Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Δυο πόρτες, μα ιστορίες πολλές.

  Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, είναι νομίζω γνωστό, όλο και πυκνώνουν τα flashback. Εννοώ οι αναδρομές στο παρελθόν και ειδικότερα στα παιδικά χρόνια. Αυτό έχω πάθει κι εγώ εδώ και πολύ καιρό... όχι πως με πήραν τα χρόνια αλλά παιδούλα δεν με λες πια. 

  Αφορμές γι'αυτά τα ταξίδια στο παρελθόν μπορεί να δοθούν από το οτιδήποτε. Πολύ απλά πράγματα κι εκεί που δεν το περιμένω, έρχονται να μου φέρουν μνήμες τόσο μακρινές που τις νόμιζα οριστικά ξεχασμένες. Έλα όμως που από έναν ήχο, μια μυρωδιά, μια στιγμιαία εικόνα, έρχονται και ζωντανεύουν, όχι μόνο γεγονότα και καταστάσεις, πολύ περισσότερο συναισθήματα. Αυτά τα άτιμα τα συναισθήματα που την ώρα της αναπόλησης, γίνονται τόσο δυνατά σαν να τα βιώνεις εκείνη τη στιγμή. 

  Τελικά νομίζω πως είμαστε ό,τι βιώσαμε παιδιά. Ό,τι ακούσαμε και είδαμε, ό,τι γευτήκαμε και ακουμπήσαμε... ό,τι μάθαμε αυτά τα πρώτα μας χρόνια στη ζωή. Θα μου πείτε. μα η υπόλοιπη ζωή μας, οι εμπειρίες μας, οι γνώσεις μας; Αυτά δεν μας διαμορφώνουν; Δεν μας σμιλεύουν τον χαρακτήρα; Όλα αυτά τα δεχόμαστε και τα επεξεργαζόμαστε βάση του τι έχουμε βιώσει παιδιά. Αυτό καθορίζει την πορεία μας, το πως θα αντιμετωπίσουμε τη ζωή και τις δυσκολίες που θα μας παρουσιαστούν, πως θα διαλέξουμε τους φίλους μας, τους συντρόφους μας, το επάγγελμά μας. Πώς θα συμπεριφερθούμε μέσα σ'αυτές τις σχέσεις, πως θα αντιδράσουμε στην επιτυχία, στην ήττα, στην απόρριψη ακόμα και στην απώλεια.   Θα μπορούσα να πω πως είμαι απόλυτα σίγουρη γι'αυτό και τα παραδείγματα τόσο στον εαυτό μου, όσο και στους γύρω μου, άπειρα.

Χρωματιστά μολύβια σε επιφάνεια pastelmat



   Συνηθίζουν να λένε οι άνθρωποι της γενιάς μου, πως είμαστε τυχεροί που ζήσαμε εκείνα τα αγνά χρόνια, που η ζωή ήταν πιο απλή και οι ανθρώπινες σχέσεις καθαρές και ουσιαστικές. Η λογική μου λέει πως το ίδιο θα λέει κάθε γενιά που θα μεγαλώνει και θα συγκρίνει το παρόν με το παρελθόν. Η καρδιά μου όμως θα πει ακριβώς το ίδιο που λένε όλοι. Ναι, νιώθω τυχερή που θυμάμαι την μυρωδιά του βρεγμένου χώματος, ακόμη και τη γεύση του (κάτι κουταλιές τις έχουμε δοκιμάσει όλοι νομίζω...χαχα), που έχω εικόνες από το βρεγμένο χορτάρι εκείνα τα υγρά χειμωνιάτικα πρωινά που τουρτουρίζαμε πηγαίνοντας στο σχολείο. Που ξεχώριζα τις εποχές όχι απ'τα βιβλία και την τηλεόραση αλλά τις έβλεπα να εναλλάσσονται μπροστά μου. Νιώθω τυχερή που ξέρω πώς μυρίζει ο ασβέστης και πώς τρίζουν τα κλίματα όταν καίγονται. 

