Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ανατολή και δύση...

  Πείτε μου αν μπορεί να μπει τίποτα, πάνω από το βλέμμα ενός παιδιού, πάνω από την αγωνία του, τον πόνο του, αλλά και πάνω από το γέλιο του, τη χαρά του, την ανιδιοτελή αγάπη του! Από την άλλη, ποιος μπορεί να κοιτάξει έναν άνθρωπο που φεύγει, κατάματα, έναν που κάποτε ήταν παιδί, μα τώρα βρίσκεται στο τέλος του δρόμου του; Να δει την αγωνία του, τον φόβο, τον δικό του πόνο και την πικρία; 
   Έχω πει κι άλλη φορά, πως ο πολιτισμός μια χώρας, η παιδεία ενός ανθρώπου, φαίνεται από το πως συμπεριφέρεται στα παιδιά και στην τρίτη ηλικία. Κι ενώ στις πολιτισμένες, υποτίθεται, χώρες τα παιδιά είναι ''το παν'', τι θα φάνε, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσουν, τι θα φορέσουν, πως θα'ναι η ψυχολογία τους... κλπ, το ίδιο δεν μπορώ να πω πως συμβαίνει και για τους ανθρώπους που βρίσκονται στην δύση της ζωής τους. 
  Αντίθετα σε χώρες και σε πολιτισμούς λιγότερο εξελιγμένους, εκεί θα βρούμε κουλτούρες στις οποίες οι ηλικιωμένοι του τόπου, της φυλής, έχουν περίοπτη θέση και απολαμβάνουν ιδιαίτερο σεβασμό από τους νεότερους. Ναι στις χώρες αυτές τα παιδιά δεν περνούν πάντα καλά, πεινούν, αρρωσταίνουν, βασανίζονται, εκδίδονται... όμως εδώ αρχίζει άλλη συζήτηση. Αυτά τα έργα είναι έργα του πολιτισμένου κόσμου, που για να καλοπερνά, κάνει τα πάντα ή απλά δεν κάνει τίποτα, ώστε οι χώρες αυτές να μη μπορούν ν'αναπτυχθούν και να τις ξεζουμίζουμε, είτε σε φυσικό πλούτο, είτε σε ανθρώπινη σάρκα. 


Derwent drawing pencils on Strathmore Artagain black paper


  Εμείς, που ζούμε στις πολιτισμένες κι εξελιγμένες κοινωνίες, είμαστε που αποκαλούμε τον πατέρα μας, τη μάνα μας, τον παππού μας, αυτόν που μας έφερε στη ζωή και μας έδειξε το δρόμο, ''γέρο'', ΄'γριά'', ''παλιόγερο'' ενίοτε... 
 Το μωρό που έρχεται στον κόσμο θέλουμε να μας αγαπήσει όσο γίνεται, θέλουμε να το φροντίζουμε και να γινόμαστε απαραίτητοι για τη ζωή του. Δείχνουμε υπομονή στις αταξίες του, στις γκρίνιες του, στις ερωτήσεις του... ξενυχτάμε δίπλα του, μήπως και μας χρειαστεί. Γράφονται βιβλία, τόμοι, εγκυκλοπαίδειες, γίνονται εκπομπές, για το πως πρέπει να μεγαλώσουμε τους μικρούς μας θησαυρούς. Και πολύ καλά γίνεται. Όμως... εκείνος που φεύγει... δεν μας καίει και τόσο... δεν δείχνουμε την ίδια υπομονή και την ίδια στοργή... δεν έχουμε κάτι να ''κερδίσουμε''... φεύγει... 


