''Ανάμεσά σας''

  Σήμερα θα σας πάω μια εκδρομή, όχι στην εξοχή, εκπαιδευτική...Θα σας πάω μια βόλτα σε μια έκθεση ζωγραφικής. Κι αυτή όμως δεν είναι μια έκθεση όπως όλες οι άλλες...Θα έχει δύσκολες στιγμές αλλά και στιγμές χαράς κι ελπίδας...Θέλει ψυχή για να την δείτε, τα μάτια σας απλά θα ''μεταφέρουν'' συναισθήματα στην καρδιά. Είναι η έκθεση ''Ανάμεσά σας'' που διοργάνωσε η ''Πίστη''. Η Πίστη είναι σύλλογος γονέων παιδιών με νεοπλασματικές ασθένειες. Σας έχω πει αρκετά γι'αυτήν και για την συμμετοχή της ομάδας μας ''Ζωγράφοι σε δράση για τα παιδιά''  με 100 και παραπάνω έργα ζωγραφικής. Δεν θα σας κουράσω μ'αυτά, θα σας ξεναγήσω κατευθείαν μέσα στο χώρο με την ίδια σειρά που το έκανα όταν ερχόταν κάποιος φίλος εκεί:

Ξεκινάμε από τα εύκολα...είναι τα έργα που έδωσε η ομάδας μας για να πουληθούν στην έκθεση και τα χρήματα να δοθούν για υλικά ζωγραφικής και χειροτεχνίας των παιδιών...

 \

  Δεν φαίνονται όλα στις φωτογραφίες...ήταν πάρα πολλά και μερικά ήρθαν καθυστερημένα, αφού στήθηκαν όλα! Μέχρι και κάτω βάλαμε αρκετά για να χωρέσουν! Ο κόσμος πραγματικά έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον και τα περισσότερα έργα έχουν πουληθεί (είναι σε πολύ καλές τιμές και είναι κι ο σκοπός που ευαισθητοποιεί). Μας έστειλαν έργα απ΄όλη την Ελλάδα, όπως κάθε φορά που χρειάζεται και είναι και πολλά από την γειτονιά μας.

Θα συνεχίσουμε με τα έργα μαθητών σχολείων του Π.Φαλήρου. Δόθηκαν θέματα σχετικά με την πνεύμα της έκθεσης και τα παιδιά ζωγράφισαν ό,τι φαντάστηκαν. Τα χρώματά τους χαρούμενα και φωτεινά,γεμάτα ελπίδα!

  Και σιγά σιγά να περάσουμε στα έργα των παιδιών που είναι αφιερωμένη η έκθεση. Των παιδιών που αγωνίστηκαν και νίκησαν, που συνεχίζουν να παλεύουν και να ελπίζουν. Στο Τ.Α.Ο (τμήμα παιδικής αιματολογίας-ογκολογίας) λειτουργεί εργαστήρι ζωγραφικής. Με την ευκαιρία να σας υπενθυμίσω πως όποιος ενδιαφέρεται να πηγαίνει εθελοντικά να ζωγραφίζει με τα παιδιά μπορεί να επικοινωνήσει με την ''Πίστη''.

Ας δούμε μερικά έργα των μικρών μας φίλων:

  Η καρδιά βρίσκεται σε πολλά έργα των παιδιών...σύμβολο ή καλύτερα πίστη στη ζωή...Κάθε έργο έχει κάτι να πει,κάθε παιδί έχει τον δικό του τρόπο...

  Τώρα πρέπει να ανεβούμε μια σκάλα...μια πραγματική  και μία συμβολική. Μια σκάλα παραπάνω σε δύναμη,σε συγκίνηση,σ'ελπίδα, μια σκάλα που θα μας δυσκολέψει, θα μας κόψει ίσως τα πόδια στα μισά, αλλά όταν θα την κατεβούμε το βήμα μας θα είναι ελαφρύ και η καρδιά μας πιο γεμάτη. Θα σας δείξω πρώτα μερικά  έργα ενός νέου παιδιού που βγήκε νικητής μετά από δύο περίπου χρόνια πάλης με το ''θηρίο'', του Ηρακλή, που τώρα, μετά από επιτυχημένη μεταμόσχευση, μπορεί και αντικρίζει ξανά τη ζωή μ'ένα χαμόγελο και απίστευτη ενέργεια. Εδώ κι ένα χρόνο προσφέρει εθελοντικά στην ''Πίστη'' κάνοντας μαθήματα ζωγραφικής στα παιδιά του Τ.Α.Ο. Είναι κι αυτός που πήρε όλη την έκθεση πάνω του...Πρώτα δουλεύοντας με τα παιδιά στο νοσοκομείο. Τον γνώρισα το Σάββατο που στήθηκε η έκθεση. Μ'ένα χιούμορ απόλαυση, ένα σφυράκι στο χέρι και μια χούφτα καρφιά, έβγαλε την περισσότερη δουλειά απ'όλους. Χωρίς αυτόν η έκθεση δεν θα ήταν η ίδια...Πάμε να δούμε την πορεία του μέσα από τις δημιουργίες του:

Εδώ είναι μια κατασκευή δική του...δεν θα την καταλάβετε από την φωτογραφία καλά. Να σας πω μόνο πως είναι μια κούκλα και επάνω και δίπλα βρίσκονται διάφορα αντικείμενα που σ'εμάς ίσως κάποια είναι άγνωστα, κάποια ίσως τρομακτικά, σ'όσους περνούν όμως το κατώφλι τέτοιων χώρων είναι εξαιρετικά οικεία...τα αντικείμενα της καθημερινότητάς τους...

Αυτά είναι κάποια από τα έργα του Ηρακλή, αυτά που έφτιαχνε στη διάρκεια της νοσηλείας και θεραπείας του.