  Είμαστε όλοι τυχεροί που ζούσαμε σε σπίτια που δεν είχαν καμία πολυτέλεια μεν αλλά είχαν άρωμα δικό τους, είχαν ξεχωριστή προσωπικότητα και κάθε αυλή έλεγε και μια ιστορία. Κάθε τόπος, κάθε γειτονιά, κάθε δρομάκι, ένα διαφορετικό αρχιτεκτονικό αριστούργημα. Τώρα τι αναμνήσεις μπορεί να'χει ένα παιδί από ένα μπαλκόνι, ένα πανομοιότυπο με τα διπλανά μπαλκόνι μιας πολυκατοικίας που όμοιές της μπορείς να βρεις παντού, δεν μπορώ να το φανταστώ. Άχρωμα όλα κι άγευστα. Λίγα πράγματα ξεχωρίζουν και χαράζουν σημάδια στο νου, πια. Κι αυτοί οι άνθρωποι που ξέρουν και τ'ανακαλύπτουν ή ακόμα καλύτερα, τα δημιουργούν, είναι αυτοί που θαυμάζω κι αγαπώ περισσότερο. 

Χρωματιστά μολύβια pastelmat


  Αφορμή για όλα αυτά που σας είπα, είναι δύο μου έργα που θέλω να σας δείξω, Δυο έργα ζωγραφισμένα με μολύβια  αλλά περισσότερο με αγάπη, ακριβώς γιατί μου 'φεραν αναμνήσεις παιδικές, θύμισες από αυτές τις εποχές που όλα είχαν ξεχωριστό χαρακτήρα. Κάθε πόρτα διαφορετική, δουλεμένη με υλικά της γης και βαμμένη με χρώματα αντιπροσωπευτικά των ανθρώπων που προστάτευαν. 

  Αγαπώ τις παλιές πόρτες για κάποια αιτία που δεν έχω καθορίσει. Ίσως γιατί συχνά αποτελούν έργα τέχνης, ίσως γιατί μου θυμίζουν όλα αυτά που προανέφερε... ίσως γιατί μαζί με την ομορφιά κρύβουν και μια γοητεία για το άγνωστου που βρίσκεται πίσω τους... το ''άβατον'' του καθενός μας. 

  Μακάρι να μην είχαμε καταστρέψει όλα αυτά τα αριστουργήματα, Μακάρι να'χαμε κρατήσει την ποιότητα και το γούστο μας, αυτό που δεν χρειαζόταν χρήματα και διακοσμητές για να αναδειχθεί. Μακάρι να μάθουμε από τα λάθη μας και ν'αλλάξουμε πραγματικά της ζωές απαλλαγμένοι από την ματαιοδοξία μας. 

Πόρτες κλειστές πια, περισσότερο ανοιχτές τότε, σαν τις καρδιές μας. 






Σχόλια

  1. η καθε αναρτηση σου ειναι αρτια! δε χρειαζεται τπτ να προσθεσω σε οσα εγραψες.Μονο να παινεσω τη θαυμασια δουλεια σου!Οι παλιες πορτες,που ειναι και αδυναμια μου,ειναι υπεροχες!!!!!!!Η καθε μια εχει την ομορφια της.... και τη δικη της ιστορια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    2. Μισιρλάκι μου αρέσει που είσαι σοβαρή και μετρημένη. Επίσης μάλλον να αφαιρέσεις θα προτιμούσες παρά να προσθέσεις...χαχαχα. Σ'ευχαριστώ κοριτσάκι για τα καλά σου λόγια. Η γνώμη σου έχει ιδιαίτερο βάρος και ξέρω πως δεν μου χαρίζεσαι...αλίμονο...

      Διαγραφή
    3. Θάμαι κι εγω σοβαρή και μετρημένη,μη χαλάσω το ντουέτο μου.
      Οτι μ αρέσουν οι παλιές πόρτες το γνωρίζεις απο πρώτο χέρι.Μη βλέπεις που μ έπεισαν και άλλαξαν τις δικές μου shabby chic. Δυστυχώς η νέα τεχνολογία με κατατρόπωσε και δεν το ξεπερνώ. Με τίποτα δνε καταπίνονται
      Τλπ οι παλιές πόρτες έχουν αισθητική,εκτός απο ιστορία.Εκλεισαν πίσω τους ζωές και ζωές,ιστορίες αγάπης και άλλες όχι τόσο ρομαντικές.Κι εσύ έχεις τη δυνατότητα να τις αποτυπώνεις όσο πιο ζωντανά θα ήθελαν για να να μείνουν στο μέλλον,έστω και βουβές,έστω και μανταλωμένες
      Τις αγαπώ και ς τις πήρε άλλη,έμειναν τουλάχιστον εδώ!
      ΑΓΑΠΩ Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΣ...ο,τιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι
      Ορίστε,μπορέι ν αργησα αλλά έδωσα χορταστικό σχόλιο,οχι σα μερικές-μερικές...που τα λένε τσεκουράτα και δεν είναι και στρατηγοί!
      Αγαπώ σε κι οταν τα λες κι οταν τα γράφεις κι οταν τα ζωγραφίζεις

