Το σαν τα χιόνια δεν φτάνει για να περιγράψει την επιστροφή μου εδώ μέσα. Ούτε φτάνει ούτε είναι και επίκαιρο. Ήθελα τόσο πολύ να επιστρέψω κάνοντας μια ανάρτηση. Είχα κι έχω τόσα πολλά να σας πω. Μα οι μήνες περνούσαν χωρίς στάλα χρόνου για κάτι τέτοιο. Και διάλεξα την ώρα... Μέσα σε μια τρελή κατάσταση προετοιμασίας, όχι μόνο για διακοπές αλλά και πολλών άλλων δραστηριοτήτων μέσα στον Αύγουστο.
Δεν ξέρω γιατί ένιωσα να πιέζομαι τόσο για τούτη την ανάρτηση. Η φόρτιση των τραγικών γεγονότων στην Αττική; Ίσως. Δεν ξέρω αλλά δεν με χωράει το ΦΒ αυτές τις μέρες. Όχι μόνο δεν με χωράει, με διώχνει κιόλας, μου φέρνει ένα σφίξιμο στο στομάχι κι ένα ανακάτεμα. Αρχικά η φρίκη που αντικρίσαμε όλοι. Εικόνες χειρότερες του πολέμου, έξω από την πόρτα μας! Εφιάλτες που δεν πιστεύαμε πως θα ζούσαμε ποτέ. Κι αμέσως ένα αμυδρό φως, μια Ελλάδα γροθιά συμπαράστασης σ'αυτούς που πόνεσαν και θα πονούν φρικτά για πάντα. Ναι εδώ είμαστε, πρέπει να ξεχάσουμε ό,τι μας χωρίζει και να γίνουμε ένα.
Τι καλά που το ξέρουμε να το κάνουμε εμείς οι Έλληνες αυτό! Και μετά; Μετά το χάος. Δεν πέρασαν δυο μέρες κι άρχισε η κατρακύλα. Ο καθένας να επιρρίπτει ευθύνες όπου τον βόλευε, να εκμεταλλεύεται την κατάσταση για να προβάλει τις πολιτικές του πεποιθήσεις, για να βγάλει τον απαίσιο ρατσισμό που κρύβει μέσα του... απλά για να πει κάτι, να'χει γνώμη... γι'αυτούς και για άλλους χίλιους λόγους. Ναι όχι όλοι...αλλά πολλοί, πάρα πολλοί...
Φυσικά υπάρχουν ευθύνες, φυσικά δεν πρέπει να σιωπήσουμε αλλά λίγος σεβασμός, λίγη σιωπή την ώρα της οδύνης, λίγο σκανάρισμα των ειδήσεων έστω. Τι θέλεις και δεν ακούσαμε, τι δεν διαβάσαμε. Κι έχουμε ακόμη δρόμο. Κουράστηκα ειλικρινά, να το πω όπως μου βγαίνει...μπάφιασα. Ήρθα εδώ να βρω λίγη ησυχία. Να βάλω τις σκέψεις μου σε μια τάξη. Αναδιοργάνωση μετά την λαίλαπα του πανίσχυρου μέσου δικτύωσης. Θα επιστρέψω αναπόφευκτα, κανείς δεν γλίτωσε. Ας χαρώ τη στιγμή όμως. Να τα πω όπως παλιά, να γυρίσω λίγο πίσω το χρόνο. Πόσο πολύ ποθητό είναι απ'όλους μας αυτό το πίσω στο χρόνο τούτη τη φορά!
Αλλά αυτός κυλάει και δεν λυπάται κανέναν. Προχωράμε κι εμείς θέλουμε δεν θέλουμε. Έρχεται η ζωή και μας τραβάει, μας φέρνει πίσω ακόμη και το χαμόγελο. Ξεχνιόμαστε και τραβάμε μπροστά. Ξεχνιόμαστε αλλά δεν ξεχνάμε. Θα μείνουν οι πληγές να μας θυμίζουν πως τίποτα δεν πρέπει να μείνει ίδιο. Δεν υπάρχει περιθώριο. Πρέπει ν'αλλάξουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε. Μήπως και γίνει το θαύμα!
