Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2011

Οι τελευταίες ''στάλες'' του 2011!

  Χρόνια πολλά σε όλους!!! Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές που μου στέλνετε και τα καλά σας λόγια!!! Η επιθυμία μου και η προσπάθειά μου να ανταποκριθώ στις προσδοκίες σας είναι μεγάλη.    Όλες αυτές τις ημέρες τις αφιερώσαμε στο μικρό μας τερατάκι. Δεν αφήσαμε τρενάκι για τρενάκι...από Πειραιά μέχρι Μεταμόρφωση! Αδυναμία στα τρενάκια βλέπετε και όλα αυτά τα Χριστουγεννιάτικα χωριουδάκια που στήθηκαν στην Αθήνα ήταν ο παράδεισος του!  Σήμερα, λοιπόν, μετά από αρκετές ημέρες απουσίας ξαναμπήκα στο εργαστήριο. Αυτός ο πίνακας πρέπει να είναι μαγικός τελικά. Ενώ είχα ξεκινήσει να ζωγραφίζω άρχισε μια δυνατή καταιγίδα που μου έκανε συντροφιά αρκετή ώρα. Τέλειος συνδυασμός ήχου και εικόνας! Έτσι εκεί αριστερά άρχισαν να φαίνονται κάποιες πινακίδες και φώτα από μαγαζιά ή είναι αυτοκίνητα που περνούν...δύσκολο να ξεχωρίσεις με τόσο νερό που πέφτει και κυλάει στο τζάμι. Στη μέση του δρόμου, πάντως, σίγουρα είναι άνθρωποι... δυο φιγούρες αλλά που να δεις αν είναι γυναίκες ή άντρες! Δεξιά μάλ

Βροχή παντού...μέρος δεύτερο!

  Καλύτερες μέρες για να φτιάξω αυτόν τον πίνακα δεν θα μπορούσα να βρω!!! Είτε κοιτώ τον πίνακα, είτε έξω από το παράθυρό μου, το ίδιο σκηνικό (περίπου δηλαδή γιατί αντί για Λονδίνο βλέπω Μοσχάτο...εντάξει αλλά η παραμόρφωση λόγω της βροχής τα κάνει όλα ίδια!!!). Ευχαριστώ πολύ όλους για την  ενθάρρυνση  και την εμπιστοσύνη σας!     Δεύτερο στάδιο και κάτι αρχίζει να φαίνεται στο κέντρο του πίνακα...το νερό παραμορφώνει τα πάντα, ανθρώπινες φιγούρες πρέπει να είναι!   Να σας ευχηθώ καλά Χριστούγεννα γιατί μάλλον θα τα ξαναπούμε την άλλη εβδομάδα. Να περάσετε όμορφα μαζί με τους ανθρώπους που αγαπάτε και όσοι έχετε παιδάκια δώστε τους όμορφες αναμνήσεις να'χουν να θυμούνται στην πορεία της ζωής τους.   Κανένα δεν θα θυμάται με νοσταλγία το τεράστιο κουτί με το πανάκριβο επώνυμο διαφημιζόμενο παιχνίδι που δεν παίξατε ποτέ τελικά μαζί του γιατί έπρεπε να δουλεύετε υπερωρίες για να του το αγοράσετε! Η σκηνή όμως με την οικογένεια χαρούμενη μαζεμένη στο σπίτι που μ

Πίνακας...στάλα-στάλα!

  Σήμερα αποφάσισα να βάλω σε μια δοκιμασία τον εαυτό μου. Έχω ξεκινήσει έναν πίνακα λίγο ''πρόκληση'' για μένα. Πρόκειται για ένα βροχερό αστικό τοπίο (Λονδίνο ας πούμε) το οποίο το κοιτάζουμε μέσα από ένα παράθυρο! Αυτό που θέλω να δώσω στον πίνακα είναι η αίσθηση του νερού που κυλάει στο τζάμι και παραμορφώνει τις εικόνες!  Σκέφτηκα λοιπόν να το παρακολουθήσουμε μαζί βήμα-βήμα.    Δεν ξέρω εάν το αποτέλεσμα θα είναι πετυχημένο αλλά έτσι κι αλλιώς η προσπάθεια είναι που μετράει.  Το υλικό που θα χρησιμοποιήσω, δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Θα ζωγραφίσω με χρωματιστά μολύβια πάνω σε pastelbord (είναι σταθερή επιφάνεια με τραχιά υφή) , οπότε τα υλικά δεν θα με βοηθήσουν στο να δώσω την αίσθηση του νερού αφού είναι εντελώς ματ!    Τι ζόρι κι αυτό θα μου πείτε Χριστουγεννιάτικα βρε κορίτσι μου! Τι να κάνω...όταν του καλλιτέχνη του έρχεται μην τον σταματάτε! Εάν το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό ο πίνακας αυτός πιθανόν να συμμετέχει σε μια έκθεση τον Φεβρουάριο

Μια αγκαλιά γεμάτη χρώματα!!!