      Διαγραφή
    4. εγω σου χαραξα πορεια χαχαχαα

      Διαγραφή
    5. αγαπαει και το χωμα που πατας βιλλιωτακι!χαχαχαα

      Διαγραφή
    6. Εδώ δεν ήθελε ν'αλλάξει τις πόρτες επειδή τις άγγιξα! Μπορούσε να κρατήσει τα πόμολα...δεν το σκεφτήκαμε...χαχαχα.

      Διαγραφή
    7. Μπα,μπα,μπαααααα!!!! εδωσα βλέπω βήμα αντιλόγου
      Φυσικά ΕΣΥ μικρή μου χάραξες πορεία,στο αναγνωρίζω και στο χρωστάω,γιατί μπήκα σ ένα μαγικό κόσμο μαζί σας που είμαι τυχερη που τον ζω!
      Το τι αγαπώ και εκτιμώ στην καθεμιά,δεν θα το πω,αλλά σίγουρα είστε ξεχωριστές για μένα και Τιμή μου που σας έχω φίλες
      Καλό ξημέρωμα.

      Διαγραφή
    8. Πες μας, πες μας....αφού μας αρέσει!χαχαχα

      Διαγραφή
  2. Λατρεύω κι εγώ τις παλιές πόρτες και έχω φωτογραφίσει ουκ ολίγες γιατί στη γειτονιά μου υπάρχουν ευτυχώς ακόμα νεοκλασικά και καλοδιατηρημένα. Η δουλειά σου είναι πραγματικά εξαιρετική και αξιοθαύμαστη !!!!! Μπράβο, είσαι μεγάλη καλλιτέχνης και μ αρέσει που αντλείς τα θέματά σου απ την καθημερινή ζωή !!!!! Καλή δύναμη και καλές δημιουργίες !!!!!! Τα φιλιά μου !!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ράνια μου είσαι τυχερή αν μένεις σε τέτοια γειτονιά. Χαίρομαι που σου άρεσαν οι πορτούλες μου. Σ'ευχαριστώ πολύ. Φιλιά πολλά.

      Διαγραφή
  3. Όχι μόνο στα όσα γράφεις, αγαπητή Μαρία, που εκφράζουν κι εμένα απολύτως, αλλά και στις θαυμάσιες δημιουργίες σου, ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στράτο μου χαρά μου να συμφωνούμε. Σ'ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και τα κολακευτικά σου λόγια. Τα φιλιά μου.

      Διαγραφή
  4. Καλημέρα κι από μένα! Πραγματικά αριστουργηματικά δοσμένες οι εξώπορτές σου. Συμφωνώ, είναι τόσο γοητευτικές και μου αρέσει κι εμένα να τις παρατηρώ. Ευτυχώς στην επαρχία ανοίγουν ακόμα με περισσότερη ευκολία. Φιλιά και καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σίγουρα στην επαρχία είναι καλύτερα τα πράγματα σε όλα τα επίπεδα... κι εκεί ζηλεύουν εμάς τους Αθηναίους...για ποιο πράγμα, άγνωστο! Να'σαι καλά Ευγενία μου και χάρηκα που σε είδα εδώ.

      Διαγραφή
  5. Καλή σου μέρα!Είσαι μοναδική!!!! Φοβερή δουλειά! Δηλώνω θαυμάστριά σου. Πολλά φιλιά και την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. υπεροχη..
    .στα εργα....αλλα
    και στα λογια!!!
    .......την αγαπη μου!

    ...irida...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ιριδάκι μου καλό πάντα με τον καλό σου λόγο. Τα φιλιά μου και την αγάπη μου.