Μεγάλη η εισαγωγή (που τελικά πρέπει να ήταν και ο βασικός λόγος της εμφάνισής μου εδώ) κι αν δεν εγκαταλείψατε την ανάγνωση, να συνεχίσω σαν να μη πέρασε μια μέρα από το προηγούμενο ποστ, με τα πιο πρόσφατα, γιατί τα προηγούμενα είναι πολλά και δεν χωράνε σ'αυτή την ανάρτηση. Θα προσπαθήσω άλλη φορά, με κάποιον τρόπο, να αναπληρώσω το κενό των τελευταίων 2 χρόνων με μια αναδρομική παρουσίαση των πιο σημαντικών γεγονότων, των επαγγελματικών τουλάχιστον κι αυτό σαν ευχή το λέω γιατί έχω διαψευστεί στο παρελθόν και δεν θέλω να το πάθω και τώρα. Πάμε, λοιπόν, στα τρέχοντα να τα σιγουρέψουμε και για τα υπόλοιπα εν καιρώ.
Προ των πυλών μια εκθεσούλα κι ένα σεμινάριο στην λεβεντογέννα (όσο ακόμα βαστά κι αυτό) Κρήτη. Πολλά καλοκαίρια στο νησί και ποτέ δεν έτυχε να παρουσιάσω τη δουλειά μου στον τόπο αυτό που ναι μεν δεν είναι η γενέτειρά μου, αγαπώ όμως σαν δικό μου, απ'άκρη σ'άκρη.
Η πρώτη μου επαφή με την Κρήτη ήταν στο νομό Ρεθύμνου. Γνώρισα τα μικρά του χωριουδάκια, αυτά που λείπουν ακόμη κι απ'τους τουριστικούς χάρτες, Τη γνήσια Κρητική ζωή και συμπεριφορά που μόνο εκεί τη βιώνεις ατόφια. Αναμνήσεις και πρόσωπα αγαπημένα, μια οικογένεια χωρίς δεσμούς αίματος αλλά υπαρκτή και δυνατή σαν φυσική.
Πέρασαν χρόνια από τότε. Συνέβησαν πολλά. Η ζωή με 'φερε πιο δυτικά, στα όμορφα Χανιά. Ήρθε και η φυσική οικογένεια κι έκανε την Κρήτη πατρίδα. Νέα πρόσωπα και χωριά ήρθαν να μεγαλώσουν τον χάρτη των βιωμάτων μου. Άλλες αγάπες, αυτές οι μοναδικές και απόλυτες. Δυο ματάκια που καταγράφουν κι αυτά τις δικές τους αναμνήσεις, συντροφεύουν τώρα την δική μου περιπέτεια.
Έφτασα και στο Ηράκλειο, σαν επισκέπτης. Μια αγκαλιά κι εκεί απρόσμενη που μετράει πλέον αρκετά χρόνια κι εύχομαι να συνεχίσει για πολλά.
Η Κρήτη δεν τελειώνει ποτέ. Όχι πως δεν με πληγώνει συχνά. Δυστυχώς όλα αυτά τα χρόνια βλέπω και τραγικές αλλαγές σ'αυτόν τον τόπο. Ο τουρισμός που τα σαρώνει όλα και η αδιαφορία μαζί με πολλά άλλα κουσούρια μας, αλλοιώνουν συνεχώς το τοπίο. Άλλη συζήτηση όμως αυτή. Ας μείνουμε σήμερα στα καλά.
Η έκθεση, λοιπόν, θα γίνει στο χωριό των καλοκαιριών μου. Ένα πολύ όμορφο χωριό με πολλή ιστορία και αρκετές δραστηριότητες, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες. Σε παλιότερη ανάρτησή μου έχω μιλήσει περισσότερο γι'αυτό. Στον χώρο του πολιτιστικού συλλόγου για λίγες ημέρες, από τις 12 έως τις 18 του μήνα, μαζί με τα μολυβένια μου έργα. Όποιος βρίσκεται κοντά ή βρεθεί για κάποιο λόγο, θα χαρώ να τον συναντήσω.
Λίγο μετά την έκθεση ένα μίνι ταξίδι ως το Ηράκλειο για μια συνάντηση που επαναλαμβάνεται κάθε καλοκαίρι και την περιμένουμε όλοι με ανυπομονησία.