Χρωματιστά μολύβια Derwent drawing σε  μαύρο χαρτί Artagain Strathmore 

  Μιλάω σκληρά; Ζητώ συγγνώμη αν σας φαίνομαι υπερβολική , ναι, δεν είναι όλοι έτσι. Υπάρχουν άνθρωποι που δείχνουν σεβασμό και προσφέρουν την αγάπη τους στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, είτε αυτοί είναι γονείς τους, είτε μέρος της δουλειάς τους. Όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι αντίστοιχα το ίδιο και σε ποσότητα και σε ποιότητα, όταν μιλάμε για ηλικιωμένους. Δείτε πως είναι τα μαιευτήρια και δείτε πως είναι και τα γηροκομεία... 
  Σας στεναχωρώ;Έχω ήδη παλέψει μέσα μου εδώ και καιρό να νιώσω αν εγώ έχω σταθεί όπως έπρεπε... για κείνους... Σ'ένα μικρό χρονικό διάστημα, έχασα και τους δυο μου γονείς. Αυτά που έζησα, αυτά που αισθάνθηκα, αυτά που είδα... δεν είναι δυνατόν να τα περιγράψω. Στη διάρκεια της νοσηλείας τους, ήρθα, όπως γίνεται πάντα, κοντά με πολλούς ανθρώπους που βίωναν αντίστοιχες καταστάσεις. Είδα ανθρώπους να φεύγουν μόνοι... τι ζωές να'χαν ζήσει... που έκαναν λάθος... έκαναν λάθος; 
  Πρέπει να καταλάβουμε, πως μεγαλώνοντας, ξαναγινόμαστε παιδιά και θέλουμε την ίδια φροντίδα και την ίδια υπομονή από τους γύρω μας. Συμπεριφερόμαστε σαν να μη πρόκειται να φτάσουμε ποτέ εκεί... εκεί που η όραση μειώνεται, θολώνουν οι εικόνες, τα χέρια δεν μπορούν να σφίξουν δυνατά, η φωνή γίνεται άτονη, το κορμί λυγίζει, το μυαλό αρχίζει και μπερδεύει το παρόν με το παρελθόν... εκεί που έχει αξία ξανά η αγκαλιά, το χάδι, η στοργή... όπως στο μικρό ροζ ανθρωπάκι που ήρθε στον κόσμο... αυτό είναι που φεύγει... μεγάλωσε, βίωσε, έπαθε, έμαθε... ξέχασε... και τώρα κουλουριάζεται ξανά για να επιστρέψει εκεί που ήταν πριν έρθει... κι αν ρωτάτε εμένα... στο απόλυτο τίποτα.


Derwent drawing pencils on Strathmore Artagain black paper


  Μη μου σχολιάσετε το ''τίποτα'' δεν είναι εκεί το θέμα μας. Δεν χρειάζεται να φοβόμαστε την τιμωρία για να είμαστε σωστοί. Δεν θέλω να'μαι καλός άνθρωπος από φόβο για το τομάρι μου... θέλω να 'μαι καλός άνθρωπος... σκέτο... κι αυτό θέλει προσπάθεια. Δεν αρκεί να φαίνομαι... 




Σχόλια

  1. Μαρία μου, νιώθω να με συγκλονίζει αυτό το κείμενο... Γράφεις όλα εκείνα που θα έπρεπε να μας χαρακτηρίζουν ως ανθρώπους, κι εκεί προς το τέλος ένιωσα τόση τρυφερότητα... Με δυο γονιούς ηλικιωμένους, κάθε μέρα είναι ΚΕΡΔΟΣ κοντά τους... Πολλά γλυκά φιλιά Μαρία μου!

    Υ.Γ Οι πίνακες σου είναι πάντα "στα όρια" της φωτογραφίας, Μολυβένιο μου Κορίτσι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θέλει δύναμη και υπομονή κορτισάκι μου. Όμως το κέρδος είναι μεγάλο όπως είπες. Να'ναι καλά και να τους χαίρεσαι. Ευχαριστώ πολύ.

      Διαγραφή
  2. Νομιζω οτι στο κειμενο σου δε χωρανε περιισσοτερα λογια ....
    Μεγαλωσα με μια γιαγια κι εναν παππου που λατρευα .....και θα σταματησω εδω.
    Ειλικρινα δεν αντεχω να γραψω κουβεντα γι αυτο το θεμα,το οποιο παντα με προβληματιζε και συνεχιζει να με στεναχωρει με οσα βλεπω γυρω μου!....Ευχομαι κι εγω στους γονεις μου να σταθω αξια κορη μεχρι την τελευταια τους ανασα,οπως σταθηκαν κι εκεινοι στους δικους τους.