  Την περασμένη Τετάρτη, όπως σας είχα προαναγγείλει, έγινε η παράδοση μέρους των  έργων που είχαν συγκεντρωθεί στην έκθεση  του Οκτωβρίου από την ομάδα εθελοντών ''Ζωγράφοι σε δράση για τα Παιδιά'', στο ''Ζάννειο'' ίδρυμα στην Εκάλη.    Να σας πω δυο λόγια για το ίδρυμα  όπως κι εμείς τα ακούσαμε από το διευθυντή του τον κ. Μενέλαο Τσαούση (είναι εντυπωσιακό πόσο τον αγαπούν τα παιδιά!). Το ''Ζάννειο'' ξεκίνησε ως ορφανοτροφείο (δωρεά της Ελένης Ζαννή) στα τέλη του 19ου αιώνα και μετά τον πόλεμο του '40 βρέθηκε να φιλοξενεί πάνω από 400 παιδιά. Το 1970 μεταφέρθηκε στην Εκάλη στο χώρο όπου λειτουργούσαν οι κατασκηνώσεις. Ήταν ίδρυμα αρρένων μέχρι και σήμερα που σιγά σιγά τα ιδρύματα αρχίζουν να γίνονται μεικτά (καιρός ήταν!). Πλέον δεν λειτουργεί ως ορφανοτροφείο (η προσπάθεια είναι  τα παιδιά να δίνονται σε οικογένειες κι έτσι τα ορφανοτροφεία σταδιακά έκλεισαν) αλλά φιλοξενεί παιδιά ηλικίας 6 έως 18 ετών που έχουν οικογένειες οι οπο

Χριστούγεννα στις καρδιές μας...

  Παρατηρώ τις τελευταίες ημέρες πως κανένας δεν έχει διάθεση να ασχοληθεί με τις οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις, αντίθετα το γιορτινό κλίμα ολοένα και απλώνεται! Δεν νομίζω πως πρόκειται για στρουθοκαμηλισμό (όλοι έχουμε καταλάβει τι γίνεται, όλους μας έχει αγγίξει η κρίση αρκετά, όλοι γνωρίζουμε που οδηγούμαστε), απλά είναι η ανάγκη μας να νιώσουμε λίγη χαρά και ξενοιασιά, κάνοντας για λίγο πως δεν βλέπουμε, πως δεν ακούμε.    Βέβαια η προσαρμογή είναι εντυπωσιακή! Έτσι είναι από τη φύση του ο άνθρωπος, προσαρμόζεται και μεταλλάσσεται ανάλογα με τις συνθήκες που βρίσκεται κάθε φορά. Άλλα πράγματα αρχίζουν να έχουν αξία πια και άλλους τρόπους βρίσκουμε όλοι για να περάσουμε καλά. Αυτό για μένα θα είναι και το όφελος αυτής της δοκιμασίας που περνάμε και θα περνάμε για αρκετά χρόνια ακόμη. Καιρός ήταν ο σύγχρονος Έλληνας να πάψει να αναζητά την ευτυχία στα υλικά και πολύ συχνά πολυτελή αγαθά που πάντα ήταν περισσότερα και ακριβότερα από αυτά που άντεχε η τσέπη του και θα ψάξει να β

''Ο απών, ο ιός και το άγιο θέμα''

  Καλημέρα σας! Μήπως επιθυμεί κανείς από εσάς να γίνει πρωθυπουργός; Αν ναι, αφήστε μήνυμα σ'αυτήν την ανάρτηση ή κάντε like στη σελίδα μου στο  facebook και θα σας βάλω στην κλήρωση! Επίσης έχω να προτείνω αν δεν τα καταφέρουμε με την κλήρωση (γιατί νομίζω πως δεν θα έχω συμμετοχές), να κάνουμε ένα Big Brother βρε αδερφέ, κάτι να βοηθήσουμε τον τόπο μας! Δυστυχώς η μέθοδος ''απ'ευθείας ανάθεση'', που στέφθηκε με επιτυχία στη Eurovision, εδώ δεν πιάνει με τίποτα! Δεν ξέρω βέβαια αν το πρότειναν στο σωστό πρόσωπο...έχουμε τόσους...δεν έχουμε; Τόση ανεργία και να έχουμε τέτοια θέση και να μην την παίρνει κανείς! Άσε που άκουσα πως θα παραιτηθεί κι ο πρόεδρος...ξέρετε αυτός με τις πολλές αρμοδιότητες, που λύνει και δένει, που παίρνει την πρωτοβουλία και την κάνει κτήμα του...αυτός! Φαντάσου να ψάχνουμε και για τέτοιον! Λοιπόν νομίζω πως πίσω από όλα αυτά είναι ...θα το πω κι ας με τρέχουν στους ανακριτές...είναι αυτός ο ύπουλος ο Σύριζας!!! Αυτός, που ''άμ

