Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Δεκέμβριος, 2011

Οι τελευταίες ''στάλες'' του 2011!

  Χρόνια πολλά σε όλους!!! Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές που μου στέλνετε και τα καλά σας λόγια!!! Η επιθυμία μου και η προσπάθειά μου να ανταποκριθώ στις προσδοκίες σας είναι μεγάλη.    Όλες αυτές τις ημέρες τις αφιερώσαμε στο μικρό μας τερατάκι. Δεν αφήσαμε τρενάκι για τρενάκι...από Πειραιά μέχρι Μεταμόρφωση! Αδυναμία στα τρενάκια βλέπετε και όλα αυτά τα Χριστουγεννιάτικα χωριουδάκια που στήθηκαν στην Αθήνα ήταν ο παράδεισος του!  Σήμερα, λοιπόν, μετά από αρκετές ημέρες απουσίας ξαναμπήκα στο εργαστήριο. Αυτός ο πίνακας πρέπει να είναι μαγικός τελικά. Ενώ είχα ξεκινήσει να ζωγραφίζω άρχισε μια δυνατή καταιγίδα που μου έκανε συντροφιά αρκετή ώρα. Τέλειος συνδυασμός ήχου και εικόνας! Έτσι εκεί αριστερά άρχισαν να φαίνονται κάποιες πινακίδες και φώτα από μαγαζιά ή είναι αυτοκίνητα που περνούν...δύσκολο να ξεχωρίσεις με τόσο νερό που πέφτει και κυλάει στο τζάμι. Στη μέση του δρόμου, πάντως, σίγουρα είναι άνθρωποι... δυο φιγούρες αλλά που να δεις αν είναι γυναίκες ή άντρες! Δεξιά μάλ

Βροχή παντού...μέρος δεύτερο!

  Καλύτερες μέρες για να φτιάξω αυτόν τον πίνακα δεν θα μπορούσα να βρω!!! Είτε κοιτώ τον πίνακα, είτε έξω από το παράθυρό μου, το ίδιο σκηνικό (περίπου δηλαδή γιατί αντί για Λονδίνο βλέπω Μοσχάτο...εντάξει αλλά η παραμόρφωση λόγω της βροχής τα κάνει όλα ίδια!!!). Ευχαριστώ πολύ όλους για την  ενθάρρυνση  και την εμπιστοσύνη σας!     Δεύτερο στάδιο και κάτι αρχίζει να φαίνεται στο κέντρο του πίνακα...το νερό παραμορφώνει τα πάντα, ανθρώπινες φιγούρες πρέπει να είναι!   Να σας ευχηθώ καλά Χριστούγεννα γιατί μάλλον θα τα ξαναπούμε την άλλη εβδομάδα. Να περάσετε όμορφα μαζί με τους ανθρώπους που αγαπάτε και όσοι έχετε παιδάκια δώστε τους όμορφες αναμνήσεις να'χουν να θυμούνται στην πορεία της ζωής τους.   Κανένα δεν θα θυμάται με νοσταλγία το τεράστιο κουτί με το πανάκριβο επώνυμο διαφημιζόμενο παιχνίδι που δεν παίξατε ποτέ τελικά μαζί του γιατί έπρεπε να δουλεύετε υπερωρίες για να του το αγοράσετε! Η σκηνή όμως με την οικογένεια χαρούμενη μαζεμένη στο σπίτι που μ

Πίνακας...στάλα-στάλα!