    Οσο για το εργο σου ......ειναι απιθανο!!!κι ενα απο τα πιο αγαπημενα μου!φιλακιααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν μου το'χες πει πως το αγαπούσες; Τώρα το βλέπω μ'άλλο μάτι...χαχα. Να μη φοβάσαι τίποτα Μισιρλάκι μου. Όλα είναι τόσο φυσικά, που ο άνθρωπος μπορεί και τ'αντέχει. Και αν θες, είναι δώρο κι ευλογία να μπορείς να είσαι δίπλα σε δικούς σου ανθρώπους ως το τέλος, δίνοντάς τους την αγάπη σου. Στο τέλος μένει μια περίεργη γλύκα κι ας σου φαίνεται περίεργο... δεν μπορώ να το εξηγήσω με λόγια... το 'χω νιώσει όμως. Σ'αγαπώ πολύ...

      Διαγραφή
  3. Πάντα ένιωθα πιο "ευσυγκίνητη" σε ό,τι αφορά την τρίτη ηλικία...
    Ο λόγος ήταν ακριβώς αυτό που έγραψες εσύ: Η σύγκριση μαιευτήριο-γηροκομείο...
    Στα περισσότερα σημεία του κειμένου σου, διάβασα τις δικές μου σκέψεις...
    ==Έχω συγκινηθεί πολύ, δεν μπορώ να συνεχίσω το σχόλιο...==
    Υποκλίνομαι εξίσου στο θαυμάσιο έργο σου και στα δυνατά κι αληθινά σου λόγια...
    Αγκαλιά και φιλί, Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανταποδίδω την αγκαλιά και το φιλί γλυκό κορίτσι. Καμιά φορά λέμε πολλά χωρίς να μιλάμε...

      Διαγραφή
  4. Μαρία μου, το έργο σου είναι απίστευτα όμορφο!!!!!
    Αλλά και το κείμενό σου συγκλονιστικά αληθινό!!!!!!! Είναι ντροπή να μην έχουν οι ηλικιωμένοι την αγάπη και την φροντίδα που τόσο τους αξίζει!
    Πολλά φιλιά και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Μαριάννα μου. Χαίρομαι που σας αρέσει το έργο μου. Δυστυχώς δεν υπάρχει σε κανένα μάθημα πια... κάποτε μας έλεγαν και δυο λόγια στο σχολείο... τώρα αμφιβάλω.

      Διαγραφή
  5. Μπράβο σου άργησες,αλλά μας αποζημίωσες!
    Δεν θα σχολιάσω επι του προκειμένου,όχι γιατί μ αρέσουν μόνο οι φευγάτες αναρτήσεις,ούτε ελαφριά είμαι, τις απόψεις μου και τους προβληματισμούς μου τους ξέρεις,γιατί να βαρύνουμε περισσότερο μία ληδη dark ανάρτηση;
    Λάτρεψα το μαύρο διδυμάκι. Μ έκανες ακόμα μια φορά να απεθυμήσω το κοριτσάκι που αγάπησα και παρολίγον να συμπεθεριάσω
    Φιλιά πολλά και είσαι και φαίνεσαι...μην αγχώνεσαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με τρόμαξε αρχικά το ''είσαι και φαίνεσαι''...αλλά οκ... άκυρο...χαχα. Ξέρω Χαρά μου και δεν ήθελα να σας μαυρίσω βραδιάτικα... αλλά καλό είναι να λέμε αυτά που σκεφτόμαστε όσο κι αν φαντάζουν ''δύσκολα''. Χαίρομαι που σου άρεσαν τα πιτσιρίκια μου! Για ξαναδές το ενδεχόμενο... του συμπεθεριού καλέ...οι παλιές αγάπες... μπλα μπλα... ξέρεις εσύ.