Σε χρώμα λευκό...

  Σήμερα θα σας δείξω μια νεκρή φύση με αντικείμενα λευκά και διάφανα. Το λιγοστό χρώμα των λουλουδιών και των φύλλων υπάρχει για να μας δείξει πως δεν πρόκειται για ασπρόμαυρο έργο. Είναι αρκετά δύσκολο να μπορέσεις να ξεχωρίσεις τους τόνους και τις αποχρώσεις σε αντικείμενα του ιδίου χρώματος ή σε διάφανες επιφάνειες.    Ας μιλήσουμε λίγο για το λευκό ως χρώμα. Το λευκό προκύπτει από την ανάμειξη όλων των βασικών και συμπληρωματικών χρωμάτων σε ίσες αναλογίες. Υπάρχουν πολλές αποχρώσεις του λευκού στη φύση και κατά συνέπεια στη ζωγραφική (χιόνι, ελεφαντόδοντο, οστά, σύννεφα κλπ) . Πολλές φορές το λευκό παίρνει την απόχρωση των διπλανών χρωμάτων του. Ένα σύννεφο που φωτίζεται από τον ήλιο θα κιτρινίσει ή θα γίνει πορτοκαλί στο ηλιοβασίλεμα, το λευκό πορσελάνινο βάζο θα χρωματιστεί από τις αντανακλάσεις των αντικειμένων που βρίσκονται κοντά του.    Για να κάνουμε τις σκιές σε ένα λευκό αντικείμενο θα χρησιμοποιήσουμε διάφορες αποχρώσεις του γκρίζου και απαλές πινελιές από τα χρ

''Ζωγράφοι σε δράση για τα Παιδιά''...Η έκθεση...

  Σας έχω ενημερώσει για την ομάδα ΄΄Ζωγράφοι σε δράση για τα Παιδιά'' . Αυτό το Σ/Κ έγινε η έκθεση με τους παιδικούς πίνακες που έστειλαν ερασιτέχνες κι επαγγελματίες ζωγράφοι από όλη την Ελλάδα. Τα έργα αυτά στη συνέχεια θα στολίσουν τα δωμάτια των παιδιών σε διάφορα ιδρύματα.  Έμαθα πολύ πρόσφατα γι'αυτή τη δραστηριότητα και πρόλαβα να στείλω ένα μόνο πινακάκι. Την Κυριακή κατάφερα να πάω και στην έκθεση. Και λέω κατάφερα γιατί ο καιρός δεν βοηθούσε (είμαι και μηχανόβια, μη το ξεχνάμε, βροχή και μηχανή δεν πάει!), η πρόσβαση με τα μέσα μεταφοράς δύσκολη (δεν βόλευε κανένας σταθμός ΗΣΑΠ) και τελικά έφτασα στον πιο κοντινό σταθμό και μετά περπατούσα γιατί δεν μπορούσα να καταλάβω την απόσταση και ταξί δεν φαινόταν πουθενά, μέσα στη βροχή με την ομπρελίτσα μου, ανάμεσα σε τόνους σκουπιδιών (ερχόμενη και από Βέροια που είναι πεντακάθαρη, πολύ μου κακοφάνηκε) και τελικά έφθασα στο ''Παναιτώλειο'' στην Αλσούπολη για να διαπιστώσω πως άξιζε τον κόπο και πολύ καλ

Γνωρίζετε ότι...;