  Σήμερα αποφάσισα να βάλω σε μια δοκιμασία τον εαυτό μου. Έχω ξεκινήσει έναν πίνακα λίγο ''πρόκληση'' για μένα. Πρόκειται για ένα βροχερό αστικό τοπίο (Λονδίνο ας πούμε) το οποίο το κοιτάζουμε μέσα από ένα παράθυρο! Αυτό που θέλω να δώσω στον πίνακα είναι η αίσθηση του νερού που κυλάει στο τζάμι και παραμορφώνει τις εικόνες!  Σκέφτηκα λοιπόν να το παρακολουθήσουμε μαζί βήμα-βήμα.    Δεν ξέρω εάν το αποτέλεσμα θα είναι πετυχημένο αλλά έτσι κι αλλιώς η προσπάθεια είναι που μετράει.  Το υλικό που θα χρησιμοποιήσω, δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Θα ζωγραφίσω με χρωματιστά μολύβια πάνω σε pastelbord (είναι σταθερή επιφάνεια με τραχιά υφή) , οπότε τα υλικά δεν θα με βοηθήσουν στο να δώσω την αίσθηση του νερού αφού είναι εντελώς ματ!    Τι ζόρι κι αυτό θα μου πείτε Χριστουγεννιάτικα βρε κορίτσι μου! Τι να κάνω...όταν του καλλιτέχνη του έρχεται μην τον σταματάτε! Εάν το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό ο πίνακας αυτός πιθανόν να συμμετέχει σε μια έκθεση τον Φεβρουάριο

Μια αγκαλιά γεμάτη χρώματα!!!

  Την περασμένη Τετάρτη, όπως σας είχα προαναγγείλει, έγινε η παράδοση μέρους των  έργων που είχαν συγκεντρωθεί στην έκθεση  του Οκτωβρίου από την ομάδα εθελοντών ''Ζωγράφοι σε δράση για τα Παιδιά'', στο ''Ζάννειο'' ίδρυμα στην Εκάλη.    Να σας πω δυο λόγια για το ίδρυμα  όπως κι εμείς τα ακούσαμε από το διευθυντή του τον κ. Μενέλαο Τσαούση (είναι εντυπωσιακό πόσο τον αγαπούν τα παιδιά!). Το ''Ζάννειο'' ξεκίνησε ως ορφανοτροφείο (δωρεά της Ελένης Ζαννή) στα τέλη του 19ου αιώνα και μετά τον πόλεμο του '40 βρέθηκε να φιλοξενεί πάνω από 400 παιδιά. Το 1970 μεταφέρθηκε στην Εκάλη στο χώρο όπου λειτουργούσαν οι κατασκηνώσεις. Ήταν ίδρυμα αρρένων μέχρι και σήμερα που σιγά σιγά τα ιδρύματα αρχίζουν να γίνονται μεικτά (καιρός ήταν!). Πλέον δεν λειτουργεί ως ορφανοτροφείο (η προσπάθεια είναι  τα παιδιά να δίνονται σε οικογένειες κι έτσι τα ορφανοτροφεία σταδιακά έκλεισαν) αλλά φιλοξενεί παιδιά ηλικίας 6 έως 18 ετών που έχουν οικογένειες οι οπο

Χριστούγεννα στις καρδιές μας...

  Παρατηρώ τις τελευταίες ημέρες πως κανένας δεν έχει διάθεση να ασχοληθεί με τις οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις, αντίθετα το γιορτινό κλίμα ολοένα και απλώνεται! Δεν νομίζω πως πρόκειται για στρουθοκαμηλισμό (όλοι έχουμε καταλάβει τι γίνεται, όλους μας έχει αγγίξει η κρίση αρκετά, όλοι γνωρίζουμε που οδηγούμαστε), απλά είναι η ανάγκη μας να νιώσουμε λίγη χαρά και ξενοιασιά, κάνοντας για λίγο πως δεν βλέπουμε, πως δεν ακούμε.    Βέβαια η προσαρμογή είναι εντυπωσιακή! Έτσι είναι από τη φύση του ο άνθρωπος, προσαρμόζεται και μεταλλάσσεται ανάλογα με τις συνθήκες που βρίσκεται κάθε φορά. Άλλα πράγματα αρχίζουν να έχουν αξία πια και άλλους τρόπους βρίσκουμε όλοι για να περάσουμε καλά. Αυτό για μένα θα είναι και το όφελος αυτής της δοκιμασίας που περνάμε και θα περνάμε για αρκετά χρόνια ακόμη. Καιρός ήταν ο σύγχρονος Έλληνας να πάψει να αναζητά την ευτυχία στα υλικά και πολύ συχνά πολυτελή αγαθά που πάντα ήταν περισσότερα και ακριβότερα από αυτά που άντεχε η τσέπη του και θα ψάξει να β