      Διαγραφή
  6. Το κείμενο σκληρό αλλά συγχρόνως τρυφερό και πέρα για πέρα αληθινό!!!!!!!! Τα μαυράκια σου υπέροχα... πως αλλιώς θα μπορούσαν να ήταν αφού είναι φτιαγμένα από μαγικά χέρια!!!!!!! Φιλιά!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι να'ταν αλλιώς τα πράγματα και να ξέραμε πάντα πιο είναι το σωστό και να το εφαρμόζαμε Βικούλα. Αλλά έτσι είναι ο άνθρωπος... μόνος του ψάχνει τις απαντήσεις και προχωρά. Από κοντά μαζί με το έργο σε λίγες μέρες!

      Διαγραφή
  7. Όχι αγάπη μου, εσύ δεν φαίνεσαι γιατί δεν σε νοιάζει να φαίνεσαι!!! Είσαι ένας ξεχωριστός άνθρωπος που μπορούν να εκμαιεύσουμε πολλά από το ήθος, το πάθος και τη λογική σου!!! Σε όσα γράφεις έχεις απόλυτο δίκιο και πράγματι δεν ξέρω τι είναι πολιτισμός ή τι σημαίνει τελικά αυτή η λέξη…!!! Άλλωστε κι εμείς υπήρξαμε μωρά αλλά πρόκειται αν είναι γραφτό να υπάρξουμε και ηλικιωμένοι.Σκοπός είναι να τα σκεφτούμε όλα αυτά όχι από συμφέρον για το τομάρι μας όπως λες από αληθινή ανιδιοτελή αγάπη για τους ανθρώπους που πρόσφεραν τα πάντα σε εμάς!!!! Εσύ πρόσφερες στους δικούς ανυπολόγιστη φροντίδα και αγάπη και το εισέπραξαν να είσαι σίγουρη γι'αυτό!!!! Τα ζουζούνια στον πίνακα είναι σαν να τραβήχτηκαν σε φωτογραφία!!!! Είσαι απίστευτη πραγματικά δεν έχω λόγια!!!! Μπράβο αγάπη μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κικιδάκι μου...τι ωραία λόγια μου γράφεις! Τη λογική και το πάθος θα τα δεχτώ... για το ήθος...άσε να με γνωρίσεις λίγα χρόνια ακόμη και μετά θα μου ξαναπείς...χαχαχα. Που τα ξέρεις μωρέ εσύ όλα αυτά και τα λες; Με δυο βότκες τα κατάλαβες όλα; Χαχα... σε πειράζω μικρή μου μανούλα. Άντε στον όμορφο τώρα και κανόνισε... περιμένω τις αποφάσεις της οικογένειας!!!

      Διαγραφή
  8. Το κείμενό σου πραγματικά πέρα για πέρα αληθινό.
    Η ζωγραφιά σου Α Ψ Ο Γ Η !!!!!!!!!!!! Μπράβο στα μαγικά σου χέρια !!!!
    Καλό ξημέρωμα !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Ράνια μου. Σκέψεις που πρέπει να γίνονται... γιατί καμιά φορά τα δύσκολα τ'αποφεύγουμε... Φιλιά πολλά.

      Διαγραφή
  9. Μαράκι μου... αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα που περιγράφεις.. απλώς ξέρεις τον τρόπο και την λές.....μεγάλες αλήθειες μάτια μου!!!!... τρυφερότητα θέλει και το μεγάλο παιδί.. ετσι ακριβώς... απλώς .. εχει αισθήματα και αξιοπρέπεια...και νιώθει άσκημα στην ΄δυσκολία του να μην μπορεί να φροντίσει μόνος του τον εαυτό του..όλοι θα περάσουμε απο αυτήν την ηλικία ..μακάρι να περάσει οσο πιο ανώδυνα συναισθηματικά γίνεται..!!! τα χρωματιστά σου μολύβια και τα χέρια σου. παλι εκαναν το θαύμα τους τα παιδικά βλέμματα μαγνητίζουν Μαρακι μου... φιλώ σε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νιώθει άσχημα επειδή τον κάνουμε να νιώθει έτσι. Ενώ είναι τόσο φυσιολογικό... Αυτή είναι η φύση μας και η πραγματικότητα πως είμαστε φθαρτοί! Έχουμε φτιάξει κοινωνίες μόνο για δυνατούς και γερούς... οι άλλοι στο περιθώριο. Φιλία πολλά Ρουλίτσα μου.

