πνοές τέχνης - Μαρία Βιλλιώτη

 Μέρος αγαπημένο, χιλιοτραγουδισμένο, τόπος βασανιστικών αποχαιρετισμών, αλλά και ανταμωμάτων γεμάτων λαχτάρα και προσμονή. Εκεί που τα χέρια χωρίζονται, που οι αγκαλιές αδειάζουν και κόμποι υγροί πνίγουν τα λόγια...Και δίπλα άλλη σκηνή...δάκρυα αλλιώτικα, μαζί με γέλια  κι αγκαλιές που ξανασμίγουν... αντιφάσεις. Τόπος που δεν ησυχάζει ποτέ, που δεν ηρεμεί, εκεί στην άκρη της πόλης, εκεί που τελειώνουν οι δρόμοι, τα σπίτια, τα γνώριμα... κι αρχίζουν τα ταξίδια, μαζί με όνειρα, μαζί με υποσχέσεις...  Λιμάνι ...   Τα λατρεύω τα λιμάνια...ίσως γιατί φέρνουν τη θάλασσα στην πόλη. Και γιατί εκεί ξεκινά ένας άλλος κόσμος, διαφορετικός... δεν ξέρω πως είναι, προσπαθώ να φανταστώ, ξέρω μόνο πως όσοι τον γνωρίζουν τον ερωτεύονται... Δεν είναι καθόλου εύκολος, αντίθετα, σκληρός  και γεμάτος κινδύνους λένε. Έχω ακούσει, όλοι έχουμε ακούσει, ιστορίες πολλές, ζωές ολόκληρες πάνω στα σίδερα, μα ποιος στεριανός μπορεί να τις καταλάβει...   Μιλάω για...

  Αφού σας ευχηθώ χρόνια πολλά να κλείσω το θέμα της προηγούμενης ανάρτησης εκφράζοντας ένα μεγάλο ευχαριστώ προς όλους σας για την θετική σας αντίδραση και κατανόηση σε ό,τι έγινε. Να ξαναπώ πως τη ζωγραφική δεν πρέπει να τη φοβόμαστε αλλά να την αγαπάμε και τότε θα βρούμε και τρόπο να τη γνωρίσουμε   Και για να μη χανόμαστε (ως δίδυμο που μονοπωλήσαμε το διαδίκτυο τον τελευταίο καιρό) η  αναδυόμενη ζωγράφος μου έστειλε κι δύο  βραβεία στα οποία θα ανταποκριθώ ευθύς αμέσως, αφού της στείλω τη αγάπη μου (που δεν κρύβεται επίσης...) κι ένα φιλί  για την προτίμηση...   Ακόμη ένα κομμάτι του εαυτού μου θα σας αποκαλυφθεί σήμερα!!! Μη τρομάζετε είναι αρκετά χαλαρές οι ερωτησούλες που θα απαντήσω....και συνοδεύουν το πρώτο βραβείο: 1. Αγαπημένο τοπίο/εικόνα/θέα :  Αυτή της θάλασσας που ενώνεται με τον ουρανό και χάνεται ο ορίζοντας από τα μάτια σου!!! Κι αν ανατέλλει ή δύει κι ο ήλιος ακόμη καλύτερα!!! 2. Αγαπημένο ποτό του χ...

   Θέλω σήμερα να σας μιλήσω γενικότερα για την τέχνη και πιο συγκεκριμένα για τη ζωγραφική. Τι είναι όμορφο, τι δεν είναι, ποιος είναι καλός ζωγράφος, ποιος είναι επαγγελματίας; Καλούμαστε συχνά να σχολιάσουμε,να κρίνουμε, να κριθούμε...Ποιος θα πει αν ένας πίνακας είναι καλός ή κακός; Ποιος θα μας δείξει πως πρέπει να είναι μια ζωγραφιά; Ειδικοί, κριτικοί, φιλότεχνοι...δήθεν...   Πρόσφατα βρέθηκα ως επισκέπτης στα εγκαίνια μια έκθεσης. Όλοι οι επισκέπτες και ο γκαλερίστας μαζί, χωρούσαμε σ'ένα αυτοκίνητο και μια μοτοσυκλέτα (κυριολεκτικά...5-6 άνθρωποι). Την άλλη μέρα γνωστός κριτικός τέχνης αντί να πει πως μπορούσαμε κάλλιστα να πάμε μια εκδρομή, έγραψε: ''η κοσμοσυρροή στα χθεσινά εγκαίνια, ήταν κάτι το ανεπανάληπτο''!!! Τώρα τι καταλαβαίνετε; Ένα ανακάτεμα στο στομάχι σου'ρχεται...Αυτός είναι ο σύγχρονος κόσμος της τέχνης...δυστυχώς. Βάλε τώρα αυτόν και τους ομοίους του να κρίνουν τον πίνακά σου...    Δική μου γνώμη : ...

 Λίγο πριν τις διακοπές του Πάσχα ένα ακόμη μάθημα για το ελεύθερο σχέδιο. Θα ανοίξουμε το κεφάλαιο Προοπτική . Πολλοί θα γνωρίζεται τους κανόνες της στο σχέδιο, όπως και πολλοί θα έχετε ακούσει αλλά δεν θα ξέρετε τι σημαίνει αυτός ο όρος και πως εφαρμόζεται.  Θα σας πω απλά όσα νομίζω πως χρειάζονται για να μπορεί κάποιος να ζωγραφίσει χωρίς να εμπλέξω λεπτομέρειες και όρους που μόνο μπέρδεμα και κούραση θα σας φορτώσουν.    Η προοπτική είναι ο τρόπος που βλέπουμε τ'αντικείμενα και τις διαστάσεις τους γύρω μας. Αν τα μάτια μας δεν είχαν αυτή τη θέση που έχουν, σίγουρα θα αντιλαμβανόμασταν διαφορετικά τον κόσμο. Ο άνθρωπος έχει δύο μάτια (συνήθως...) και τα δύο μπροστά και σε μικρή απόσταση μεταξύ τους...φανταστείτε να είχε τρία μάτια ή να βρίσκονταν το ένα μπρος και το άλλο πίσω ή στο πλάι!!! Εντελώς διαφορετικές εικόνες θα προσλάμβανε...Αποτέλεσμα είναι να βλέπει την μπροστινή όψη των αντικειμένων και μόνο όταν αυτά είναι γυρισμένα να βλέπει...