Βάλαμε λουκέτο!

  Ααα... έχω τόσο καιρό να κάνω ανάρτηση! Ομολογώ πως δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Εδώ ο κόσμος καίγεται, θα μου πεις κι εσύ τις αναρτήσεις κοιτάζεις; Που να κοιτάξω; Όπου και να στρέψω το βλέμμα μου αυτόν τον καιρό, μαυρίλα βλέπω. Μόνο εδώ φωτίζει λίγο... λέω να κάτσω μια στιγμή ν'ανασάνω γιατί εκεί πάνω δεν λένε να τελειώνουν.

  Δεν θέλω να μιλήσω για την επικαιρότητα. Την παρακολουθούμε όλοι ανελλιπώς. Θέλω να σας πω μόνο αυτό, πως τα αδιέξοδα δεν έχουν σωστή και λάθος επιλογή, ακριβώς γιατί είναι αδιέξοδα. Και σ'ένα τέτοιο έχουμε βρεθεί. Πρώτα πρέπει να δημιουργήσουμε τις διεξόδους και μετά να δούμε προς τα που είναι το καλύτερο να πάμε. Και το βασικότερο, να πάψουμε να τρωγόμαστε και να ρίχνουμε ευθύνες ο ένας στον άλλον.

  Δεν με απογοητεύει τίποτα, δεν νιώθω προδομένη, δεν μου φταίει κάποιος συγκεκριμένος. Αυτό που ζούμε σήμερα είναι αποτέλεσμα πολλών παραμέτρων και το μόνο που θέλω είναι να δουλέψω για κάτι καινούριο, μια νέα πραγματικότητα, να δω τους ανθρώπους ν'αλλάζουν τις προτεραιότητές τους και τα μέχρι τώρα standards. 

Αυτό και πάω παρακάτω. 

  Αυτή η χρονιά (εγώ μετράω τα χρόνια ως σχολικά... δεν μπορώ με τίποτα να το ξεπεράσω) ήταν αρκετά κουραστική αλλά ταυτόχρονα και πολύ ευχάριστη. Είχε πολλά μαθήματα, σεμινάρια, εκθέσεις, ζωγραφική, όσο επέτρεπαν οι ρυθμοί (κι ευτυχώς όχι οι θεσμοί...χαχα...παλεύω να αποφύγω αλλά πάει μόνο του), είχε ευχάριστες και δημιουργικές συναντήσεις...  είχε μεγάλη ποικιλία και πολύ τρέξιμο. 

  Και μη νομίζετε πως τελειώσαμε...όχιιι (ουπς, πιπέρι), έχουμε ακόμη κάτι να περιμένουμε. Πολλά έχουμε για την ακρίβεια αλλά εγώ ένα θα μαρτυρήσω προς το παρόν. Ένα eurogroup ααα... βίωμα λέμε έγινε... ένα σεμινάριο ήθελα να πω, αυτή τη φορά στο Ηράκλειο της Κρήτης που τόσο καιρό το σχεδιάζουμε και τώρα χαίρομαι πολύ που θα γίνει πραγματικότητα. Ορίστηκε για τον Αύγουστο (το πιθανότερο την Κυριακή 9 του μήνα) και πλέον μετράμε αντίστροφα. Δεν λέω αν όλα πάνε καλά... θα γίνει όπως και να'χει.

  Ξέχασα να σας πω και αναγκάζομαι να γυρίσω πάλι στην επικαιρότητα (καλά που μας διαβεβαίωσες κοριτσάκι μου πως δεν θα το κάνεις... εδώ δεν κράτησαν άλλοι κι άλλοι τον λόγο τους εγώ θ'αποτελέσω εξαίρεση;) πως είμαι θύμα του capital control. Εγώ κι όλες οι κυρίες των ΒΠ περάσαμε και  περνάμε δύσκολες ώρες. Καλά που είδα κι έπαθα να καταθέσω αίτηση για μια μεγάλη έκθεση στον Καναδά (διότι έπρεπε να πληρώσω και τη συνδρομή μου αλλά με τι μούτρα; Ή μάλλον με τι κάρτα;), κινδυνεύει να μείνει και η μπουγάδα μου στας Αμέρικας  διότι πάλι δεν θα μπορώ να πληρώσω τα έξοδα επιστροφής. Έχω αποθέσει τις ελπίδες μου στο Μισιρλάκι που ως Μαγκάιβερ θα μου βρει λέει τρόπο... τι να πω...έχει ξεφύγει από τις πάστες και τα γκέσο... πρέπει να την προσλάβουν στο Οικονομικών να τους τα λύσει όλα. 

  Είδατε τι βάσανα έχω η καλλιτέχνιδα; Αγωνίες όχι αστεία! Αν καταλάβω πως όλο αυτό έγινε για να μου κόψουν την καριέρα... Οκ...λέμε και καμία χαζομάρα να περάσει η ώρα και πολύ περισσότερο να ελαφρύνει η βαριά μας ψυχολογία. Αν είναι να θυσιάσω την μπουγάδα μου για το εθνικό συμφέρον, κομμάτια να γίνει. 

  Και μια και μιλάμε για αδιέξοδα και δεσμά, ένα έργο που ταιριάζει γάντι στην κατάστασή μας. Θα τις σπάσουμε λέτε τις αλυσίδες; Γιατί όχι...το'χουμε ξανακάνει.... μπορεί να μην είναι ακόμη η ώρα αλλά θα'ρθει...κάποια στιγμή θα'ρθει.

Χρωματιστά μολύβια σε χαρτί pastelmat