      Διαγραφή
  10. Όση θλίψη και αν μας δημιουργεί το βλέμμα τους δυστυχώς όσα γράφεις είναι μια μεγάλη αλήθεια! Σαν έργο, τέλειο όμως!Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πάντα θαύμαζα τα πορτρέτα σου είναι θαρρείς πνοή από φωτογραφία που γίνεται τέχνη.Τι μπορώ να πω εγώ περισσότερο από το..υπέροχο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με τιμάς Αχτίδα μου κάθε φορά με τα λόγια σου. Σ'ευχαριστώ πολύ! Ελπίζω να σε δω στα εγκαίνια!!!

      Διαγραφή
  12. Συγχαρητήρια φίλη Μαρία, το κείμενο σου είναι συγκλονιστικό και οι πίνακες σου υπέροχοι !!!
    Καλημέρα και καλή συνέχεια !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στέλιο μου μιλάω γι'αυτά που με πονάνε κι εμένα, που με προβληματίζουν και με κάνουν να αναρωτηθώ αν βαδίζω σωστά... Σ'ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  13. Καλημερα Μαρια μου.
    Μιας και σε ανακαλυψα προσφατα ενα εχω να πω.
    Δηλωνω θαυμασμο και για τα εργα σου μα και για τα γραπτα σου!
    Ειναι σαν μα μιλας για ολους μας!

    Φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλοι τα ίδια σκεφτόμαστε κορίτσι. Μακάρι να μπορούσαμε ν'αλλάξουμε κιόλας. Σ'ευχαριστώ πολύ για όλα.

      Διαγραφή
  14. Μαράκι, νομίζω ότι τα λόγια περιττεύουν σε αυτή την ανάρτηση....
    Μόνο ένας ουσιαστικός άνθρωπος θα μπορούσε να "κοινωνήσει" με τέτοιο τρόπο τα συναισθήματα του...
    Είναι πράγματα που τα σκέφτομαι πάρα πολύ τώρα τελευταία μια και η μανούλα μου έχει περάσει σ' ένα δρόμο που δεν έχει γυρισμό.
    Τα δύο πιτσιρίκια είναι μοναδικά!!
    σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαριέλα μου καταλαβαίνω απόλυτα πως νιώθεις. Δυο φορές τον βάδισα αυτόν τον δρόμο πλάι τους. Να ξέρεις όμως πως εκτός από δύσκολος και λυπηρός, είναι μια εμπειρία ζωής... ίσως η πιο ουσιαστική, αυτή που σε μαθαίνει να ζεις. Να'σαι καλά και σ'ευχαριστώ πολύ.

