Μια βόλτα στο Πέραμα.

  Σας υποσχέθηκα ξενάγηση στην έκθεση και δεν μπορώ να μη κρατήσω τον λόγο μου. Άργησα λίγο, αλλά θα με συχωρέσετε έτσι δεν είναι;

  Καλώς ή κακώς, έχω μπλέξει με πολλά και το χειρότερο, έχω δεσμεύσει τα ΣΚ μου. Όσοι δουλεύετε τις καθημερινές, ξέρετε τι σημαίνει δεν έχω ΣΚ! Βάλε κι έναν μαθητή που αντί για βιβλία (από του χρόνου θα'χουμε τέτοια), γεμίζει την τσάντα του μ'ένα σωρό τάπερ κάθε πρωί. Καταλαβαίνετε πως το βράδυ παίρνουν φωτιά οι κατσαρόλες!!! Πως να μη πιάσω αράχνες εδώ μέσα (που λέει και η Ρουλίτσα), εδώ κοντεύουμε (στο νήμα είμαστε) να πιάσουμε αράχνες και στο κανονικό σπίτι... αχαχα... Όμως θα ξεφύγω απ'αυτό σύντομα. Δεν έχω σκοπό να περάσω την ζωή μου ως Βέγγος. Υπομονή (σε μένα το λέω, εσείς τι ζόρι να'χετε...χαχα) και όλα θα τακτοποιηθούν. Αρκετά κλάφτηκα (καρκίνος γαρ) ας πάμε στα ωραία και πολύ πολύ ενδιαφέροντα. 

  Η έκθεση, λοιπόν, ήταν για μια ακόμη φορά υπέροχη. Ένα σμίξιμο διαφορετικών ανθρώπων κι έργων, ένα πάντρεμα τεχνικών και ύφους, που καθόλου παράταιρο δεν φάνταζε μέσα σ'αυτόν τον μοναδικό χώρο.

  Όπως και να'χει, η μισή επιτυχία της έκθεσης αυτής, είναι το περιβάλλον. Αυθεντικό και ολοζώντανο. Την έκθεση την είδα λεπτομερώς αρκετές φορές, καθώς συνόδευσα πολλά αγαπημένα πρόσωπα έχοντας τον ρόλο του ξεναγού και απόλαυσα την διαφορετική ματιά του καθενός. 

  Μακάρι να βρίσκονται κι άλλοι ανάλογοι χώροι που να μπορούν να φιλοξενούν έργα τέχνης. Δείχνουν όλα ζωντανά και γήινα, σε αντίθεση με άλλους ψυχρούς και στημένους χώρους. 

  Εύχομαι να χαρήκατε αυτή την μικρή, εικονική μας βόλτα και να θαυμάσατε τηνπολυμορφία αυτής της έκθεσης. Θα επιστρέψω εγκαίρως, πριν βγουν τα βρύα και οι λειχήνες... ελπίζω...

Υ.Γ. Μη ξεχάσω να σας πω, πως ένα ΣΚ (έλα μωρέ, ένα ακόμη...) θα το αφιερώσω στον βορρά. Πέρασαν μήνες και μου έλειψε πολύ όλη η παρέα μου εκεί επάνω. Κι επειδή σκέτη βόλτα δεν είναι γραφτό μου να πάω... θα συνοδευθεί με ένα σεμινάριο, Ε, δεν μπορώ να αφήσω τους μαθητές της ΒΕ χωρίς πορτρέτο...