Η ζωγραφική είναι κομμάτι της ζωής μου, είναι το καταφύγιό μου και συνάμα ορμητήριο. Της οφείλω πολλά.
Να'χουμε έναν όμορφο Αύγουστο, έναν κανονικό, συνηθισμένο Αύγουστο που μας θυμίζει μόνο θάλασσες και ξεγνοιασιά. Μακάρι!
Χρωματιστά μολύβια |
Eπρεπε να καέι το ΜΑΤΙ για να μας βγουν τα μάτια;;;;Εκπληξη μόνο;;;Κεραυνος εν αιθρία.Ασε αυτά που κατακεραυνώνεις...αλλά ποιός να σ ακούσει!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοριτσάκι μου πραγματικά είσαι Πνοή απο κάθε άποψη. Τέχνης,έκφρασης,προβληματισμού...
Σου εύχομαι να σκίσει η έκθεση στα Χανιά,να ικανοποιηθείς απο τους ικανοποιημένους των εργων σου,να μου φιλήσεις το ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΣΥΣΣΩΜΟ,σμαράγδια και ρουμπίνια και να γυρίσεις ήρεμη να ξαναδημιουργήσεις απο τα ερεθίσματα που θ αποκομίσεις.
Μακάρι να μπορούσα,αλλά...ΘΑΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ!
Φιλιά πολλά μολυβοκόριτσο.
Σαν τον παλιό καλό καιρό! Με τα άβατάρ μας, με τα όλα μας...χαχα. Δεν ξέρω αν είμαι πνοή αλλά με τέτοια καθυστέρηση αν περιμένατε ν'αναπνεύσετε από μένα, θα'χετε σκάσει,χαχαχα. Σ'ευχαριστώ πολύ για τις ευχές. Τα φιλιά θα δοθούν, να'σαι σίγουρη.Μακάρι να μπορούσες!
ΔιαγραφήΤελικά είχα δεν είχα,παρά τη χρονική διαφορά,πάλι ποδαρικό έκανα!!!!χαχαχχαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλη επιτυχια!!!!!παντα αξια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήτην αγαπη μου!!!
Ιριδάκι μου τι καλά που είσαι εδώ! Σ'ευχαριστώ πολύ!
ΔιαγραφήΚαλή επιτυχία Μαρία μου, και...ναι! "ΜΑΚΑΡΙ"....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ Μαριέλα μου. Καλή επιτυχία και σε σένα σ'ό,τι κάνεις.
ΔιαγραφήΕυχαριστώ Μαράκι....
ΔιαγραφήΝάμαι κι εγώ!Κρήτη άκουσα, κι ήρθα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στην έκθεσή μου, η μόνη μου..ένσταση, στο κλειστό παράθυρο της εικόνας με το ποδήλατο, θα προτιμούσα...θέα!!!Ανοιχτό παράθυρο, όπως ανοιχτές είναι και οι ψυχές μας!Γιαυτό...για όσα είπαμε...προτιμώ σαν θέμα...ουράνιο τόξο!!!Το χρειαζόμαστε, μετά τη βροχή!
ΚΑΛΟ ΜΉΝΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟ με όμορφες καθημερινές στιγμές που να δώσουν εναύσματα για τα μελλοντικά σου έργα!Ε, και όταν βρεθείς προς Ηράκλειο, ξέρεις εσύ!Την αγάπη μου πάντα, για τα ...πάντα!
Βαρβάρα μου σ'ευχαριστώ πολύ! Θα μεταφέρω την αγάπη σου, αν και την ξέρουν όλοι πολύ καλά. Όσο για τα ανοιχτά παράθυρα θα προσπαθήσω να σε ικανοποιήσω στο μέλλον. Φιλιά πολλά!
ΔιαγραφήΜαρία μου, εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία, που τη θεωρώ δεδομένη άλλωστε! Καλό μήνα, να περάσεις όμορφα στην Κρήτη, να ξεκουραστείς, να χαρείς την οικογένεια σου, να γεμίσεις τις μπαταρίες σου και να επανέλθεις δριμύτερη για να δημιουργήσεις και να μας καταπλήξεις όπως πάντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα που σιγά σιγά μαζευόμαστε κι εδώ! Σ'ευχαριστώ Ειρηνούλα. Θα ξεκουραστώ και θα επιστρέψω με φρέσκες ιδέες. Ετοιμάσου!