      Διαγραφή
  15. Για τα έργα σου ότι και αν πω θα είναι λίγο γιατί γνωρίζεις ότι αγαπώ ότι κάνεις.
    Όμως εκείνο που με κάνει να αγαπώ την Μαρία σαν άτομο , είναι αυτές οι ξεκάθαρες σκέψεις σου , μια ευαισθησία που μας την προωθείς σιγά -σιγά.. Εχω να σου πω Μαρία μου εκεί που έζησα στην Βενεζουέλα , βρέθηκα με μια ομάδα γιατρών σε καταυλισμό ιθαγενών. Δεν θα λησμονήσω ποτέ πόσο αγαπούσαν τον γηραιότερο άνθρωπό τους . Μας ζήτησαν να μην τον ενοχλήσουμε, να μη μιλάμε δυνατά .
    Καταλαβαίνεις λοιπόν πόσο συμφωνώ μαζί σου και πόσα έχουν δει τα μάτια μας από γονείς μόνους , εγκατάλειψη και μοναξιά στο έπακρον. Έχω χάσει και εγώ τους γονείς μου και νομίζω ότι μαζί περάσαμε ως το τέλος .
    Σε φιλώ και σε αγαπώ .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι Νικόλ μου που επιβεβαιώνεις αυτό που λέω... ως αυτόπτης μάρτυρας κι όχι ως τηλεθεατής ντοκιμαντέρ, που είμαστε οι περισσότεροι. Τα ουσιαστικά ταξίδια, η γνωριμία με άλλους πολιτισμούς και κουλτούρες, πιστεύω πως σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Σου στέλνω τα φιλιά μου και μια τρυφερή αγκαλιά.

      Διαγραφή
  16. Μαρία! Πόσο υπέροχο είναι αυτό που γράφεις. Πόσο αληθινό!!!!Καταλαβαίνω την ένταση σου. Τη νιώθω. Πότε οι παππούδες μας έγιναν βάρος στην ζωή μας, στον πολιτισμό μας; Καταλαβαίνω πολύ καλά τι εννοείς και πέρα από το ότι συμφωνώ, σε νιώθω ...και σε ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έγιναν τα τελευταία χρόνια Κατερινάκι μου. Κι αυτό όπως κι άλλα πολλά που μας ''χάλασαν'' την ψυχή μας. Ξέρω πως καταλαβαίνεις... όπως ξέρω ανήκεις στις εξαιρέσεις... κι αυτό το λέω με σιγουριά. Φιλιά πολλά κι εύχομαι κι από κοντά.

      Διαγραφή
  17. Μαρία μου, για το κείμενό σου δεν έχω τι να σχολιάσω... με κάλυψες πλήρως.
    Για το έργο σου, όμως, έχω να πω πως είναι εκπληκτικό, υπέροχο και ρεαλιστικό, σαν φωτογραφία!
    Καλή συνέχεια να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλλη μου σ'ευχαριστώ πολύ. Το αγάπησα κι εγώ ιδιαίτερα αυτό το πινακάκι. Να'σαι καλά.

      Διαγραφή
  18. Έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτά που λες. Θυμάμαι με αγάπη τους παππούδες, τις γιαγιάδες, τους γονείς μου και πραγματικά μου λείπουν. Ιδιαίτερα με την μητέρα μου που είχε αλτσχάιμερ, και ήταν πραγματικά από τις χειρότερες περιόδους της ζωής μου...
    ...Οι δημιουργίες σου είναι εκπληκτικές!!! Δεν χορταίνω να τις βλέπω!!!
    Φιλάκια πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλοι μας έχουμε περάσει ή θα περάσουμε κάτι αντίστοιχο... για κανέναν δεν είναι εύκολο. Ειδικά όταν είναι μακροχρόνια τα προβλήματα, διαλύεται και η δική σου ζωή. Χαίρομαι που σου άρεσε το έργο μου . Φιλιά πολλά.

      Διαγραφή
  19. Σήμερα Μαρία μου έγραψες και ζωγράφισες.
    Στην κυριολεξία ήταν και το κείμενο και η ζωγραφική σου εκπληκτικά....
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Καλώς το κορίτσι. Να'σαι καλά Φλώρα μου. Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Καθόλου σκληρά δε μίλησες! Έτσι είναι! Όλα είναι θέμα παιδείας.
    Αχ απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων που σέβονταν τους ηλικιωμένους ... τίποτα δεν πήραμε ως κληρονομιά!!!

    Άψογο κείμενο Μαρία μου!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα εντελώς τίποτα! Το μόνο που πήραμε είναι τις πέτρες και τα μάρμαρα για να τα εκμεταλλευόμαστε τουριστικά... κι έτσι νιώθουμε περήφανοι. Φιλιά πολλά κορίτσι!