      Διαγραφή
  7. Μπορεί οι αναρτήσεις σου να είναι πιο αραιές από όσο εγώ θα ήθελα, αλλά πάντα τα λόγια σου με κάνουν να ταξιδεύω, να φεύγω, να χάνομαι...
    Πολλοί έχουμε πάθος με τις πόρτες τελικά! Οι δικές σου πάντως, είτε κλειδαμπαρωμένες με λουκέτα και αλυσίδες, είτε κλειστές και περιτριγυρισμένες από λουλούδια, δεν περνάνε απαρατήρητες!
    Κρατώ την τελευταία σου φράση, αλλά και πάλι... ποτέ δεν ξέρεις τί μπορεί να βρίσκεται πίσω από μια πόρτα! Ίσως απλά να πρέπει να κάνεις εσύ την κίνηση και να μπεις σε έναν νέο κόσμο!
    ;-)
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά-πολλά! Καλό μεσημεράκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι πόρτες είναι για ν'ανοίγουν... από μέσα, από έξω...δεν έχει σημασία. Και η δική μου πόρτα θα'ναι ανοιχτή πάντα για σας Γιάννα μου, γιατί ταιριάζουν οι σκέψεις μας, τα βιώματά μας, τα χνώτα μας που λένε. Είδες εδώ είμαι σοβαρή...στην άλλη θα στην πω...χαχαχα. Πολλά φιλιά γλυκό Συριανάκι!

      Διαγραφή
  8. Και εγώ αγαπώ πολύ τις παλιές πόρτες για όσα ακριβώς ανέλυσες , εκείνες οι άτιμες οι αναδρομές!!!
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νικόλ μου σ'ευχαριστώ πολύ, πρώτα πρώτα για την προσφορά σου στο δεύτερό μου έργο. Να'σαι καλά και να αναπολείς.

      Διαγραφή
  9. Kαι εννοειται οτι θα σταθώ με δέος στις πόρτες σου και την τεχνη σου να τα ζωγραφίζεις σαν να είναι εδώ μπροστα μας και να έχεις την εντύπωση οτι μόλις απλωσεις το χερι και τις αγγιξεις εκεινες θα παρουν ζωή.. και θα ανοίξουν να σου πουν κρυμενα μυστικα που θα ηθελες πολύ να μαθεις.....αγαπώ πόρτες...!!!αλλα εκει που θα σταθω περισσοτερο ΜΑΡΑΚΙ μου είναι στις αναπολήσεις σου... τυχερή και εσύ που εχεις ζήσει αυτά που περιγραφεις... αγαπη μου.. στο χερι μας είναι να κρατήσουμε οσο μπορούμε και να μεταδώσουμε με τον τρόπο ζωής μας.. στην καινουργια γενια που έρχεται...τις αξιες που κανουν τον άνθρωπο πιο άνθρωπο.....σου βαζω εδώ ενα λινκ μιας πολύ καλής φιλης...της Άιναφετς να δεις όποτε έχεις καιρό ενα βίντεο-ξυπνητήρι....https://ainafetst.wordpress.com/
    να περνάς συχνά τέτοιες αναπολήσεις... να θαυμάζουμε εμείς....καλό σου βράδυ μάτια μου .φιλάκιααααααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρουλίτσα μου χωρίς το παρελθόν μας τι θα ήμασταν; Χρειάζεται και να το θυμόμαστε και να το τιμούμε γιατί είναι η αιτία αυτού που είμαστε σήμερα. Θα πάω να δω και το βίντεο της φιλενάδας σου... όχι πως μου είναι άγνωστη... Πολλά φιλιά και ζεστή, σφιχτή αγκαλίτσα.

      Διαγραφή
  10. Πανέμορφες είναι οι πόρτες σου!!!
    Οι δημιουργίες σου είναι τέλειες!!!!
    Μπράβο!!!
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αχ Μαρία μου , έτσι είναι όπως τα λες.
    Τί να θυμούνται τα παιδιά μας στο μέλλον.
    Αυτές οι υπεροχες πόρτες που ποτέ δεν ηταν κλειδωμενες και κοιμομασταν το βράδυ με τα κλειδιά απ εξω.
    Μου αρέσει αυτό το θέμα με αγγίζει.
    Να εισαι καλά, σε φιλω πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρένα μου εμείς δεν θυμάμαι να'χαμε καν κλειδιά...χαχα. Αυτές οι εποχές δυστυχώς δεν θα ξαναγυρίσουν. Ας προσπαθήσουμε με ό,τι έμεινε. Πολλά φιλιά κι από μένα.