ΔιαγραφήΉταν πολύ ευχάριστη έκπληξη η ανάρτηση σου Μαρία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ πρόλογος σου βέβαια με βρίσκει σύμφωνη και προβληματισμένη .
Θα καταφέρουμε ποτέ να συνεννοηθούμε και να δούμε το κοινό μας καλό ή έτσι θα προχωράμε στους αιώνες των αιώνων;
Όσο για τα δικά σου νέα, σου εύχομαι καλή επιτυχία και είμαι σίγουρη ότι θα καταπλήξεις .
Φιλιά σε όλους τους κοινούς μας φίλους.
Μακάρι να μπορούσα να διακτινιστώ για λίγο 😁
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά
Ειμαι ελαφρως απαισιοδοξη αλλα αφηνω ενα παραθυρακι ελπιδας για παρηγορια. Χαιρομαι που βρεθηκαμε παλι εδω Ρενα μου. Θα προσπαθησω να το συνεχισω. Θα μεταφερω τα φιλια ολων σας στις αγαπημενες μας!
ΔιαγραφήΠότε προλαβες.. πότε ξεσκονισες πότε μετακόμησες ...ναι..ναι μετακόμησες εδω μεσα μονο εσύ το ξερεις !! αν δεν ηταν ενα πουλακι που κελαΪδει..χα..χα.. μα και εσύ χτυπα και κανενα κουδουνι.. γκλιν γκλον..τι δασκαλα εισαι πως θα μαζευτουμε να ζωγραφήσουμε, να γελασει το χειλακι μας λίγο.. ε; Αληθεια εγω τι τσαντα να παρω; με την Μπάρμπη ε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή και αν ηταν ευχάριστη εκπληξη Μαρακι μου ..τα λέγαμε .. αλλα να κανεις αναρτηση ..και τι αναρτηση! οντως ηταν εκπληξη! θα την ελεγα καταθεση ψυχής αγαπη μου ..γιατι καπως έτσι νιωσαμε όλοι μας αυτον τον καιρό..ομως η ζωή διεκδικεί την καθημερινοτητα της και το χαμογελο της!!
Ο λαος και μονο αυτός!!! θα ειναι εκει παντα οπου χρειαζεται..ΜΑΡΑΚΙ ΜΟΥ σ αγαπώ πολύ... θα χαρουμε να σε δουμε άπαντες!! φιλακιαααααααααααα!!
Ρουλιτσα μου για σας ηρθα. Και χαιρομαι που ανταποκριθηκατε ολες αμεσα. Εμεις σε λιγες ημερες απο κοντα!
ΔιαγραφήΠεριμένουμε πως και πως αγαπη μου!!!φιλακια αναμονης!!!
Διαγραφήχρονια σου πολλα γλυκια μου!!κι ευλογημενα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ ευχαριστω πολυ κοριτσι!!!
ΔιαγραφήΓεια σου Μαρία! Έρχομαι απ' τα μέρη της Ρούλας που μέσα απ' το μπλογκ της αλλά και τις κατά καιρούς διηγήσεις της, είναι ενθουσιασμένη μαζί σου. Και όχι άδικα. Θαυμάζω τα έργα σου και λίγο πριν είδα το δώρο που της έκανες φέτος. Εξαιρετικό έργο και υπέροχη κίνηση. Λοιπόν, αφού θα συνυπογράψω τον πρόλογό σου, σου στέλνω τις ευχές μου για τη γιορτή σου, και καλή δύναμη σ' ότι κάνεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Ήθελα κάτι να σε ρωτήσω και θα σου στείλω μέιλ στη διεύθυνση που βλέπω στο προφίλ σου.
Θα χαρώ πολύ να τα τακιμιάσετε τα δυό σας... ειμαι σιγουρη ότι ετσι θα γινει
Διαγραφήαγαπημενες μου!! φιλω σας!