Επιστροφή κι αρχή για πολλά και υπέροχα!

  Επιστροφή στη βάση μας και καλό μας φθινόπωρο! Μη περιμένετε από μένα να γκρινιάξω που τέλειωσαν οι διακοπές... Όχι πως δεν πέρασα όμορφα, ίσα ίσα, απλά θα θεωρούσα τον εαυτό μου δυστυχή αν κλαιγόμουν 11 μήνες περιμένοντας τον 12ο!!! Πάντα υπάρχουν όμορφα πράγματα να κάνουμε ακόμα κι όταν είμαστε στην καθημερινότητα μας. Και ακριβώς αυτή την καθημερινότητα έρχονται να στολίσουν οι μικρές ή μεγάλες ανάσες που μας χαρίζουν οι ημέρες των διακοπών ή των μικρών αποδράσεων στη διάρκεια του έτους.

  Γύρισα με κέφι και τρελή όρεξη γιατί εδώ με περιμένουν πολλά όμορφα. Εντάξει, θέλω λίγο χρόνο προσαρμογής κι εγώ και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας αλλά αυτό ισχύει πάντα και για όλες τις αλλαγές που μας συμβαίνουν. 

  Από που ν'αρχίσω και τι να σας πρωτοπώ! Από τις ημέρες των διακοπών να ξεχωρίσω το 2ήμερο στο Ηράκλειο. Ε, τα ξέρετε, όταν λέμε Ηράκλειο εννοούμε Σμαραγδοοικογένεια! Μαζί με την Κνωσσό και τον Θαλασσόκοσμο, νομίζω πως πλέον θα περιλαμβάνεται στους τουριστικούς οδηγούς ως must. Δεν θα πω περισσότερα γιατί φοβάμαι πως δεν θα παίρνουν ανάσα από τις επισκέψεις έτσι όπως πάμε...χαχα. 

  Να πω, όμως, όντως για τον θαλασσόκοσμο, πως αξίζει πραγματικά να τον επισκεφθεί κανείς. Είναι εξαιρετικά εντυπωσιακό το θέαμα...

  Τον είχα επισκεφθεί τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του, αλλά από τότε οι καρχαρίες μεγάλωσαν και κόβουν την ανάσα! 

Ουπς... πως μεγάλωσες βρε συ!!!

  Επίσης λίγο πιο δίπλα λειτουργεί για πρώτη φορά φέτος μια άλλη έκθεση, πρωτότυπη και μοναδική για τα Ελληνικά δεδομένα. Η ''Dinosauria''. Ομολογώ πως δεν περίμενα να'ναι τόσο εντυπωσιακή.  Ομοιώματα με κίνηση και ήχο, σ'ένα περιβάλλον αληθοφανές και σε ατμόσφαιρα απόλυτα ταιριαστή. 

  Για να καταλάβετε, ένα θα σας πω... πήγαμε δυο φορές... χαχα... γιατί ο μικρός μας ''δεινόσαυρος'' (λάτρης εδώ και καιρό της παλαιοντολογίας!), μόνο αφρούς δεν έβγαλε από την χαρά του την πρώτη μέρα και είπαμε να του δώσουμε την ευκαιρία να το ξαναδεί. 

 Έφυγε μαγεμένος και υιοθετώντας τις κινήσεις και τις φωνές τους για πολλές μέρες μετά... καταλαβαίνετε τι λέω... χαχα. 

  Ας γυρίσουμε όμως και πάλι στο παρόν. Όλα δεν χωρούν σε μια ανάρτηση, γι'αυτό θα ξεκινήσω με τα της έκθεσης στην Αγγλία και στην πορεία θα τα πούμε όλα σιγά σιγά. Η έκθεση άνοιξε πριν λίγες ημέρες και τα βραβεία δόθηκαν, εκτός από αυτό του κοινού που ανακοινώνεται στο τέλος της έκθεσης, στις αρχές του Οκτώβρη για φέτος. 

 Εδώ μπορείτε να δείτε και να θαυμάσετε τα βραβευθέντα έργα κι εδώ όλα τα έργα που συμμετείχαν. Δεν πήρα κάποια διάκριση αλλά κέρδισα έναν μικρό τίτλο. Λόγω της τρίτης συμμετοχής μου στη συγκεκριμένη έκθεση μπορώ να χρησιμοποιώ τα διακριτικά του συνδέσμου μετά τ' όνομά μου. Σπουδαίο; Δεν ξέρω... Οι τίτλοι δίνουν κύρος για κάποιους. Εγώ δεν τα πολυλογαριάζω αυτά, αλλά από την άλλη, το ό,τι έργα μου επιλέγονται από την επιτροπή κάθε χρόνο για να συμμετέχουν, είναι μια μικρή νίκη για μένα. 

 Στα προσεχώς άλλη μια έκθεση, ηλεκτρονική αυτή τη φορά, για την οποία θα έχω νεότερα μετά τα μισά του μήνα. Τι άλλο έχει ο Σεπτέμβρης; Μα φυσικά ανοίγουν τα σχολεία! Κι εκτός που θα ξεκινήσουμε τα μαθήματα μας στο ''άνδρο'' της τέχνης, έχουμε να υποδεχτούμε και το Μαράκι μας, που θα μας κάνει την τιμή μ' ένα διήμερο σεμινάριο. Θέμα τα αγαπημένα σπιτάκια της με γυψόγαζα. Ευχάριστη φθινοπωρινή έκπληξη για τις χειροτέχνισσές μας! 

  Αυτά για σήμερα, δεν θέλω να σας κουράσω... που μάλλον το'κανα... χαχα... γι'αυτό θα κλείσω με μια ζωγραφιά απ'αυτές που έφτιαξα στη διάρκεια των διακοπών: 

Sketching pencils on black paper

  Και θα κλείσω με μια φράση-διαπίστωση που την έχω εμπεδώσει εδώ και χρόνια αλλά πάντα έρχεται να αυτοεπιβεβαιωθεί και να δυναμώσει την ισχύ της μέσα μου.... ''Ποτέ, μα ποτέ δεν θα πω πως τα'χω δει όλα στη ζωή μου''!!! Τα περιθώρια είναι ΜΕΓΑΛΑ!!! χαχα... άσχετο με τα προηγούμενα αλλά σοφό! Κρατήστε το ως το ''απόσταγμα'' του φετινού ''τρύγου''. 

Τα καλύτερα μας περιμένουν!