      Διαγραφή
  22. Πολλές οι αλήθειες, αγαπητή μου Μαρία, που κρύβονται μέρα στις αράδες των γραφτών σου,
    Κάποια γράφει στα σχόλια θέμα παιδείας. Δεν συμφωνώ. Αυτό τον καιρό ζω μια ιστορία όπου ένας πατέρας βρίσκεται πεταμένος σ΄ένα γηροκομείο από δυό παιδιά που τα σπούδασε στο εξωτερικό εργαζόμενος νύχτα μέρα. Έγιναν δυο επιστήμονες. Άνθρωποι έγιναν;;;;Που είναι η παιδεία; Θέμα χαρακτήρα είναι. Να μπορεί να το νοιώθει η ψυχή σου. Να μπορεί να σε αγγίζει. Να σε πονάει. Να σε κάνει να σκέφτεσαι αν έχεις το δικαίωμα να βρίσκεσαι ανάμεσα στους ανθρώπους.
    Πολύ όμορφα τα λες καλή μου φίλη και μακάρι να βρεθεί έστω και ένας να σου πει. Μπράβο σου Μαρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η παιδεία Ντένη μου δεν είναι κατ'ανάγκη εκπαίδευση. Παιδεία όταν λέμε εννοούμε τα στοιχεία αυτά του χαρακτήρα μας που διαμορφώνονται μέσα στην οικογένεια και την κοινωνία που ζούμε και προσδιορίζουν τις αξίες μας και το ήθος μας. Οι επιστήμονες είναι εκπαιδευμένοι... όχι απαραίτητα και παιδαγωγημένοι... Σ'ευχαριστώ πολύ. Καλό σου βράδυ!!!

      Διαγραφή
  23. Σήμερα ζωγράφισες με το κείμενό σου, Μαράκι!!
    Δεν εχω να προσθέσω κάτι σε όλα αυτά που γράφεις! Εξάλλου, όπως ξέρεις, και οι δυο μου οι γονείς , τωρα στη δύση της ζωής τους χρειάζονται από εμένα όσα εκείνοι μου πρόσφεραν απλόχερα στην ανατολή-και όχι μόνο- της δικής μου ζωής!! Οσο για τα μικρούλικα είναι απίστευτα εκφραστικά!!
    Καλή επιτυχία να'χεις στην έκθεση, Μαράκι !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέπη μου το ζεις και το ξέρεις καλύτερα από τον καθένα μας. Καλή δύναμη μόνο σου εύχομαι και να τους βλέπεις να χαμογελούν. Γιατί νιώθουν σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκονται. Φιλιά πολλά.

      Διαγραφή
  24. ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚ'Ο!
    Για την εικόνα σου πάλι τι να πώ!
    Πέρασααπο δω για να σου ευχηθώ ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΊΑ ΣΤΗΝ ΈΚΘΕΣΗ!
    φιλιάααααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Καλή εβδομάδα Μαρία και καλή επιτυχία στην καινούργια σου έκθεση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το λες κι έκπληξη

Το σαν τα χιόνια δεν φτάνει για να περιγράψει την επιστροφή μου εδώ μέσα. Ούτε φτάνει ούτε είναι και επίκαιρο. Ήθελα τόσο πολύ να επιστρέψω κάνοντας μια ανάρτηση. Είχα κι έχω τόσα πολλά να σας πω. Μα οι μήνες περνούσαν χωρίς στάλα χρόνου για κάτι τέτοιο. Και διάλεξα την ώρα... Μέσα σε μια τρελή κατάσταση προετοιμασίας, όχι μόνο για διακοπές αλλά και πολλών άλλων δραστηριοτήτων μέσα στον Αύγουστο.    Δεν ξέρω γιατί ένιωσα να πιέζομαι τόσο  για τούτη την ανάρτηση. Η φόρτιση των τραγικών γεγονότων στην Αττική; Ίσως. Δεν ξέρω αλλά δεν με χωράει το ΦΒ αυτές τις μέρες. Όχι μόνο δεν με χωράει, με διώχνει κιόλας, μου φέρνει ένα σφίξιμο στο στομάχι κι ένα ανακάτεμα. Αρχικά η φρίκη που αντικρίσαμε όλοι. Εικόνες χειρότερες του πολέμου, έξω από την πόρτα μας! Εφιάλτες που δεν πιστεύαμε πως θα ζούσαμε ποτέ. Κι αμέσως ένα αμυδρό φως, μια Ελλάδα γροθιά συμπαράστασης σ'αυτούς που πόνεσαν και θα πονούν φρικτά για πάντα. Ναι εδώ είμαστε, πρέπει να ξεχάσουμε ό,τι μας χωρίζει και να γίνουμε ένα. 

