα το μόνο που θέλω είναι να σας ευχηθώ να περάσετε όσο πιο όμορφα γίνεται και να ανταμώσουμε με το καλό από Σεπτέμβρη, όλοι φ...