Χαρταετοί της καρδιάς...

  Μια μικρή συμμετοχή κι από εμένα για το παζάρι των χαρταετών στην Βέροια. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να πετύχει κι αυτή, όπως και οι προηγούμενες δράσεις μας και να βοηθήσουμε με αυτόν τον ελάχιστο τρόπο το έργο του συλλόγου ''Πρωτοβουλία για το Παιδί''. 

  Τούτο το παζάρι θα μπει σε ξεχωριστή θέση, τόσο στη μνήμη μας όσο και στην καρδιά μας. 

Μολύβια ακουαρέλας και πένα 

  Μακάρι να μην υπήρχε ανάγκη για τούτες τις δράσεις κι όλα τα παιδιά του κόσμου να απολάμβαναν όσα τους αξίζουν. Δυστυχώς απέχει πολύ η ανθρωπότητα από αυτές τις ιδανικές καταστάσεις. Ίσως κάποια μέρα... 

  Θυμήθηκα ένα βιβλίο που'χα διαβάσει παλιά, όχι το πρωτότυπο, μιας και συγκαταλέγεται στα συλλεκτικά (τουλάχιστον τότε που το'χα αναζητήσει) αλλά μια μικρή περίληψή του που είχε κυκλοφορήσει με τα πιο σημαντικά του σημεία.''Η κοιλάδα των Ρόδων''. Ίσως το γνωρίζετε κάποιοι. 

  Πρόκειται για μια ιστορία απ'αυτές που η πραγματικότητα με τον μύθο πλέκονται και δυσκολεύεσαι να τις αποδεχθείς Είχε όμως μια τόσο όμορφη εκδοχή για τον κόσμο του μέλλοντος που κλείνοντάς το αρχίζεις κι ονειρεύεσαι. 

  Μιλά για τη στιγμή που ο άνθρωπος συνειδητοποιεί το ''γιατί'' και το ''πως'' της ύπαρξής του και έχοντας όλη αυτή τη γνώση, η καλοσύνη είναι μονόδρομος πια γι'αυτόν. Έτσι ο κόσμος φτιάχνεται ξανά από την αρχή με άλλη λογική, απαλλαγμένος από την κακία, τον εγωισμό και τις προσωπικές φιλοδοξίες που ρουφάνε την ανθρωπιά μας στην σημερινή πραγματικότητα. 

  Βέβαια, μέχρι να φτάσει σ'αυτό το ιδεατό, η ανθρωπότητα βιώνει τρομαχτικά άσχημες καταστάσεις και... ναι, έχει πολύ πιο κάτω απ'αυτό που ζούμε τώρα. Φτάνει ένα χιλιοστό πριν την ολοκληρωτική καταστροφή για να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες της. Αυτή τη φορά, όμως, τίποτα δεν θυμίζει τον παρελθόν. Στον νέο αυτό κόσμο δεν υπάρχουν ισχυροί και αδύναμοι, πλούσιοι και φτωχοί, έξυπνοι και βλάκες. Σ'αυτόν τον κόσμο κανείς δεν εκμεταλλεύεται κανέναν γιατί απλά ξέρει πως αν το κάνει, κάνει κακό στον εαυτό του. 

  Παραμυθάκια θα μου πείτε... δυνατά παραμύθια όμως που καμιά φορά σε κάνουν ν'αλλάξεις τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα. Είναι αυτό που λέμε... ''δες το αλλιώς''...  

Πάντα θα πιστεύω σ'αυτή τη φράση. Για μένα είναι το αντίθετο του ''τα ξέρω όλα''. 

  Θα'θελα να πω πολλά κι έχω να πω πολλά, ειδικά για θέματα της επικαιρότητας (του στενού αλλά και του ευρέος περιβάλλοντος) μα θα τ'αφήσω γι'αργότερα. Ομολογώ πως τώρα τελευταία πολλά και πολλοί μου τεντώνουν το νευρικό σύστημα αλλά θα σιωπήσω μέχρι να καταλαγιάσουν τα συναισθήματα και να πρεσβεύσει η λογική...χαχα. 

  Μένω στην πρόταση του βιβλίο και σας χαιρετώ με την ευχή να περάσετε όμορφα αυτές τις μέρες και να πετάξετε τον χαρταετό σας όσο πιο ψηλά γίνεται.  Μόνο αν νιώσετε το σχοινί να σας κόβει τα χέρια, σκεφτείτε πως ίσως να'ναι η ώρα να τον αφήσετε να συνεχίσει μόνος του το ταξίδι...