      Διαγραφή
  12. Στ΄αλήθεια Μαρία μου καλή μου φίλη, εμείς παρ΄όλη τη φτώχια, τον πόλεμο, την πείνα στήσαμε έναν πολύ όμορφο κόσμο αναμνήσεων. Ταξιδεύω κι΄εγώ στο παρελθόν. Βλέπω καραγκιόζη, παίζω περοπόλεμο, αρπάζω κανένα φρούτο από τον μανάβη, σπάω κανένα τζάμι στη γειτονιά. Αναμνήσεις που έχουν κάποια αξία
    Νάσαι πάντα καλά καλή μου Μαρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βλέπω Ντένη μου ήσουν ήσυχο παιδί...χαχαχα. Η χαρά του γείτονα!χαχα. Σε πειράζω. Να'σαι καλά και να κάνεις πολλά τέτοια όμορφα ταξίδια!

      Διαγραφή
  13. Μ΄έκανες να ταξιδέψω και ξέχασα να σου πω ότι οιμ πόρτες σου είναι έργα τέχνης.
    Πανέμορφες Μαρία μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε και το εικαστικό κομμάτι της ανάρτησης. Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  14. Μπράβο Μαρία για το θέμα σου και για τις υπέροχες ζωγραφιές σου! Είμαι και γω, ως γνωστόν, λάτρης των θυρών!!!!!!!!!!!!!!!!! φΙλιά πολλά, Αγγελική

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικά σε όλους μας αρέσουν αυτές οι πόρτες...κρίμα που στα σπίτια μας οι περισσότεροι έχουμε τις άλλες... τις αδιάφορες. Αγγελική μου σ'ευχαριστώ πολύ. Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  15. Τις πόρτες τις λάτρευα κι εγώ παιδιόθεν αλλά δεν με απασχολούσε το γιατί απλά θαύμαζα τις όμορφα ζωγραφισμένες!!Μαρία έχεις φοβερό ταλέντο και πρέπει να κάνεις κάτι για να γίνει γνωστό το όνομά σου σε όλη την Ελλάδα Οι δουλειές σου έχουν καρδιά , κίνηση , ανάσα, σε καθηλώνουν και δεν φεύγεις ευκολα μπροστά από κάθε πίνακα.Εγώ δεν έχω χρόνο πια καθόλου αλλά κάθε που έρχομαι εδώ δύσκολα φεύγω, όπως τώρα από τις υπέροχες πόρτες που τις κοιτώ και δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου!Μα και όταν φεύγω ,φεύγω με χαμόγελο ενθουσιασμού θαυμασμού και ικανοποίησης. Καλή σου νύχτα Μαρία με τα χαρισματικά χέρια !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχα, δεν χρειάζεται να με γνωρίζουν όλοι Έφη μου, μου φτάνει που με ξέρουν λίγοι και καλοί, όπως εσείς για παράδειγμα. Το θέμα του χρόνου είναι κοινό μας πρόβλημα. Ελάχιστος χρόνος μένει για τις βόλτες μας εδώ μέσα και ποτέ δεν κάνουμε όλα όσα θέλαμε την ημέρα. Χαίρομαι όμως που τα σπιτάκια μας είναι ακόμη ενεργά κι ας μην είναι όσο συχνές θέλουμε οι αναρτήσεις μας κι έτσι έχουμε την ευκαιρία να τα λέμε όλοι εμείς που βρεθήκαμε εδώ μέσα, γνωριστήκαμε κι από κοντά με τους περισσότερους και πάνω απ'όλα ταιριάξαμε και εκτιμήσαμε ο ένας τον άλλον. Σ'ευχαριστώ πολύ για τα τόσο κολακευτικά σου λόγια και ο θαυμασμός ξέρεις πως είναι αμοιβαίος. Όμορφη Κυριακή!

