Για να μείνει η ''Φλόγα'' αναμμένη.

  Στην εκπνοή του χρόνου (έχω γίνει πλέον γραφική), έτοιμη και η δική μου συμμετοχή για τη γιορτή της προσφοράς και της αγάπης, στην Ναύπακτο! Ένα έργο pastel, με την ευχή να πιάσει τόπο στην όλη προσπάθεια. 

''Τουλίπες''
40 εκ.x30 εκ.
Soft pastels σε χαρτί

  Στον άδικο κι άνισο αγώνα που έχουν να δώσουν παιδιά και γονείς, ας λείπει η αγωνία για τα χρήματα. Όχι πως με αυτές μας τις δράσεις λύνουμε το πρόβλημα. Δυστυχώς αυτοί που πραγματικά μπορούν να δώσουν ουσιαστικές λύσεις, κωφεύουν. Αν βοηθάμε όμως, έστω και στο ελάχιστο, για μας είναι αρκετό και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε με τον τρόπο που το αρχίσαμε, προσπαθώντας κάθε φορά για το καλύτερο. 

  Κάποιοι μας ρωτούν γιατί κάνουμε τόση φασαρία και δεν δίνουμε ο καθένας ένα ποσό στον εκάστοτε σύλλογο, ίδρυμα κλπ αφού έτσι κι αλλιώς και σε χρόνο μας κοστίζει και σε χρήματα, τις περισσότερες φορές, η όλη διαδικασία. Υπάρχουν πολλά που μπορεί ν'απαντήσει κανείς σ'αυτό το ερώτημα. Δεν σας κρύβω πως κι εγώ το σκέφτηκα κάποια στιγμή, αλλά βρήκα ένα σωρό λόγους για να αντιπαραθέσω:

  Πρώτον και βασικότερο... απλά δεν θα δώσουμε τα αντίστοιχα χρήματα.  Ίσως δώσουμε κάποιοι σε κάποιες περιπτώσεις. Όμως είναι δύσκολο να πεις, για παράδειγμα, ''τώρα δίνουμε χρήματα στην Φλόγα''  και να πάμε όλοι αύριο να το κάνουμε. Εννοείται πως κάποιοι δίνουν χρήματα ούτως ή άλλως αλλά αυτό είναι εντελώς διαφορετικό.

 Έπειτα για πολλούς από εμάς το να διαθέσουμε ένα ποσό, πιθανόν, να είναι απαγορευτικό. Δίνοντας όμως τη δημιουργία μας, δίνουμε τη δυνατότητα σε κάποιον άλλο που μπορεί, να το κάνει.

  Ακόμη είναι ευκαιρία για κάποιον να αγοράσει σε πολύ χαμηλές τιμές, αντικείμενα κι έργα τέχνης που, στην κανονική τους κοστολόγηση, να μη μπορούσε. 

  Άλλος ένας λόγος, ίσως και ο πιο ουσιαστικός, είναι πως όλο αυτό μας κρατά ευαισθητοποιημένους και μας καλλιεργεί όλο και περισσότερο την αρετή της προσφοράς. Στις σύγχρονες κοινωνίες της αποξένωσης και του ωχαδερφισμού, αποδεικνύουμε, πως και ευαισθησία μπορεί να υπάρξει και αγάπη προς τον συνάνθρωπο. 

  Τέλος μέσα από αυτές τις διαδικασίες, απολαμβάνουμε μια υπέροχη διαδικτυακή παρέα, που ενίοτε γίνεται και πραγματική. Αν σκεφτώ θα βρω κι άλλες αιτίες, αλλά νομίζω πως αυτές αρκούν για να μας πείσουν. 

  Καλή μας επιτυχία, λοιπόν, και στην Ναύπακτο! Ασπασούλα σ'ευχαριστούμε πολύ για την πρωτοβουλία και καλή δύναμη ως το τέλος! Κάτι μου λέει πως θα σπάσουμε όλα μας τα ρεκόρ!!! Και όπως είπα και στον καπετάνιο μας (λέγε με Χριστοδούλου), με κάποιο μαγικό τρόπο, όσες δυσκολίες και εμπόδια κι αν παρουσιάζονται, κάθε μας δράση λαμβάνει τη μέγιστη επιτυχία. Το'χουμε λέμε!!!χαχα. 

  Σας χαιρετώ και πάω να πάρω τον ανήφορο για την Συμπρωτεύουσα. Δημιουργικό ΣΚ και με πολλές συναντήσεις... αν και λίγο άρρωστη, εύχομαι να τα βγάλω πέρα με το Μακεδονίτικο ταπεραμέντο!!!