  Αν πιστέψατε πως πάω να τη γλιτώσω κάνατε λάθος. Είμαι διακοπές απλά (χι,χι,χι) και αν κι έχω υπολογιστή, όπως καταλαβαίνετε μου είναι δύσκολο να βρω χρόνο για τέτοια παιχνιδάκια. Θα ξεκινήσω κι αν τα καταφέρω καλώς. Αλλιώς, όταν επιστρέψω (περιττό να σας πω πως περνάω τέλεια! Η Β.Ελλάδα μας και συγκεκριμένα η Μακεδονία είναι ένα όνειρο, ειδικά τώρα το φθινόπωρο). Λοιπόν, για να ξεκινήσουμε, στο παιχνίδι αυτό με προσκάλεσαν πολλοί. Πρώτη η Φανή  μας, αν δεν κάνω λάθος, μετά η   Έφη  , ακολούθησε η Φιλία  , η   Λίτσα   και τέλος η  Ευσταθία . Αν ξέχασα καμία συγχωρέστε με, δεν μπαίνω συχνά αυτές τις μέρες.   Τώρα πρέπει να σας πω 7 πράγματα για μένα ώστε να γνωριστούμε καλύτερα (όσο είναι εφικτό). Πάμε... 1. Είμαι ψηλή, ξανθιά, γαλανομάτα, 2. Μένω σε ένα νεοκλασικό που κληρονόμησα από την βαθύπλουτη νονά μου μαζί με όλα τα μετρητά και τα χρυσαφικά. 3. Μου αρέσει να περνάω τις διακοπές το καλοκαίρι με το κότερό μου στα νησιά μας, αλλά το χειμώνα προτιμώ τα σαλέ μου στα ορεινά. 4. Το με

''Λόγω Τέχνης'' διαγωνισμός διηγήματος

  Σήμερα ανακοίνωσε το  ''artspot''   την έκδοση του e-book με διηγήματα του διαγωνισμού που διοργάνωσε το 2010. Αν θυμάστε κι αν είχατε δει σε παλαιότερη ανάρτησή μου   εδώ , είχε ακολουθήσει ένας δεύτερος διαγωνισμός για την εικονογράφηση των 5 πρώτων. Είχα στείλει ένα θέμα για το διήγημα ''Τάγκο Νοτούρνο'' την Έλενας Κοτσίφη, το οποίο τελικά ήταν αυτό που επιλέχθηκε.  Η επιτροπή που επέλεξε τους νικητές ήταν πέντε καταξιωμένοι άνθρωποι των γραμμάτων: Ελένη Γκίκα, Λεία Βιτάλη, Μάνος Κοντολέων, Θανάσης Χειμωνάς , όλοι συγγραφείς και ο Γιάννης ο Φαρσάρης από το artspot    Ήρθε, λοιπόν, και η έκδοση!  Όλο το βιβλίο περιέχει 20, εξαιρετικά κατά τη γνώμη μου, διηγήματα που θα σας πρότεινα να διαβάσετε. Τώρα θα μου πείτε γιατί ηλεκτρονικά; Εδώ χωράει πολύ κουβέντα. Είμαι λάτρης του βιβλίου και δεν νομίζω πως μπορεί να το αντικαταστήσει τίποτα. Όμως κάτι αντίστοιχο δεν θα μπορούσε να γίνει (και δεν έχει γίνει ποτέ) με έντυπη έκδοση γιατί το κόστος είναι α

''Και οι 7 ήταν υπέροχες;''

  Όταν είδα πρώτη φορά αυτό το παιχνιδάκι με τις αναρτήσεις δεν μου πέρασε από το μυαλό να το παίξω κι εγώ. Αν έχετε προσέξει δεν έχω μπει και ποτέ στη διαδικασία να δώσω βραβεία παρόλο που τα δέχομαι με χαρά. Ο λόγος είναι πως δεν θέλω να ξεχωρίσω ή να διαλέξω είτε πρόκειται για φιλικά blog είτε για αναρτήσεις. Πιστεύω πως όλα έχουν την αξία και τη σημασία τους. Θα ήμουν φοβερά αναποφάσιστη και θα περνούσα πολλές ώρες στην προσπάθειά μου να επιλέξω.    Μετά όμως από την πρόταση της φίλης Ρένας  και επειδή βρήκα αρκετό χρόνο σήμερα (ξύπνησα πολύ νωρίς!),  μου μπήκε η ιδέα να το προσπαθήσω και διαπίστωσα στην πορεία πως είναι μια καλή ευκαιρία να ξαναδώ και να θυμηθώ όλα αυτά που έχω καταγράψει αυτούς τους μήνες. Πίστευα πως επειδή το blog μου είναι σχετικά καινούριο δεν θα είχε και πολύ ενδιαφέρον. Όμως πρόσεξα πως πολλοί δεν έχουν δει τις πρώτες αναρτήσεις μου γιατί ήρθαν πολύ αργότερα και πως ακόμη κι εγώ είχα ξεχάσει κάποιες λεπτομέρειες και μου ήταν χρήσιμο να τις ξαναδώ.