      Διαγραφή
  16. Καθυστερημένη λόγω τεχνικού προβλήματος αλλά παρούσα, θέλω να εκφράσω κι' εγώ, για άλλη μια φορά, τον αμέριστο θαυμασμό μου για τη δουλειά σου και τις ευαισθησίες σου. Επειδή κι' εγώ λατρεύω τις παλιές πόρτες, θέλω να σου πω πως πρέπει να επισκεφθείς τη Σύρο να καταγράψεις όχι μόνο πόρτες - αριστουργήματα αλλά και ό,τι δεν βλέπει κανείς πίσω απ' την προστασία τους. Τόχεις αυτό το χάρισμα.
    Όταν έφτιαχνα το σπίτι μου - που ήταν ένα χάλασμα - θέλησα να το κάνω όπως ακριβώς ήταν. Πορτοπαράθυρα ξύλινα, όπως τα παλιά, βαμμένα με λαδομπογιά. Δυστυχώς, η συντήρησή τους είναι τόσο ασύμφορη πια, που το έχω μετανιώσει που όταν μπορούσα δεν έβαλα αλουμίνιο ή το πανάκριβο πλαστικό που μιμείται το ξύλο. Βλέπεις, οι συνθήκες, οι εποχές, η διάθεση αλλάζουν και μας υποχρεώνουν να είμαστε πολύ λιγότερο συναισθηματικοί απ' ό,τι πραγματικά είμαστε.
    Χάρηκα πάρα πολύ την ανάρτηση σου. Άψογη από κάθε άποψη, άγγιξε την ψυχή μου!
    Σε φιλώ, Μαράκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το πόσο χαίρομαι όταν σε βλέπω να γυρνάς εδώ, δεν λέγεται! Για την Σύρο το γνωρίζω αν και δεν την έχω επισκεφθεί ποτέ. Όμως έχω φίλους που μου έχουν φέρει ήδη κάποιες όμορφες πορτούλες σε φωτό! Φαντάζομαι πως όταν πάω δεν θα ξεκολλάει η φωτογραφική μηχανή από το μάτι μου...χαχαχα. Ξέρω αυτό που λες για τα ξύλινα παράθυρα. Δεν είσαι η μόνη που την πάτησε. Και δυστυχώς στο τέλος ενδίδουμε όλοι στην ευκολία και την αντοχή των άψυχων υλικών. Πολλά φιλιά Κυριακάτικα και ηλιόλουστα!!!

      Διαγραφή
  17. Απαντήσεις
    1. Καλώς το κορίτσι! Χαίρομαι που οι ακίνητες πόρτες μου καταφέρνουν να σε ταξιδέψουν! Σ'ευχαριστώ πολύ.

      Διαγραφή
  18. Λατρεύω αυτές τις πόρτες είχαμε και εμείς μία και όταν την έβγαλαν για να την αλλάξουν κράτησα το διακοσμητικό κάγκελο και το έχω βάλει στο μπαλκόνι μου. Τις έχεις αποδώσει τέλεια με τα χρωματικά σου μολύβια Μαρία, γεια στα χέρια σου και στο ταλέντο σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου έκανες πολύ καλά... αν μπορούσες να κρατήσεις κι ολόκληρη την πόρτα ακόμη καλύτερα...χαχα. Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  19. Υπέροχη σειρά έργων, λατρεύω τις παλιές πόρτες και οι δικές σου είναι τέλειες !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν αμφέβαλα πως σου αρέσουν αυτά τα θέματα Στέλιο μου αν κρίνω κι απ'τις δικές σου ζωγραφικές επιλογές. Σ'ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  20. Πάντα όμορφη!!!Έτσι να παραμείνεις!!!
    Μόλις σε ξαναβρίσκω Μαρία μου και χαίρομαι πολύ γι' αυτό!
    Οι πόρτες σου πολύ ενδιαφέρον θέμα,
    η δουλειά σου εξαιρετική κι ο λόγος σου νοσταλγικός,μοιάζει με ποιητικές πινελιές!
    Η γνωριμία μου μαζί σου στο έργο σου με θέμα την άγνωστη γυναίκα,πονεμένη μάνα που με συγκίνησε ιδιαίτερα!!!
    Σε φιλώ!!! Καλή συνέχεια κι ευελπιστώ να σε δω από κοντά!!!
    Με εκτίμηση....
    Βούλα Καπίρη
    (voula's music)στο Google αν θες να με δεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βούλα μου σ'ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιό σου. Θα χαρώ πολύ να σε γνωρίσω από κοντά...ευκαιρίες θα υπάρξουν πιστεύω. Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  21. "κρύβουν και μια γοητεία για το άγνωστο που βρίσκεται πίσω τους... το ''άβατον'' του καθενός μας"...Χμμμ...πολύ σοφή προσέγγιση νομίζω... Είχα την τύχη να μεγαλώσω (μέχρι τα δέκα) σε μια τέτοια πραγματικότητα, ώσπου (βιαίως!) βρέθηκα στην πρωτεύουσα.. Πάντα όμως αναζητούσα την "επιστροφή στις ρίζες", μέχρι που την κατάφερα ευτυχώς...