Αναλογίες προσώπου

  Όπως σας είπα στην προηγούμενη ανάρτηση, σκέφτηκα να φτιάξω μια καινούρια ενότητα στο blog μου. Ποιο θα είναι το περιεχόμενο; Θα είναι κάτι σαν ''μαθήματα'' που θα αφορούν στη ζωγραφική κατά κύριο λόγο. Δεν θα έχουν κάποια σειρά, ούτε θα είναι σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα, απλά σκέφτηκα να κάνω ορισμένες αναρτήσεις μεταφέροντας  πράγματα που γνωρίζω και πιστεύω πως θα είναι χρήσιμα για αρκετούς. Προς το παρόν έχω αρκετά θέματα  στο μυαλό μου που θέλω και μπορώ να σας δείξω αλλά θα μπορούσατε να μου προτείνεται κι εσείς κάτι που σας ενδιαφέρει να μάθετε,  κι αν μπορώ να τα επεξεργαστώ.    Μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής παραδίδω πάνω από 10 χρόνια και ξέρω καλά τι δυσκολεύει όσους ξεκινάνε να ζωγραφίζουν. Είναι πολλοί που θέλουν κι έχουν το ταλέντο να ζωγραφίσουν, αλλά μη έχοντας πάει σε κάποια σχολή σχετική, δυσκολεύονται σε κάποια σημεία. Η ιδέα αυτή ,λοιπόν, μου δημιουργήθηκε συζητώντας με φίλη ζωγράφο η οποία μου ζήτησε να τις κάνω κάποια μαθήματα πάνω στα πρ

Μάθημα: Σκίαση 2ο μέρος

  Νομίζω πως πέρασε καιρός από το προηγούμενο μάθημα. Λίγο το πιεσμένο πρόγραμμα το δικό μου, λίγο που σας έπεσε βαριά, απ' ό,τι κατάλαβα, η προοπτική... μας πήραν οι μέρες.   Η προοπτική για όποιον θέλει να ασχοληθεί με την ζωγραφική είναι σημαντικό κεφάλαιο κι όσο κι αν φαίνεται κουραστική και πολύπλοκη, στην πραγματικότητα είναι απλή κι αν την κατανοήσεις σου λύνονται πολλά προβλήματα στο σχεδιασμό. Θα επανέλθω στο θέμα κάποια άλλη στιγμή για να το ολοκληρώσω... είπα να μη σας κουράσω με τις πρώτες κιόλας ζέστες...κι εν αναμονή των εκλογών (σκούρα τα πράγματα).    Σήμερα λοιπόν θα ασχοληθούμε πάλι με την σκίαση. Την προηγούμενη φορά σας μίλησα για το πως σκιάζουμε γεωμετρικά στερεά. Κάθε αντικείμενο που θέλουμε να ζωγραφίσουμε μοιάζει με ένα ή περισσότερα απ'αυτά. Θα σας δείξω μερικά τέτοια αντικείμενα που εύκολα μπορούμε να παρομοιάσουμε με τ'αντίστοιχα στερεά. Την σκίαση την έκανα με μολύβι, για τα οποία σας έχω μιλήσει εδώ . Εσείς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε χρ