My art studio!

  Η πρώτη ανάρτηση για την νέα χρονιά και να μας ευχηθώ τούτον εδώ τον χρόνο, να γίνουμε λίγο καλύτεροι, ένας ένας ξεχωριστά αλλά και ως κοινωνία συνολικά. 

  Μια στάλα να καλυτερέψει ο καθένας μας και να δεις πως αλλάζει ο κόσμος. 

  Το κακό είναι πως όλοι πιστεύουμε πως είμαστε αυθεντίες κι εκεί χωλαίνει το πράγμα. Για όλα μας φταίνε οι άλλοι. Εμείς, όχι επειδή είμαστε μπροστά αλλά η αλήθεια να λέγεται, τα κάνουμε όλα σούπερ. Έχουμε γνώμη για όλους και για όλα, εκτός φυσικά για τα μούτρα μας. Τα συμπεράσματα τα βγάζουμε σε χρόνο ντε τε, πριν προλάβουν να συμβούν τα γεγονότα καλά καλά. Ααα και φυσικά είμαστε ειδικοί σε όλα. 

  Ξέρουμε από τέχνες, από πολιτική, από επιστήμες, από θάλασσες κι από στεριές... καλά στα ναυάγια έχουμε εντρυφήσει... Να σου βγάλει η κυρά Πιπίτσα πόρισμα κι εσύ ακόμα να είσαι με το σωσίβιο. Τι μαύρα κουτιά και σαχλαμάρες. Δεν ξέρω εγώ;;; 

  

  Να μην ανοίξουμε το θέμα ''εκλογές''. Μετά τις Δημοτικές που το κάθε σπίτι είχε κι έναν υποψήφιο σύμβουλο, τώρα φτάσαμε κάθε γειτονιά να'χει το κόμμα της. 

  Αν δεν έχεις το φακελάκι στην τσέπη, την πάτησες... εκτός που θα μείνεις για πάντα στο παραβάν να ψάχνεις θαμμένος στα ψηφοδέλτια, κινδυνεύεις να ψηφίσεις και λάθος κόμμα. 

  Πως το λένε μάνα μου το κόμμα που θες (αν δηλαδή έχεις αποφασίσει); Ξέρεις; Και μη μου πεις θα δεις τους υποψήφιους και θα καταλάβεις. Εκεί είναι που θα γίνεις κουβάρι. Πηδάνε σου λέει οι υποψήφιοι από κόμμα σε κόμμα, σαν τις μελισσούλες. Όπου τους πετύχεις... βάρα τους!χαχαχα. 

  Μεγάλη συζήτηση πατριώτη κι εσύ που τα'ξερες όλα, άντε πες μου τώρα τι θα ψηφίσεις. Γι'αυτό σου λέω... καλύτερα να ζωγραφίζεις παρά να ψηφίζεις...χαχα. 

  

  Εδώ μέσα θα κλειστώ και θα βγω όταν ξαναφυτρώσει το γρασίδι. Όλες αυτές τις μέρες που εσείς ανυποψίαστοι γιορτάζατε, εγώ ετοίμαζα το καταφύγιό μου. Το καθάριζα, το συμμάζευα, πετούσα τα περιττά. Και τώρα είμαι έτοιμη να αντιμετωπίσω οποιαδήποτε καταστροφή! Να που σε κάτι βοηθάνε οι Αμερικάνικες ταινίες του είδους που είδαμε στη νιότη μας (δεν τις αντέχω πια... καλύτερα να δω την Ντενίση Μπουμπουλίνα). 

  Έχει απ'όλα όσα χρειάζομαι για να επιβιώσω. Και το βασικότερο, έχει όνειρα. Αυτά που έξω είναι προς εξαφάνιση. Έχω καρεκλίτσες μπόλικες και μολύβια όσα τραβάει η ψυχή σας... κοπιάστε...

  Το 2015 μας μπήκε φουριόζικο και παγωμένο. Για μένα αυτό είναι καλό σημάδι. Ας μη γκρινιάζουμε... ας δράσουμε... όπως ο καθένας καταλαβαίνει... και πάνω απ'όλα ας μη φοβηθούμε. Ο φόβος τρώει τις ζωές μας.