    Υ.Γ Υποθέτω Μαρία μου πως δεν χρειάζεσαι φωτογραφική μηχανή.
    Τα έχουν αναλάβει όλα τα μάτια σου και τα μαγικά σου χέρια...
    Θα 'σαι πάντα το Μολυβένιο Κορίτσι! Καλό βραδάκι και να είσαι καλά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ μεγάλωσα μέσα κι έξω από τέτοιες πόρτες και οι αναμνήσεις είναι έντονες και δυνατές. Σ'ευχαριστώ Πέτρα μου για την επίσκεψη και το γλυκό σου σχόλιο! Τα φιλιά μου και την καληνύχτα μου.

      Διαγραφή
  22. Τι να πω για την ανάρτηση τούτη!!! Αν και , ως συνήθως, αργοπορημένη, δεν μπορώ παρά να θαυμάσω τόσο το κείμενο όσο και τα υπέροχα μολύβια σου!!! Σου "πάνε" τόσο μα τόσο πολύ !!!
    Να'σαι καλά, Μαράκι !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πεπίτα! Χάθηκες εσύ, χάθηκα κι εγώ...χαμένες στο διαδίκτυο...χαχαχα. Ευχαριστώ πολύ κούκλα μου. Φιλιά πολλά.

      Διαγραφή
  23. Πόσο με συγκίνησες... Είμαστε όλα όσα ζήσαμε, ακούσαμε, γευτήκαμε και βιώσαμε ώς παιδιά Μαράκι μου,πράγματι όλα τα άλλα ήταν απλώς επέκταση όλων εκείνων!!! Ευτυχώς κι εγώ μπορώ να πω με περηφάνεια πως μου ανήκει το παρελθόν της αγνής εποχής!!!Έφαγα κι εγώ κάτι ωραιότατες κουταλιές χώμα...!!! Τα μολύβια σου με μάγεψαν, οι πόρτες σου με οδήγησαν στο δικό μου "άβατον"! Παλιές αλλά μοναδικές!!! Καλή συνέχεια σε όλα όσα με τόση αγάπη κάνεις ψυχή μου!!! Σε φιλώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσένα σε έσωσε η επαρχία γιατί ηλικιακά είσαι παιδί της τεχνολογίας, μικρή μου. Όμως τελικά όλοι γυρνάμε στα παιδικά χρόνια που πάντα θα'χουν μια αγνότητα όσο κι αν αλλάζουν τα δεδομένα. Φιλάκια πολλά κοριτσάκι γλυκό, λίγο καθυστερημένα αλλά πάντα με αγάπη.

      Διαγραφή
  24. Η δουλειά σου έχει τέτοιες ποιότητες που αναβλύζει ζωντάνια και όλες αυτές τις θύμισες που επιθυμείς να παρουσιάσεις, γι΄αυτό έχεις πετύχει το αποτέλεσμα: Είσαι μια εξαιρετική ζωγράφος που χαίρομαι να απολαμβάνω την θέαση των έργων σου! Εύγε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι να πω για σένα ζωγράφε του ονείρου; Σ'ευχαριστώ Ευάκι μου! Πότε θα σε δούμε Αθήνα; Μας λείπεις και από την ομάδα και γενικώς!

      Διαγραφή
  25. Μαράκι τι κάνεις; είσαι καλά; ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με υγεία και απόλυτη ευτυχία Για σένα και την οικογένειά σου εύχομαι πολλές πολλές χαρούμενες στιγμές αγάπη και καλοτυχία!!!! Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή χρονιά και σε σένα Έφη μου. Να χαίρεσαι την οικογένειά σου. Γερή και πάντα δραστήρια και δημιουργική. Πολλά φιλιά.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το λες κι έκπληξη