Σας είπα και πριν πως η καρδιά δεσπόζει σ'αυτήν την έκθεση...

Κι ένας πίνακας λίγο διαφορετικός...

 Γιατί άραγε; Ας διαβάσουμε το χαρτάκι στον τοίχο:

 

Ηρακλή μου σ'ευχαριστούμε πολύ!

  Θα συνεχίσουμε με τα υπόλοιπα έργα του ορόφου. Όπως σε κάθε μάχη δεν υπάρχουν μόνο νικητές...κι αυτή η μάχη είναι κι άνιση μερικές φορές. Αυτά που θα δούμε εδώ και που θα σας πω δεν είναι εύκολα. Σβήνω και γράφω συνέχεια, αναλύω και μετά διαβάζω και διαγράφω...Είναι γιατί δεν υπάρχουν λόγια πάντα για να πεις κάτι. Είναι οι ζωγραφιές των παιδιών που δεν τα κατάφεραν ή μάλλον τα κατάφεραν πολύ καλά αλλά ο εχθρός ήταν πολύ πιο σκληρός. Επίσης κι έργα γονιών που πάλεψαν μαζί με τα παιδιά τους, γονιών απελπισμένων που άντλησαν δύναμη από τα ίδια και στάθηκαν όρθιοι και στέκονται ακόμη. Πιστέψτε με όμως αυτά τα έργα που θα δείτε έχουν ελπίδα, έχουν μηνύματα, έχουν δύναμη, ναι δύναμη είναι η σωστή λέξη:

Για τη διευκόλυνση στη χορηγία των φαρμάκων, για αιμοληψίες και για πολλά ακόμη, στα παιδιά χρησιμοποιείται ένας μόνιμος καθετήρας που μένει ανοιχτός κι ονομάζεται hickman. Αναπόσπαστο κομμάτι του σώματός τους, μαθαίνουν να ζούνε μ'αυτό και πολύ συχνά το αποτυπώνουν στις ζωγραφιές τους, όπως επίσης και το χώρο του νοσοκομείου κι όλα τα αντικείμενα.

Αυτός ο πίνακας πόσους συμβολισμούς μπορεί να έχει...εκείνη η φιγούρα του γιατρού με τα φτερά αγγέλου...σκέφτομαι...πόσο βαθιά ανόητοι είμαστε όσοι κυνηγάμε τα πλούτη και τη δόξα...άπειρες σκέψεις από τόσο απλά σχήματα...

Και έργα γονιών αφιερωμένα στα παιδιά τους...ό,τι και να πω ανοησία θα είναι...κοιτάξτε τα μόνο.

Κι αυτός ο πίνακας αφιερωμένος στον Προκόπη (από τον μπαμπά ενός άλλου παιδιού),ένα αγόρι που έφυγε πριν λίγους μήνες,την ώρα που ξεκινούσε η οργάνωση γι΄αυτήν εδώ την έκθεση. Η μητέρα του, από τα ενεργά μέλη του συλλόγου,έστεκε όλες τις ημέρες εκεί δυνατή, προσφέροντας με την ψυχή και τα χέρια της...που αλλού μπορούσε να ήταν άλλωστε, παρά δίπλα του... 

''Το ταξίδι του Προκόπη''

Κι εδώ είναι τα έργα του Προκόπη μας...του άρεσαν τα καράβια ή έτσι έβλεπε τη ζωή...ένα ταξίδι...Γραμμές καθαρές σαν με χάρακα τραβηγμένες και μηνύματα για μας...παντού μηνύματα για αφύπνιση, για προσφορά...όχι για κείνον πια, μα για τ' άλλα παιδιά αυτά που αγωνίζονται και αυτά που θ'αγωνιστούν.

  Ήταν κι άλλα πολλά...αυτά όμως θεωρώ πως φτάνουν για να νιώσετε λίγο ό,τι ένιωσαν όσοι ήρθαν. Δυσκολεύτηκα σε πολλά σημεία και ίσως να μην είπα όσα ήθελα και να έκανα και λάθη...Ελπίζω να απέφυγα τον δραματικό τόνο (δεν το ήθελα αυτό με τίποτα) κι αν δεν το έκανα σε κάποια σημεία συχωρέστε με, ίσως να μη γινόταν. Οι μέρες αυτές να σας πω πως είχαν πολλές δραστηριότητες.Τραγούδια, κλόουν, θεατρικά, μουσική ,πολλή ζωγραφική, συζητήσεις κι άλλα πολλά για μικρούς και μεγάλους. Το κλίμα ήταν χαρούμενο, υπήρχαν και αρκετές στιγμές συγκίνησης βέβαια, αλλά γρήγορα πάλι άλλαζε. 
  Σήμερα έπεσε η αυλαία. Οι δραστηριότητες της ''Πίστης'' συνεχίζονται βέβαια κι εμείς όπου και με όποιον τρόπο μπορούμε θα παραβρεθούμε. 

  Λίγο πριν φύγω απόψε από τον Φλοίσβο άκουσα πως ο Προκόπης έγραψε κι ένα τραγούδι που υπάρχει η σκέψη να μελοποιηθεί και να παρουσιαστεί σε κάποια άλλη εκδήλωση. Ζήτησα να το ακούσω...το άκουσα από κάποια δοκιμαστική εγγραφή...ίσως η πιο δύσκολη στιγμή...αφορμή να βγει όλη η ένταση των ημερών...λύτρωση το λέω εγώ...αν το φτιάξουν ίσως σας το δείξω...θα δούμε.
  Κλείνοντας να ζητήσω να ξαναδιαβάσουμε όλοι και να σκεφτούμε μια δεύτερη φορά τα μηνύματα του μικρού μας φίλου.  Μη τα προσπεράσουμε,είναι εκεί για μας...