Το σαν τα χιόνια δεν φτάνει για να περιγράψει την επιστροφή μου εδώ μέσα. Ούτε φτάνει ούτε είναι και επίκαιρο. Ήθελα τόσο πολύ να επιστρέψω κάνοντας μια ανάρτηση. Είχα κι έχω τόσα πολλά να σας πω. Μα οι μήνες περνούσαν χωρίς στάλα χρόνου για κάτι τέτοιο. Και διάλεξα την ώρα... Μέσα σε μια τρελή κατάσταση προετοιμασίας, όχι μόνο για διακοπές αλλά και πολλών άλλων δραστηριοτήτων μέσα στον Αύγουστο.    Δεν ξέρω γιατί ένιωσα να πιέζομαι τόσο  για τούτη την ανάρτηση. Η φόρτιση των τραγικών γεγονότων στην Αττική; Ίσως. Δεν ξέρω αλλά δεν με χωράει το ΦΒ αυτές τις μέρες. Όχι μόνο δεν με χωράει, με διώχνει κιόλας, μου φέρνει ένα σφίξιμο στο στομάχι κι ένα ανακάτεμα. Αρχικά η φρίκη που αντικρίσαμε όλοι. Εικόνες χειρότερες του πολέμου, έξω από την πόρτα μας! Εφιάλτες που δεν πιστεύαμε πως θα ζούσαμε ποτέ. Κι αμέσως ένα αμυδρό φως, μια Ελλάδα γροθιά συμπαράστασης σ'αυτούς που πόνεσαν και θα πονούν φρικτά για πάντα. Ναι εδώ είμαστε, πρέπει να ξεχάσουμε ό,τι μας χωρίζει και να γίνουμε ένα. 

Αναλογίες προσώπου

  Όπως σας είπα στην προηγούμενη ανάρτηση, σκέφτηκα να φτιάξω μια καινούρια ενότητα στο blog μου. Ποιο θα είναι το περιεχόμενο; Θα είναι κάτι σαν ''μαθήματα'' που θα αφορούν στη ζωγραφική κατά κύριο λόγο. Δεν θα έχουν κάποια σειρά, ούτε θα είναι σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα, απλά σκέφτηκα να κάνω ορισμένες αναρτήσεις μεταφέροντας  πράγματα που γνωρίζω και πιστεύω πως θα είναι χρήσιμα για αρκετούς. Προς το παρόν έχω αρκετά θέματα  στο μυαλό μου που θέλω και μπορώ να σας δείξω αλλά θα μπορούσατε να μου προτείνεται κι εσείς κάτι που σας ενδιαφέρει να μάθετε,  κι αν μπορώ να τα επεξεργαστώ.    Μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής παραδίδω πάνω από 10 χρόνια και ξέρω καλά τι δυσκολεύει όσους ξεκινάνε να ζωγραφίζουν. Είναι πολλοί που θέλουν κι έχουν το ταλέντο να ζωγραφίσουν, αλλά μη έχοντας πάει σε κάποια σχολή σχετική, δυσκολεύονται σε κάποια σημεία. Η ιδέα αυτή ,λοιπόν, μου δημιουργήθηκε συζητώντας με φίλη ζωγράφο η οποία μου ζήτησε να τις κάνω κάποια μαθήματα πάνω στα πρ

Μάθημα: Σκίαση 2ο μέρος

  Νομίζω πως πέρασε καιρός από το προηγούμενο μάθημα. Λίγο το πιεσμένο πρόγραμμα το δικό μου, λίγο που σας έπεσε βαριά, απ' ό,τι κατάλαβα, η προοπτική... μας πήραν οι μέρες.   Η προοπτική για όποιον θέλει να ασχοληθεί με την ζωγραφική είναι σημαντικό κεφάλαιο κι όσο κι αν φαίνεται κουραστική και πολύπλοκη, στην πραγματικότητα είναι απλή κι αν την κατανοήσεις σου λύνονται πολλά προβλήματα στο σχεδιασμό. Θα επανέλθω στο θέμα κάποια άλλη στιγμή για να το ολοκληρώσω... είπα να μη σας κουράσω με τις πρώτες κιόλας ζέστες...κι εν αναμονή των εκλογών (σκούρα τα πράγματα).    Σήμερα λοιπόν θα ασχοληθούμε πάλι με την σκίαση. Την προηγούμενη φορά σας μίλησα για το πως σκιάζουμε γεωμετρικά στερεά. Κάθε αντικείμενο που θέλουμε να ζωγραφίσουμε μοιάζει με ένα ή περισσότερα απ'αυτά. Θα σας δείξω μερικά τέτοια αντικείμενα που εύκολα μπορούμε να παρομοιάσουμε με τ'αντίστοιχα στερεά. Την σκίαση την έκανα με μολύβι, για τα οποία σας έχω μιλήσει εδώ . Εσείς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε χρ